[essel]

Η πρώτη μεγάλη πόλη στο δρόμο. Ταμπέλα για ελληνική βενζίνη της ΕΚΟ. Ήταν παντού στην Αλβανία!
Άλλα αξιοσημείωτα εκεί?: Το λεωφορείο είναι από τα ΚΤΕΛ της Ελλάδας (δωρεά του ελληνικού κράτους στην Αλβανία) και το γκρι Merc κάποτε ήταν ταξί σε κάποια επαρχιακή μας πόλη. Παρατηρώντας καλά η πινακίδα έγραφε ΘΗΒΑ μπερδεύτηκα νόμισα για μια στιγμή ότι είμαι κάπου στη Λειβαδιά.
Όμως από εκεί και κάτω αρχίζει το μαρτύριο.
Παρατηρείστε τον δρόμο και θα καταλάβετε.





Από Girokastr έως Τεπελένι ο δρόμος ήταν υπό κατασκευή. Η κίνηση ήταν μεγάλη και όλη η διαδρομή έγινε κάτω από το όριο ταχύτητας(φωτό). Πραγματικά δεν μπορούσες ούτε καν να το φτάσεις το όριο των 30χλμ. Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον ? Οι ντόπιοι με ο τρόπος με τον οποίο έκαναν προσπεράσματα. Με ελαφρά τη καρδία, «γούρια» κι όποιον πάρει ο χάρος περνώντας όσα αυτοκίνητα μπορούσαν, είτε ήταν ευθεία είτε ήταν στροφές ...




Κοντά στο Τεπελένι σταματήσαμε για λίγο νερό. Ευτυχώς ο καιρός ήταν ήπια ζεστός δεν είχε καύσωνα. Ακριβώς απέναντι από τις μηχανές(φωτό) αγοράσαμε νερό από ψυγείο πάγου!!!
Όπου σταματήσαμε, οι ντόπιοι ήταν κάτι περισσότερο από φιλικοί . Παρατηρούσαν τις ελληνικές πινακίδες μας και ερχόντουσαν να μας μιλήσουν στα άπταιστα Ελληνικά!
Είχαμε και κάποιες περίεργες και επικίνδυνες οδηγικά "στιγμές" στην Αλβανία ... Κάποια στιγμή οδηγώντας την ομάδα, σε μια ελαφρώς κατηφορική αριστερή στροφή του δρόμου είδα ένα λεωφορείο να έρχεται από την άλλη πλευρά, μόνο που παράλληλα με αυτό ένα εξαγριωμένο Mitsubishi Pajero Sport, το προσπερνούσε (το λεωφορείο) και ερχόταν κατευθείαν πάνω μου! Περιττό να πω ότι τα είδα όλα πήγα όσο πιο άκρη μπορούσα και ήμουν έτοιμος να βγω εκτός δρόμου! Ποιού δρόμου? Χαντάκι θέλω να πω.
Στη συνέχεια, σε μια ευθεία και σε στενό δρόμο, ενώ προσπαθούσαμε να περάσουμε μερικά αυτοκίνητα, είδαμε ένα άτομο με ειδικές ανάγκες να έχει καθίσει στη μέση του δρόμου! και να ζητάει ελεημοσύνη .



Τρελός? Ίσως. Φαίνεται ότι όλοι τον ήξεραν και τον απέφευγαν!
Δεδομένου ότι πρόκειται για Αύγουστο και Κυριακή, όταν περάσαμε την Αλβανία, γίναμε μάρτυρες σε τουλάχιστον 20 με 25 γάμους . Σχεδόν όλες οι νύφες καθόντουσαν στην πλευρά του συνοδηγού ενός κάμπριο αυτοκινήτου , (συνήθως Mercedes SLK), ενώ ένας άνδρας με μια τεράστια κάμερα (επαγγελματική) βιντεοσκοπούσε κρεμασμένος από το παράθυρο ενός νέου SUV συνήθως μίας Porsche Cayenne!!!
Μετά το Fier, σχεδόν στα μισά του δρόμου μέσω Αλβανίας, ξαφνικά ο δρόμος γίνεται σχεδόν ένα Autobahn! Έτσι, εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι την πορεία μας και η επόμενη στάση μας είναι στη Dures, δίπλα στη θάλασσα. Εδώ έχουμε το μοναδικό λυπηρό γεγονός για το σύνολο της διαδρομής μας: Την απουσία ενός PMR από το tankbag μου, ενώ ήμασταν σε ανάπαυση-χαλάρωση σε ένα τοπικό κατάστημα.










Κοντά στα Σκόδρα σταματήσαμε για λίγο νερό και ένα τσιγάρο ... Είναι αργά το απόγευμα και είμαστε πολύ κοντά στα σύνορα με το Μαυροβούνιο.







Μετά τη διέλευση του ποταμού με αυτήν την αρχαία γέφυρα, είναι τα σύνορα.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για αυτήν την γέφυρα. Είναι χτισμένη από τα στρατεύματα του Μουσολίνη.



Πλησιάζοντας στο Bar(ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ), είδαμε κοντά στο βουνό φωτιά ... Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από τις Δαλματικές ακτές από την προηγούμενη εβδομάδα καιγόντουσαν.







Σταματήσαμε για καφέ στο λιμάνι του Bar και μερικοί ντόπιοι ήθελαν να έχουν φωτογραφίες των παιδιών τους, και όχι μόνο, μπροστά από τις μηχανές μας. !



Ο δρόμος προς Kotor ήταν γεμάτο στροφές με καλή άσφαλτο και ...





... πολλή κίνηση κοντά στην παραλία...



Αργότερα εκείνο το βράδυ αφού φτάσαμε κάναμε την πρώτη μας βόλτα στην παλιά πόλη Κότορ