Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από yannis
Και για να γυρίσουμε στο θέμα!!
Από μια πρώτη ματιά φαίνονται σωστά όσα λες. Σαν παλιός συνδικαλιστής όμως έχω κάνει και κάποιες παρατηρήσεις.
Στο σωματείο που ήμουν (τυπικά είμαι ακόμη) διοικητικό μέλος όταν ταξίδευα, συμμετείχα σε "όλες" τις διεργασίες. Από νοθεία στις εκλογές έως την πρόσληψη ημετέρων.
|
Θα ακούσουμε πολλά, το νιώθω
Απόσπασμα:
Στην πραγματικότητα, σπάνια στα σωματεία γίνεται νοθεία για το ποιος θα κερδίσει. Η νοθεία είναι στον αριθμό των μελών, ώστε να αυξηθούν οι επιδοτήσεις και ο αριθμός των εδρών στο εργατικό κέντρο.
Γιατί όμως τα μέλη δεν ψήφιζαν με γνώμονα την βελτίωση του κλάδου;; Κύριο λόγο έπαιζε η επαγγελματική αδυναμία τους. Όσο πιο πολλά διεκδικούσες, τόσα πιο πολλά κι ακόμα παραπάνω έπρεπε να ανταποδώσεις στην εργασία σου. Οι "αδύναμοι" λοιπόν πλαισίωναν, στήριζαν, πάλευαν κάποιες φορές μαζί με την "καθοδηγούμενη" διοίκηση ώστε να μην προκύψει οποιαδήποτε πρόοδος που θα έθετε σε κίνδυνο την βολή τους.
|
Πολύ σωστά. τε΄λεια θα έλεγα.
Απόσπασμα:
|
Όσοι ενημερώνονταν, εξελίσσονταν και φυσικά ήταν ανταγωνιστικοί και περιζήτητοι, απέφευγαν το σωματείο και το τέλμα που αυτό εκπροσωπούσε. Βλέπουμε έτσι, να αναπαράγεται η κατάσταση που αντίστοιχα κυριαρχούσε και στον δημόσιο τομέα. Σε όσα σωματεία η διοίκηση πέρναγε στην αντιπολίτευση, συνήθως ακολουθούνταν κάτι ανάλογο, με έμφαση στις διεκδικήσεις, πάντα όμως ελεγχόμενα.
|
Μαζί σου
Απόσπασμα:
|
Σε όλες τις περιπτώσεις φυσικά, την ευθύνη την είχαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι (πλειοψηφικά).
|
Πολύ σωστά
Απόσπασμα:
Δεν διέφερε στην ουσία, από την επικρατούσα αντίληψη και συμπεριφορά σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου.
Τηρώντας και τις πατροπαράδοτες παραδόσεις. Όταν οι "οπλαρχηγοί" δήλωναν μεγαλύτερο ασκέρι για να παίρνουν την επιδότηση από την επαναστατική κυβέρνηση. Όταν πατριάρχης γίνονταν αυτός που έδινε τα περισσότερα στον σουλτάνο κλπ κλπ.
|
Μαζί σου
Απόσπασμα:
Παρ' όλα αυτά, μόνιμα κάποιοι αρέσκονται στο να φωνάζουν και να οικτίρουν την κατάντια της κοινωνίας μας. Όμως η κοινωνία μας, σε πείσμα όλων των "προβλέψεων", με τον τρόπο της προοδεύει.
Μόνιμη επωδός των γερόντων κάθε γενιάς ήταν και είναι πως "κάθε πέρσι και καλύτερα" και πως "έτσι που βαδίζεται (οι νέοι) θα καταστραφείτε". Η Ιστορία φυσικά έχει άλλη άποψη!!!!!!!!!!!
|
Έτσι και χειρότερα. Έφταναν σε σημείο να ποδοπατούν εργαζόμενους, να τους ``τρέχουν`` κιόλας, αρκει να επιτευχθεί ο σκοπός, να μην μιλούν.
Οπότε δεν αλλάζουν τα πράγματα Γιάννη, ειδικά με αυτό το εργατικό (που ψηφίζει) δυναμικό.