Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Al Bandy
Ευχαριστώ συνάδελφε, πολύ καλά τα στοιχεία που παραθέτεις για την ροή τού νήματος. Προσωπικά τώρα δεν ρώτησα αυτό.
Εννοώ τι μετράνε τα νούμερα τού καταλύτη. Συγκεκριμένα το 1,16 και το 0,97 που αναφέρεις.
Και μπορούμε να επέμβουμε σε αυτά?
|
<<O αισθητήρας λ ή αισθητήρας οξυγόνου όπως λέγεται, βοηθάει στην διατήρηση της σωστής αναλογίας αέρα – καυσίμου, του μείγματος που εισέρχεται στον θάλαμο καύσης, στους κινητήρες που είναι εφοδιασμένοι με σύστημα ψεκασμού καυσίμου ή με ηλεκτρονικό καρμπυρατέρ. Το στοιχειομετρικό μείγμα για την μέγιστη απόδοση ισχύος είναι 14.7:1, δηλαδή 14,7 μέρη αέρα προς ένα μέρος καυσίμου. Ο λόγος λάμδα είναι το κλάσμα της ποσότητας του αέρα που η μηχανή χρησιμοποιεί προς την ποσότητα του αέρα που η μηχανή θα χρησιμοποιούσε εάν η καύση ήταν τέλεια.
O αισθητήρας λ ελέγχει διαρκώς τη σύσταση των καυσαερίων (μετρώντας την περίσσια οξυγόνου στα καυσαέρια) και στέλνει μηνύματα στον εγκέφαλο που παρουσιάζουν τη διαφοροποίηση ανάμεσα στο πραγματικό και το ιδανικό μίγμα. Χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες αυτές, ο εγκέφαλος του κινητήρα (ECU) επαναϋπολογίζει τη διάρκεια ανοίγματος του συστήματος ψεκασμού και διορθώνει τις διακυμάνσεις του λόγου λάμδα. Η κυριότερη προϋπόθεση για τον περιορισμό των ρύπων στα καυσαέρια, σε κινητήρα που είναι εφοδιασμένος με τριοδικό καταλυτικό μετατροπέα είναι να λειτουργεί ο κινητήρας στη στοιχειομετρική αναλογία (λ=1) ή με πολύ μικρή (μικρότερη του 1%) απόκλιση από αυτή.
Υπάρχουν δύο τύποι αισθητήρων λ, οι προθερμαινώμενοι και οι μη προθερμαινώμενοι. Οι πρώτοι διαθέτουν μία ηλεκτρική αντίσταση, ώστε να φτάνουν γρήγορα στην θερμοκρασία λειτουργίας ανεξαρτήτως θερμοκρασίας καυσαερίων. Γι΄αυτόν τον λόγο μπορούν να τοποθετηθούν πιο μακριά από την πολλαπλή εξαγωγής (στον σωλήνα της εξάτμισης), έτσι ώστε να μην είναι εκτεθειμένοι σε πολύ υψηλής θερμοκρασίας καυσαέρια. Αυτό γιατί, εκτεθειμένος σε καυσαέρια θερμοκρασίας άνω των 850 οC, ο στερεός ηλεκτρολύτης (οξείδιο του Ζιρκονίου) από τον οποίο αποτελείται το σώμα του αισθητήρα θα υποστεί φθορές και θα καταστραφεί. Ο θερμαινόμενος αισθητήρας λειτουργεί κανονικά για τουλάχιστον 100.000 Km κίνησης του αυτοκινήτου. Από την έξοδο του αναχωρούν τρία καλώδια (ή τέσσερα με τον αγωγό γείωσης). Το ένα καλώδιο μεταφέρει το σήμα εξόδου του αισθητήρα στην ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου και τα υπόλοιπα δυο χρησιμοποιούνται για την τροφοδοσία της ηλεκτρικής αντίστασης με τάση 12 V.
