Αφού λοιπόν γύρισα και εγώ από το τετραήμερο μου λέω να γράψω μερικά πράγματα για το ταξίδι βάζοντας και κάποιες φωτογραφίες.
Αναχώρηση πέμπτη πρωί 3 του Αύγουστου και με συνοπτικές διαδικασίες ανηφορίζουμε προς Γιάννενα. Πριν την Άρτα ξεκινώ τα
τηλέφωνα στον Ναπολέων αλλά κοιμόταν του καλού καιρού. Φίλε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και δεν πειράζει που δεν τα είπαμε,
καλά να είμαστε και κάπου θα τα πούμε. Από Γιάννενα περνάμε την διασταύρωση για Πάπιγκο και κατηφορίζουμε για Βοϊδομάτη. Χαζολόγημα
στο τοξωτό γεφύρι και μετά φαγητό δίπλα στο ποτάμι.
Αφού καθυστερούμε μπας και χωνέψουμε τις μπύρες ξεκινάμε και μέσω Αρίστης πάμε για Πάπιγκο.
Στο τέλος του κατεβάσματος συναντάμε μια από της παραλίες (ποταμισιες) αλλά δεν βουτάμε γιατί είχαμε σκοπό να βουτήξουμε στις κολυμπήθρες.
Κόντρα ανηφόρα και τελικά φτάνουμε στο Πάπιγκο, ανεύρεση ξενώνα (σορρυ στον συμφορουμίτη αλλά λόγο μπατζετ η υπόλοιπη
ομάδα ήθελε να καταλύσουμε σε κάτι φθηνότερο) και βουρ για μπάνιο.
Από τη μια ο καιρός που ήταν έτοιμος να ρίξει καρέκλες και από την άλλη το φιδάκι ο Διαμαντής μας απέτρεψαν από το να κάνουμε μπάνιο
και μείναμε μόνο στην περιήγηση.
Εγκυκλοπαιδικά στον διπλανό ξενώνα ήταν άλλο ένα adve και το πρωί σύμφωνα με πληροφορίες της ξενοδόχου είχε φύγει και άλλος ένας συμφορουμίτης .
Φαγητό, ποτό και νωρίς για ύπνο γιατί το πρωί είχαμε δρόμο να μαζέψουμε.
Δεύτερη μέρα ξεκινάμε με πρώτο προορισμό το περιβόλι- βοβούσα και εγώ προσωπικά βάλια κάλντα. Η διαδρομή μέσω Άνω πεδινών, τσεπέλοβο,
Βρυσοχώρι, σμίξη καταλήγει στο περιβόλι. Ειλικρινά μια από τις καλύτερες διαδρομές που έχω κάνει. Αρωγός ο έτερος συνταξιδιώτης με το Smt
που με συντρόφευε στο να δούμε πόσο πολύ μπορεί να πατήσει ένα λάστιχο. Υπέροχα τοπία με πολύ ωραία στροφιλίκια.
Μετά το περιβόλι
εγώ και ο μιστερ βαραντέρο παίρνουμε τον χωματόδρομο για βαλια καλντα, το υπόλοιπο team αναμονή στη βοβούσα. Μέχρι
την διασταύρωση για αρκουδόρεμα όλα καλά αλλά κάπου εκεί μένω μόνος και κατηφορίζω για βαλια καλντα.
Από τα λεγόμενα συμφωρουμίτη
περίμενα βατό χωματόδρομο. Έλα όμως που αρχίζει η κροκάλα, μιλάμε όμως για πολύ πέτρα αφού νόμιζα ότι θα μου έμενε η ζάντα στο χέρι. Ευτυχώς
που δεν τον πίεσα να ακολουθήσει γιατί ακόμα εκεί θα ήμασταν να παλεύουμε .
Όταν έφτασα όμως τα ξέχασα όλα. Πραγματικά μαγευτικό τοπίο.
Επιστροφή για να βρω τους υπόλοιπους και η βρόχα έπεφτε right trough
(ευτυχώς για λίγο). Συνάντηση και κατηφορίζουμε προς Μέτσοβο και μέσω κατάρας άφιξη
στην Καλαμπάκα. (αλλαγή πλάνου γιατί ξεκινήσαμε για δεσκάτη).
