[yns]

Ήταν πολύ νωρίς όταν ο Donald άρχισε να κρώζει ακριβώς έξω από την σκηνή. Σαν να είχε καταλάβει αυτό που σκεφτόμουν το προηγούμενο βράδυ... Άνοιξα το φερμουάρ και κατάλαβα πως έλειπαν μόλις λίγα λεπτά πριν την ανατολή.

Ο ουρανός γέμισε πάλι χρώματα...

Και ο ήλιος δεν άργησε να προβάλλει σηματοδοτώντας την έναρξη μιας υπέροχης μέρας..

Καλημέρα μωρό μου...

Το φεγγάρι ακόμα ψηλά θα έχανε σιγά σιγά την λάμψη του..

Τι τέλειο πρωινό.. τι τέλειο μέρος...

Γεμάτος θετική ενέργεια μετά από αυτό το τέλειο ξύπνημα ξαναγύρισα στη σκηνή και σκεπτόμενος ότι στην πραγματικότητα δεν βιαζόμουν αποφάσισα να εφαρμόσω την αγαπημένη στάση μου γιόγκα, αυτήν που ξαπλώνεις, τεντώνεσαι και κοιμάσαι κάνα δίωρο!

Περασμένες 10 τα μάζεψα και πήγα στην ταβέρνα του Κώστα για καφεδάκι και κουβέντα. Κατά το μεσημέρι άφηνα πίσω μου την Κάτω Ζάκρο.

Η κατεύθυνση ήταν προς τον Ξερόκαμπο και από εκεί νότια παράλια.

Το Κουφονήσι με την καμινάδα της μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στον Αθερινόλακο

Το χωριό Γούδουρας με φόντο τα Λασιθιώτικα

Η θάλασσα με προσκαλούσε αλλά είχα ακόμα αρκετά χιλιόμετρα στο μυαλό μου..

Πέρασα Ιεράπετρα και Μύρτο και έφτασα στα αγαπημένα Τέρτσα.

Μια ιδέα ήταν να κατασκηνώσω εκεί. Όμως ήταν ακόμα αρκετά νωρίς. Αφού όμως το στομάχι διαμαρτυρόταν σκέφτηκα να το ικανοποιήσω στην ταβέρνα του φίλου Λάμπρου...

Η παραλία κι εδώ με προκαλούσε να βουτήξω αλλά είπα να συνεχίσω.

Στο βάθος τα Αστερούσια.

Πέρασα γρήγορα Σιδωνία, Άρβη και Κερατόκαμπο και έφτασα στον Τσούτσουρο.

Το Μαριδάκι από τον Τσούτσουρο.

Η σκέψη να περάσω τα Αστερούσια από χώμα είχε εξαϋλωθεί την στιγμή που συνειδητοποίησα την κατάσταση των ρουλεμάν του λαιμού. Άσφαλτος λοιπόν! Δεν κάνει και κακό πού και πού... Έτσι ανηφόρισα προς Καστελλιανά και από εκεί μέσω Πύργου έφτασα στις Μοίρες. Να διανυκτέρευα άραγε στον Κομό; Μπα... ήταν νωρίς ακόμα... τόσο όσον αφορούσε την ώρα αλλά κυρίως όσον αφορούσε την γαλήνη μου. Κομός θα σήμαινε πως το βράδυ δεν θα αντιστεκόμουν στον πειρασμό των Ματάλων... Και το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν απλά να οδηγήσω και να αδειάσω το μυαλό... Έτσι προσπερνώντας την Αγία Γαλήνη πήγα προς Σακτούρια.

Εκεί τραβήχτηκε η παρακάτω φωτογραφία που δείχνει την Τριόπετρα από ψηλά.

Καθώς και αυτή με μια πανέμορφη αδιέξοδο διαδρομή στο όρος Κέδρος... Σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι;

Κατηφορίζοντας προς την θάλασσα δεν μπόρεσα να μην σταματήσω για να απολαύσω την ομορφιά που παρουσιαζόταν μπροστά μου.

Νήσοι Παξιμάδια στον Κόλπο της Μεσαράς.

...

Ο σχηματισμός που δανείζει το όνομα στην παραλία της Τριόπετρας.

Και κοιτάζοντας δυτικά ο δρόμος στον οποίο είχα πάρει την σαβούρδα την τελευταία φορά που πέρασα από εδώ.. Τώρα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Ώσπου επιτέλους έφτασα στον προορισμό μου για την 2η νύχτα. Οι Λίγκρες! Το αυτοκόλλητο πάνω αριστερά είναι από τον «Gύρο τση ΚρήτηS»

Η καταπληκτική παραλία.

Και μια πιο κοντινή.

Το κτίσμα που φαίνεται είναι η ταβέρνα της οικογένειας του Μιχάλη, ενός φευγάτου τύπου. Διαθέτουν και λίγα δωμάτια τα οποία όμως σπάνια είναι άδεια.

Έκατσα να πιω μια μπύρα να χαλαρώσω τραβώντας ακόμα λίγες φωτογραφίες.

Πάλι τα Παξιμάδια.

Στο βάθος η Γαύδος.

Έστησα την σκηνή στην παραλία ακριβώς πριν ο ήλιος κρυφτεί πίσω από τα Λευκά Όρη.

Και παραδώσει τη σκυτάλη στη νύχτα....

Ανέβηκα στην ταβέρνα για να τσιμπήσω κάτι και κατά τις 11 επέστρεψα στην σκηνή μου.

Γύρω στις 2 ξύπνησα από το φως του φεγγαριού που είχε στο μεταξύ ανατείλει φωτίζοντας τον κόλπο.

Μετά από αυτό ξεράθηκα στον ύπνο...