Οι μη προθερμενώμενοι αισθητήρες προκειμένου να λειτουργήσουν απαιτούν θερμοκρασία 300ο C. Βρίσκονται τοποθετημένοι (βιδωμένοι) πάνω στην πολλαπλή εξαγωγής, για να φτάνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε θερμοκρασία λειτουργίας. Έχουν μόνο ένα καλώδιο σύνδεσης (συνήθως μαύρο) το οποίο μεταφέρει το σήμα εξόδου.>>
http://www.ancomnet.gr/technical/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%BB/
<<Αισθητήρας λ
Ο αισθητήρας λ (ή αισθητήρας οξυγόνου) είναι ηλεκτρονική διάταξη που προσδιορίζει την περιεκτικότητα σε οξυγόνο ενός αερίου ή υγρού σε εξέταση. Η εφαρμογή του αισθητήρα λ ξεκίνησε το 1970 με κατασκευάστρια εταιρία την Bosch. Σήμερα βρίσκεται τεχνολογικά στην 3η γενιά, που είναι η γενιά του θερμαινόμενου λήπτη λ. Εφαρμογές του συναντώνται στην αυτοκίνηση, για τον προσδιορισμό των ρύπων στα καυσαέρια και την αποστολή ανάλογων πληροφοριών στην ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου του συστήματος ψεκασμού, για διόρθωση της αναλογίας του καυσίμου μείγματος στη στοιχειομετρική.
Κατασκευή του αισθητήρα λ
Ο αισθητήρας λ είναι ένας ηλεκτρολύτης σε στερεά μορφή και αποτελείται από ένα κεραμικό αεροστεγές σώμα, το οποίο είναι κλειστό στο ένα άκρο του. Το υλικό κατασκευής του σώματος του ηλεκτρολύτη είναι το οξείδιο του Ζιρκονίου (ZrO2), το οποίο στερεώνεται (σταθεροποιείται) με τη βοήθεια ενός υλικού από οξείδιο του Υτρίου (Υ2Ο2). Το σώμα του αισθητήρα λ καλύπτεται και στις δυο πλευρές του (εσωτερικά και εξωτερικά) από ηλεκτρόδια, κατασκευασμένα από σπογγώδη πλατίνα (λευκόχρυσο). Η πλευρά της πλατίνας που εκτίθεται στα καυσαέρια καλύπτεται από ένα πορώδες κεραμικό στρώμα από οξείδιο του αργιλίου (Al2O3). Το υλικό αυτό τοποθετείται για την προστασία της πλατίνας από τις φθορές που προκαλούν οι επικαθήσεις των καυσαερίων. Στο εξωτερικό μέρος του τμήματος του αισθητήρα που είναι εκτεθειμένο στα καυσαέρια υπάρχει ένας ατσάλινος σωλήνας, για την προστασία του αισθητήρα από μηχανικές καταπονήσεις, τις οποίες προκαλούν τα σωματίδια που υπάρχουν στα καυσαέρια. Ο σωλήνας αυτός φέρει αυλακώσεις, μέσα από τις οποίες εισέρχονται τα καυσαέρια και οδηγούνται προς το ηλεκτρόδιο (-) της εξωτερικής πλευράς. Στο τμήμα του αισθητήρα που είναι εκτεθειμένο στον ατμοσφαιρικό αέρα υπάρχει μια οπή (τρύπα). Από αυτήν οπή εισέρχεται ο αέρας στο εσωτερικό του αισθητήρα και έρχεται σε επαφή με το ηλεκτρόδιο (+) της εσωτερικής πλευράς του. Το ηλεκτρόδιο (-) γειώνεται μέσο μιας επαφής στο σωλήνα της εξάτμισης, ενώ το ηλεκτρόδιο (+) συνδέεται με τον ακροδέκτη του αισθητήρα, μέσο ενός ηλεκτροδίου σύνδεσης.
Μοιάζει εξωτερικά με ένα μπουζί και τοποθετείται στην πολλαπλή εξαγωγή ή και πάνω στον καταλύτη. Πάνω στον καταλύτη τοποθετείται πριν την είσοδο των καυσαερίων στον κεραμικό μονόλιθο. Ο αισθητήρας λ είναι το βασικό εξάρτημα των κλειστών συστημάτων ρύθμισης. Γι’ αυτό και τα κλειστά συστήματα ρύθμισης έχουν την ονομασία LAMBDA – CLOSED – LOOP – CONTROL.
>>
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82_%CE%BB
