[forester]

Αφού λοιπόν είναι μία και κάτι κι έχουμε ολοκληρώσει την περιήγηση στο πάρκο της ρεματιάς της Παύλιανης, σκεπρόμαστε το φαγητό και το χρόνο που έχουμε μέχρι τις 19:00 που έπρεπε να γυρίσουμε. Για φαΐ είναι νωρίς. Και ο Αθ. Διάκος...... κοντά
Μόλις 26χλμ. Μια γκαζιά


Φεύγουμε ήσυχα ήσυχα από Παύλιανη κι ανηφορίζουμε προς το δρόμο Καλοσκοπής - Πανουριά. Πιστάκι αγαπημένο μου, απ' τα παλιά...
Η άσφαλτος σούπερ, φρέσκια, τα χρώματα τέλεια, τα τοπία από διαφημιστικό άλμπουμ......
Μόνο να χαζεύω θέλω και να μετακινούμαι. Όχι να οδηγώ.
Αλλά κάποιοι έχουν άαααλλη άποψη
Σε κάτι κατεβάσματα με πατατεταμένα κλειστό γκάζι, η ακράπα αντηχεί κι ο μπόξερ στο άνοιγμα, στην έξοδο της στροφής, κελαηδάει το τραγούδι της ροπής, που τόσο καλά γνωρίζει!
Πάμε λοιπόν!!!!
Μια 3η, κι απ' τις 2500 έως τις 7000σαλ η μπέμπα χορεύει ένα αρμονικό βαλς από στροφή σε στροφή, διαγράφοντας τέλειες τροχιές, με ρυθμό, χωρίς φρένα, όχι άτσαλα...
Με χάρη
Οι ρεματιές αντηχούν το μπάσο της ξετάπωτης Akrapovic κι η μποξερίλα -έχω εξάρτηση μια δεκαετία τώρα - γεμίζει όλο το κορμί! Όχι μόνο τ' αυτιά μας.

Σε λιγότερο από 20', μπαίνουμε στις Μουσουνίτσες. Κάτω και Άνω, που έγινε Αθ. Διάκος αργότερα.










εδώ παίρνουμε τον ανήφορο για Αθ. Διάκο