Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από kostas_366
Οι δ/ντες ορίζονται...
...
Οι συνδικαλιστές ψηφίζονται...
...
|
Και για να γυρίσουμε στο θέμα!!
Από μια πρώτη ματιά φαίνονται σωστά όσα λες. Σαν παλιός συνδικαλιστής όμως έχω κάνει και κάποιες παρατηρήσεις.
Στο σωματείο που ήμουν (τυπικά είμαι ακόμη) διοικητικό μέλος όταν ταξίδευα, συμμετείχα σε "όλες" τις διεργασίες. Από νοθεία στις εκλογές έως την πρόσληψη ημετέρων.
Στην πραγματικότητα, σπάνια στα σωματεία γίνεται νοθεία για το ποιος θα κερδίσει. Η νοθεία είναι στον αριθμό των μελών, ώστε να αυξηθούν οι επιδοτήσεις και ο αριθμός των εδρών στο εργατικό κέντρο.
Γιατί όμως τα μέλη δεν ψήφιζαν με γνώμονα την βελτίωση του κλάδου;; Κύριο λόγο έπαιζε η επαγγελματική αδυναμία τους. Όσο πιο πολλά διεκδικούσες, τόσα πιο πολλά κι ακόμα παραπάνω έπρεπε να ανταποδώσεις στην εργασία σου. Οι "αδύναμοι" λοιπόν πλαισίωναν, στήριζαν, πάλευαν κάποιες φορές μαζί με την "καθοδηγούμενη" διοίκηση ώστε να μην προκύψει οποιαδήποτε πρόοδος που θα έθετε σε κίνδυνο την βολή τους.
Όσοι ενημερώνονταν, εξελίσσονταν και φυσικά ήταν ανταγωνιστικοί και περιζήτητοι, απέφευγαν το σωματείο και το τέλμα που αυτό εκπροσωπούσε. Βλέπουμε έτσι, να αναπαράγεται η κατάσταση που αντίστοιχα κυριαρχούσε και στον δημόσιο τομέα. Σε όσα σωματεία η διοίκηση πέρναγε στην αντιπολίτευση, συνήθως ακολουθούνταν κάτι ανάλογο, με έμφαση στις διεκδικήσεις, πάντα όμως
ελεγχόμενα.
Σε όλες τις περιπτώσεις φυσικά, την ευθύνη την είχαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι (πλειοψηφικά).
Δεν διέφερε στην ουσία, από την επικρατούσα αντίληψη και συμπεριφορά σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου.
Τηρώντας και τις πατροπαράδοτες παραδόσεις. Όταν οι "οπλαρχηγοί" δήλωναν μεγαλύτερο ασκέρι για να παίρνουν την επιδότηση από την επαναστατική κυβέρνηση. Όταν πατριάρχης γίνονταν αυτός που έδινε τα περισσότερα στον σουλτάνο κλπ κλπ.
Παρ' όλα αυτά, μόνιμα κάποιοι αρέσκονται στο να φωνάζουν και να οικτίρουν την κατάντια της κοινωνίας μας. Όμως η κοινωνία μας, σε πείσμα όλων των "προβλέψεων", με τον τρόπο της προοδεύει.
Μόνιμη επωδός των γερόντων κάθε γενιάς ήταν και είναι πως "κάθε πέρσι και καλύτερα" και πως "έτσι που βαδίζεται (οι νέοι) θα καταστραφείτε". Η Ιστορία φυσικά έχει άλλη άποψη!!!!!!!!!!!
Η Ευρώπη χρειάστηκε έναν μεσαίωνα, μέχρι τον διαφωτισμό και την αναγέννηση. Εμείς, αυτή την παιδική ασθένεια δεν την περάσαμε όταν έπρεπε... θα την περάσουμε τώρα, ως συνήθως πιο βαριά.