"μεροκάματο"
"όμορφα σοκάκια"
"γραφικά"
"Όταν έχεις γούστο"
"Από τα ωραία δρομάκια της πόλης"
"Άμα δεις βάρκα στο βουνό...ξέρεις"
Είχε αρχίσει να απογευματιάζει σιγά-σιγά και ξεκινήσαμε πάλι προς Λωζάνη, από εθνική μόνο για να προλάβουμε!
Εκεί μας περίμενε ένας φίλος που σπουδάζαμε μαζί, αλλά πλέον ζει εδώ και 3 χρόνια περίπου μόνιμα σε ένα προάστιο της Λωζάνης μαζί με την Τζούλια, την κοπέλα του που θα μας φιλοξενούσαν.
Οδηγήσαμε μισή ώρα περίπου και φτάνουμε στα σύνορα με Ελβετία, ήταν η τρίτη χώρα που θα αλλάζαμε σε μία μέρα!
Μία χώρα που δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή ένωση, δεν έχει ευρώ αλλά ελβετικό φράγκο με ισοτιμία κοντά στο ευρώ και οι περισσότεροι δεν ξέρουν ότι πρωτεύουσα της είναι η Βέρνη, μία πόλη με 130.000 κατοίκους μόνο.
Παρόλα αυτά συμπεριφέρεται σαν να είναι στην ευρωπαϊκή ένωση λόγω κάποιων συνθηκών που έχει υπογράψει, οπότε δε χρειάζεσαι διαβατήριο για να μπεις σε αυτήν.
Αυτό που χρειάζεσαι όμως είναι 32 ευρώ χαράτσι για το ετήσιο τέλος κυκλοφορίας οχήματος σε αυτοκινητόδρομο, ακόμα κι αν πρόκειται να μείνεις για 3 μέρες. Αυτό δεν ήταν και το μόνο χαστούκι που φάγαμε από την οικονομία της Ελβετίας, αλλά θα τα πούμε αργότερα αυτά πιο αναλυτικά.
Αν περνάγαμε από άλλα σύνορα (στα βουνά) που δε σε υποχρέωναν να το αγοράσεις για να περάσεις σίγουρα δε θα το είχα πάρει.
Αυτά που βλέπεις οδηγώντας στην εθνική της Ελβετίας είναι τεράστιες βιομηχανίες, απέραντες εκτάσεις με σιτιρά, λίγα αμπέλια και καλαμπόκι, γελάδες ελευθέρας βοσκής, πλούσιους με πανάκριβα κάμπριο και μαλλί που ανεμίζει, αρκετούς χαρλεάδες που γελάω όταν τους βλέπω να οδηγάνε σαν τον εσταυρωμένο και μία τεράστια λίμνη με φόντο το μοντ μπλανκ. Τουλάχιστον από την εθνική που διασχίζαμε εμείς το σκηνικό ήταν έτσι για πάνω από 100χλμ και αν μη τι άλλο ήταν πανέμορφα.
Μόλις έπεφτε ο ήλιος φτάσαμε στον Μανώλη όπου πάθαμε ένα ψιλοσοκ μπαίνοντας στο γκαράζ (αν και βλέποντας την περιοχή είμασταν προιδεασμένοι).
Είχε κι άλλα απλά δεν έβγαλα άλλες φωτογραφίες
"Εμείς πάντως παρκάραμε δίπλα στο πριόνι του Μανώλη"
Η πρώτη φωτογραφία που τράβηξα μόλις μπήκα στο σπίτι κοιτώντας από το μπαλκόνι:
Αφού πήγαμε να ψωνίσουμε τα κρέατα που θα ψήναμε για να φάμε, φάγαμε το πρώτο γερό χαστούκι, βλέποντας τις τιμές της Ελβετίας. Θυμάμαι ο Μανώλης μου είπε ότι ένα κιλό αρνί (και το μισό κόκκαλο) είχε γύρω στα 35 με 40 ευρώ...στο κρεοπωλείο ε, όχι μαγειρεμένο σε εστιατόριο!
Μιας και είμασταν λιώμα τα παιδιά κάναν τα πάντα, φτιάξαν σαλάτες, ψήσαν, βάλαν μπύρες και κρασιά, και κάπως έτσι τελείωσε το βράδυ μας!
Το ότι θα έτρωγα φέτα με κρητικό ελαιόλαδο και ελιές στη Λωζάνη δε το περίμενα...
Αλλά να έχει τελειώσει η τσικουδιά? Αυτό δε θα στο συγχωρήσω ποτέ Μανώλη!
