Μιλώντας με το Μάριο, με δεδομένο οτι δεν έχει καθόλου χρόνο να συνεχίσει το γράψιμο, το συνεχίζω εγώ βρε παιδιά.. sorry, το πιάνω λίγο πιο πριν από εκεί που το άφησε ο Μαριάκος για να μπούμε πάλι στο κλίμα..
Έχοντας κάνει μια πολύ καλή διαδρομή ανεβαίνοντας προς τα πάνω, συναντώντας πολλά ιδιαίτερα κομμάτια συνεχίζουμε..
Περνόντας οι ώρες, έρχεται και η κούραση, και ακόμα δεν έχουμε φτάσει ούτε καν στα μισά της διαδρομής που μας έκαναν να αναρωτιόμασταν μέσω των ενδοεπικοινωνιών πόσο έχουμε ακόμα.. Ο δρόμος γίνεται πιο απαιτητικός, με μόνο φυτευτή πέτρα και κάποια σημεία άγρια όπου τα 2 ποδαράκια κάτω ήταν μονόδρομος, καθώς αν μας έγερνε η μηχανή προς τα αριστερά, μπορεί να χαιρετούσαμε..
Στάση, ανασύνταξη δυνάμεων, νεράκι.. Βλέποντας το στίγμα του GPS , βλέπαμε οτι κάπου κοντά είναι το σημείο όπου πρέπει να στρίψουμε προς δεξιά για να κατηφορίσουμε, καθώς ΔΕΝ θέλαμε να φτάσουμε έως το Kukes.
4η ή 5ή γέφυρα..δεν θυμάμαι.. κοντά στην τελική ανηφόρα πριν βρούμε τους ανθρώπους που μας έδωσαν τις πληροφορίες για τον νέο δρόμο
Από εδώ ήρθαμε..
