Αρχική Δημοσίευση από yannis
Υποτίθεται, πως η μόρφωση θα οδηγούσε το πνεύμα σε ανώτερα επίπεδα και έτσι οι επιλογές θα ήταν αυτονόητες προς την κατεύθυνση της ευημερίας της κοινωνίας, του σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων του κάθε είδους και έτσι θα φτάναμε σε μια ιδανική κοινωνία...
Τρίχες.
Οι τρίχες είναι αδιαμφισβήτητες, η απορία έγκειται στο ποιός είναι ο λόγος ύπαρξης. Αν δεν είναι εφικτή η προαναφερθείσα κοινωνία, σημαίνει πως δεν είναι σωστή η θεωρία και έτσι θα φτάνουμε συνεχώς σε αδιέξοδα.
Βέβαια, τέτοια αδιέξοδα βλέπουν μόνο όσοι έχουν ευαισθησίες, ας πούμε περισσότερο "καλλιτεχνικές". Πάρα πολλοί άλλοι δεν αναρωτιούνται καθόλου και προσπαθούν ως το νοούμενο τέλος, καθοδηγούμενοι από το ένστικτο.
Όμως αυτή η αέναη διεργασία, προκαλεί τριβές και αντιπαραθέσεις. Μάλιστα, αν αναλογιστούμε πως τα γονίδια συνεχώς εξελίσσονται και "παρακάμπτουν" τα πιο αδύναμα, σαν τα σπερματοζωάρια ένα πράγμα, έτσι και οι εκάστοτε ομάδες, κοινωνίες, λαοί, είδη, προσπαθούν να βελτιωθούν και να κυριαρχήσουν. Αυτή η άμιλλα οδηγεί στην εξέλιξη και στον στόχο, όπως αυτός εκφράζεται από το ένστικτο. Ο πολιτισμός σαν πραγματικότητα, δεν έχει σκοπό την ευμάρεια, ευδαιμονία κλπ της φύσης, αλλά μέσα από την συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη να αναδεικνύονται κάθε φορά τα καλύτερα και πιο εξελιγμένα γονίδια, που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την επιβίωση και εξύψωση του ανθρώπου στο επίπεδο του θεού, όπως τον φαντάζεται ο άνθρωπος. Να μπορέσει δηλαδή κάποτε να αποφασίζει και να είναι υπεύθυνος ο ίδιος για την ζωή και τις επιλογές του και φυσικά να μπορέσει να επιβιώσει στην επικείμενη, κάποτε, καταστροφή του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε.
Φαντάσου που έφτασε ήδη το voyager 1 κι εμείς ακόμη έχουμε δίπλα μας όντα σαν τους χρυσαύγουλους.
Ακούγεται τραβηγμένο, όμως αν δεν ξέρεις πια κοινωνία θέλεις και αν είναι εφικτή, δεν πρόκειται να την φτιάξεις ποτέ.
Όσο για τους κατοίκους της περιοχής που ζούμε, είναι μεγάλη κουβέντα και δύσκολη ο επακριβείς προσδιορισμός τους.
Από πια εποχή να ξεκινήσουμε;;
Αν υποθέσουμε πως οι απαρχές του κράτους που έχουμε βρίσκονται στην Οθωμανική αυτοκρατορία και την διάλυσή της, τότε πρέπει να μελετήσουμε ποιοί ήταν αυτοί που ήθελαν κάτι τέτοιο.
Θα πρέπει να μελετήσουμε τις τότε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και μάλλον τότε θα δούμε τους πραγματικούς δημιουργούς που είναι οι έμποροι. Όχι απαραίτητα Έλληνες, άσχετα αν μίλαγαν Ελληνικά αφού ήταν κάτι σαν τα Αγγλικά και Γαλλικά της εποχής μας.
Όπως δεν ήταν απαραίτητα Έλληνες οι αρματωλοί (αρβανίτες στην συντριπτική πλειοψηφία) , οι φαναριώτες κλπ
Θέλω να πω μ' αυτό, πως δεν πιστεύω πως το αδούλωτο πνεύμα των Ελλήνων κράτησε άσβεστη τη φλόγα του ξεσηκωμού, αλλά ήταν άλλες και φυσιολογικότερες οι διεργασίες που οδήγησαν στη κατάρρευση της τελευταίας στην περιοχή αυτοκρατορίας και στην δημιουργία των κρατών που ζούμε και γειτονεύουμε.
Φυσικά είναι μια μεγάλη κουβέντα με πολλά παρακλάδια, που όμως θα βοηθούσε πολύ στο να δούμε ΠΟΙΟΙ είμαστε και ΤΙ θέλουμε.
Μην βιαστούν οι Ελληναράδες "πατριώτες" να αρπαχτούν. Δεν μειώνω την αξία όσων δημιούργησαν το κράτος. Αντιθέτως. Όμως όταν γνωρίζεις ποιός είσαι και τι ζητάς, είναι πολύ ποιό εύκολο να το πετύχης. Ή για να το πω ανάποδα, αν δεν ξέρεις ποιός είσαι και που πας, θα πέφτεις συνεχώς σε αδιέξοδα και θα αναρωτιέσαι ποιοι σου τα φάγανε.
Η καθημερινότητα μου δείχνει πως πάρα πολλοί δεν διαμαρτύρονται για την κρίση και δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει και τόσο την ζωή τους. Για να μην πω κιόλας πως κάποιοι αναβαθμίστηκαν. Αν μιλήσεις όμως μαζί τους θα δεις πως στην πλειοψηφία είναι προσγειωμένοι και με τον έναν ή άλλον τρόπο ενεργούν με την προαναφερθείσα τακτική, άσχετα αν στη θεωρία, σου αναμασήσουν κι αυτοί περί αγάπης, ισότητας, κλέους προγόνων κλπ κλπ
Αντίθετα, η πλειοψηφία που διαμαρτύρεται διακατέχεται από ιδέες, ευαισθησίες και οράματα μάλλον ουτοπικά. Δεν έχει σημασία με ποιό τρόπο επιδιώκουν να φτιάξουν το περιβάλλον που οραματίζονται (αριστεροί, δεξιοί κλπ) σημασία έχει το εφικτό ή όχι. Επίσης όσο περισσότερο στριμώχνεται μια ομάδα, είναι νόμος της φύσης πως θα στραφεί σε συντηρητικές έως και υπερσυντηρητικές επιλογές.
Αν δεν βρεί λοιπόν το άτομο, ομάδα, κοινωνία την πραγματική θέση στη ζωή, δεν θα μπορεί να κρατήσει και την σωστή στάση απέναντί της.
|