Μπανάκι , φαγητό και άντε να πιούμε και ένα ποτάκι).
Κατάληξη το ένα ποτό να γίνει δυο μπουκάλια νερό της φωτιάς και να τους μαζεύω( εγώ πάντα τους μαζεύω γιατί όπως λένε και αυτοί είμαι δεξαμενή).
Το πρωί σιγά μπας και ξυπνάγαμε. Εγερτήριο στις δέκα, κάτι να φάμε κάτι να πιούμε ξεκινήσαμε κατά τις 12.
Μέσω αμάραντου με μια στάση για μπάνιο στο ποτάμι κατευθυνόμαστε προς περτούλι.
Πέφτουμε στον κάμπο της Καρδίτσας και εκεί τα είδαμε όλα, από τον παράδεισο στην κόλαση. Αφού δεν την παλεύαμε από την ζεστή είπαμε να κάνουμε
στάση για φαγητό και για χαλάρωση μιας και ήταν έντονα τα σημάδια του αλκοόλ στο κορμί μας. Αφού ρωτήσαμε κάποιους ντόπιους μας έστειλαν σε
ένα εστιατόριο πάνω στον δρόμο(δίπλα σε ένα βενζινάδικο) από μουζάκι προς Καρδίτσα. Εκεί λοιπόν προς έκπληξη μας ήταν το καλύτερο φαγητό που φάγαμε. Μέχρι λιποθυμίας.
Συνέχεια από λίμνη πλαστήρα και μέσω ραχούλας , κέδρου, αηδονοχώρη ανηφορίζουμε για Καρπενήσι. Εδώ είμαστε πάλι στον παράδεισο. Δάσος,
δροσιά και άπειρα στροφιλίκια . Η ομάδα έχει πάρει τα πάνω της και πάμε τάπα μέχρι το Καρπενήσι.
Τα γνωστά και πάλι, μπανάκι , φαγητό και άσχημες διαθέσεις για άλλο ένα βράδυ. Ελα όμως που λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, κατά τις 11 άρχισαν
τα μάτια να κλείνουν οπότε καταλήξαμε στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου να κάνουμε χάζι τα πιπίνια που έμπαιναν στα απέναντι μπαράκια. Και με αυτές τις ωραίες εικόνες στο κρεβάτι και νάνι.
Τελευταία μέρα και αναχώρηση κατά τις 9. Η διαδρομή μέσω κρικελιού, δομνίστας με κατεύθυνση προς την λίμνη του Εύηνου.
Στάση στο όμορφο χωριό Αράχοβα και καφεδάκι στην πλατεία. Εκεί θυμηθήκαμε την χαμένη λεβεντιά του Έλληνα, μας δέχτηκαν σαν δικά τους παιδιά και δεν μας άφησαν
να πληρώσουμε ούτε τους καφέδες. Θυμήθηκα κουβέντες και πράξεις του πάτερα μου που στα χωριά τους δεν αφήνουν περαστικό να φύγει χωρίς να κάτσουν μαζί του και να τον κεράσουν. Άραγε εμείς γιατί να είμαστε τόσο ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ;
Κατηφορίζουμε λοιπόν μέχρι την λίμνη του Εύηνου και μετά πάνω κάτω τα βουνά μέχρι να φτάσουμε στην Ναύπακτο.
Και κάπου εδώ τελειώνουν τα όμορφα και αρχίζει το βασανιστήριο του Πατρών Κορίνθου με 40+ βαθμούς , με τα ΙΧ να επιστρέφουν προς Αθήνα κάνοντας
όλα τα γνωστά . Υπομονή λοιπόν μέχρι να φτάσουμε σπίτι και να ξεκινήσουμε να ονειρευόμαστε το επόμενο ταξίδι.
Ευχαριστώ πάρα πολύ όλα τα παιδιά για τις συμβουλές τους σχετικά με τις διαδρομές, χωρίς αυτές θα χάναμε πάρα πολλές όμορφες εικόνες.