[nkavoura1970]

Πολλα ειδη χλωριδας και πανιδας συναντωνται μονο εδω γι αυτο και απο το 1996 η ουνεσκο την περιλαμβανει στα μνημεια της παγκοσμιας πολιτιστικης κληρονομιας. Το υγρο στοιχειο, παντως, που εδω στην Ελλαδα ειναι αρρηκτα συνδεδεμενο με ηρεμια, χαλαρωση και διασκεδαση, (κι αναφερομαι απο την Κερκινη μεχρι το Σαρακηνικο) εκει πανω σου προκαλει ενα σφιξιμο και περαν της μουχλας και της υγρασιας το πολυ-πολυ να φιλοξενει κανενα λιμανι με σαπιοκαραβα αλιευτικα η τιποτα πελωριες σκουριασμενες γερανογεφυρες. Τζαμπα περιμενα πληθωρα ξενοδοχειων και "αιγαιοπελαγιτικη δραση", εδω διπλα στα παγωμενα κυματα, με το δρομο να περναει σε καποια φαση πολυ κοντα απο αυτα και τη διαυγεια των κρυσταλλινων, γαλαζοπρασινων νερων να μην περναει απαρατηρητη. Γραφουν, πως ειναι τοσο "διαυγες σαν τον αερα το νερο", για καποιον που θα βγει στα ανοιχτα, που μπορει απο τη βαρκα επανω να δει ακομα και στα 40 μετρα βαθος. Αν εξαιρεσεις, ομως, εκεινο το ανοιγμα με τα κιοσκια που πουλανε καπνιστο οξυρρυγχο και σουβενιρ, ουτε ενα "μπαλκονι" να βγαλεις μια φωτογραφια της προκοπης δεν σου επιτρεπει, ολοκληρη η διαδρομη, χωρια που οι διπλες γραμμες του υπερσιβηρικου περνανε διαρκως απο διπλα.