Εγώ έκοψα ρυθμό αλλά στο τέλος φτάνουμε Φοίνικα, βγάζουμε μπουφάν, περιμένουμε, και τίποτα! Ρε λες να έπεσε;
Μετά θυμήθηκα δύο σκυλιά που ήταν δεμένα στην άκρη του δρόμου, λίγο πριν τον Φοίνικα. Σκυλιά μεγαλόσωμα, κοπρίτες μεν αλλά πολύ επιθετικά και (το κυριότερο) με πολύ μεγάλο λουρί που τους επέτρεπε να φτάσουν από τη μία άκρη του δρόμου μέχρι την άλλη!!!
Εγώ πως πέρασα; Ο καθένας τη δουλειά του. Αυτά στο γαύγισμα, εγώ στην οδήγηση. Τα σημαδεύω με τη μηχανή στο δόξα πατρί χωρίς να κόψω, τελευταία στιγμή αλληλοαποφευγουμε ο ένας τον άλλον και άντε γεια. Ε, ο Γιάννης αυτό δε το μπορούσε να το κάνει όπως μας είπε στο τηλέφωνο όταν καταφέραμε να επικοινωνήσουμε. Πάω στο ξενοδοχείο του Φοίνικα και με ενημερώνει πως είναι ενός γειτονικού βοσκού και άντε να τον βρεις τώρα να τα μαζέψει. Αλλά να μη τα φοβόμαστε γιατί είναι γενικά πολύ φοβητσιάρικα και φιλικά.
Παίρνω τη μηχανή και σπεύδω πίσω να βρω το Γιάννη να τον βοηθήσω μπας και περάσει και αυτός. Τον βλέπω από μακριά περίλυπο στην άκρη του δρόμου και τα σκυλιά ήδη να με περιμένουν ακριβώς στη μέση του δρόμου με στυλ: «δεύτερος γύρος αναμέτρησης μάγκα»
Εφαρμόζω πάλι το ίδιο σύστημα, περνάω, λυσσάνε τα σκασμένα στο γάβγισμα!!!
Αμέσως φωνάζει ο Γιάννης: «Είδες, είδες, στα κανάλια θα τους πάω, να το #### τον Φοίνικά τους , να το #### το Λουτρό τους, αφού επιτρέπουν αυτό το ρεζιλίκι!!!»
