[ALTITUDE]

Πρίν λίγες μέρες είχα ποστάρει σε αυτή την ενότητα αναζητώντας την ‘νέα’ μου R1150GS Adventure. Παράλληλα έπρεπε να φροντίσω να βρεί ένα νέο σπίτι η παλιά μου μηχανή – πράγμα που τελικά (ευτυχώς) δεν άργησε να γίνει.

Με τα χρήματα στην τσέπη λοιπόν άρχισε το ψάξιμο της καλής μου. Βλέπετε επειδή πρέπει να φιλήσεις πολλά βατράχια μέχρι να βρείς την πριγκίπισσα, χάρη στην καλή διάθεση και υπομονή συμφορουμίστα βρέθηκε σχετικά γρήγορα αυτή που έκανε την καρδιά μου να σκιρτήσει και να πώ με σιγουριά ‘αυτή!' Φροντισμένη στοργικά επι σειρά ετών, δεν της έλειπε τίποτα και έδειχνε έτοιμη για ένα νέο κύκλο ζωής. ‘Ετσι είναι αυτές οι μηχανές - εργαλεία. Αλλάζουν χέρια, και συνεχίζουν για πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια μέχρι να δώσουν χαρά στον επόμενο ‘ιδιοκτήτη’ . Μου θυμίζει μια διαφήμιση της Patek Philippe: ‘Ποτέ δεν είσαι ιδιοκτήτης ενός Patek Philippe. Απλά το φροντίζεις για την επόμενη γενιά’. Και η αλήθεια είναι, ότι κοιτάζοντάς την νέα (για μένα) GSA, είναι λές και το πέρασμα του χρόνου δεν την ακούμπησε κάν. Kαι ας έχει τα χιλιομετράκια της.. Με κλειστά τα μάτια αν βάλει κανείς τα χέρια πάνω της (αρκεί να είναι κρύα!) εύκολα θα αντιληφθεί την ποιότητα μιας μηχανής πολύ πάνω από το μέσο όρο της κατηγορίας της.

Πριν μια δεκαετία που πρωτοθαύμασα αυτό το μοντέλο μου φάνταζε τότε μακρινό όνειρο. Δέν ένοιωθα έτοιμος για τέτοια μηχανή ακόμα και αν μετρούσα ήδη περισσότερα απο 10 χρόνια μοτοσυκλετιστικής εμπειρίας. Μου έδινε την εντύπωση ότι ήθελε περισσότερα χρήματα και εμπειρία απ΄ ότι διέθετα, ότι ίσως ο προορισμός της είναι τα πέρατα της γής και τίποτα κοντινότερο. Προ δεκαετίας πήρα ένα προσπέκτους της GSA και το ξεφύλλιζα μέχρι που έγινε λες και το διάβασε ο σκύλος. Περάσανε διάφορες μηχανές από τα χέρια μου από μεγάλα on-off και street αλλα ποτέ αυτής της κλάσης και της τόσο ξεχωριστής προσωπικότητας. Δεν μοιάζει με τίποτε άλλο στον δρόμο. Δέκα χρόνια ωριμότερος στους δύο τροχούς πλέον έχοντας φορτώσει χιλιόμετρα εμπειρίας και από τα σχολεία CSS έκανα το test drive και ήταν αρκετό για να καταλάβω πως αυτή θα είναι η επόμενή μου μηχανή μέχρι να με πάρουν τα χρόνια. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα - έστω και στα σαράντα-φεύγα μου (που κάνω πλέον κράκ και όχι γκέλ) δεν είναι και τόσο αργά….

Μετά από μία εβδομάδα συμβίωσης μαζί της, κατάλαβα πως άσχετα από τον παντός εδάφους χαρακτήρα της η GSA είναι στην πραγματικότητα και μια εξαιρετική μηχανή δρόμου. Πριν μου πείτε ότι η νέα 1200 είναι ακόμα καλύτερη σε όλους τους τομείς θέλω να τονίσω πως ήθελα την 1150 σε κάθε περίπτωση επειδή αυτή μου άρεσε περισσότερο. Αν και είμαι μετρίου αναστήματος και βάρους (1.80, 72 κιλά) και παρ΄ότι είναι μια μηχανή με όγκο και βάρος, στην πραγματικότητα είναι πολύ ευχάριστη και περισσότερο εύχρηστη απ’ όσο νομίζει κανείς, αρκεί να μήν έχεις κακή φυσική κατάσταση βέβαια. Σε μικρές ταχύτητες είναι αρκετά ευέλικτη, και σε στροφές που νομίζεις ότι αν γείρει περισσότερο θα ακουμπήσουν οι κύλινδροι, στην πραγματικότητα υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια κλήσης απ΄όσο νομίζει κανείς. Αγναντεύεις την κίνηση αφ΄ ύψηλού, τα κιλά της χάνονται με το ξεκίνημα, καταπίνει τις όποιες ανωμαλίες σου προσφέρει (απλόχερα πάντα) η ελληνική άσφαλτος, και τα φρένα και η ανάρτηση υποδειγματικά. Ο καταπληκτικός boxer προσφέρει δύναμη και φοβερή ροπή, και στην προκειμένη περίπτωση ροπή ισοδυναμεί με άνεση. Respect!

Aν γυρνούσα το χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα έκανα. Το ένοιωσα από το πρώτο χιλιόμετρο σαν νέος ιδιοκτήτης πλέον, γιατί την εκτιμώ ακόμα περισσότερο μετά από χρόνια αναμονής. Καταλαβαίνω απόλυτα το ‘δέσιμο’ που έχουν οι κάτοχοι των GS με τις μηχανές τους – δεν είναι τυχαίο. Είναι όχι μόνο ελιξήριο στις δύσκολες μέρες μας αλλα επι της ουσίας είναι μια τόσο μα τόσο εξαιρετική μηχανή....Με το που την παρκάρω στο γκαράζ σκέφτομαι την αμέσως επόμενη βόλτα – έστω και στην φαντασία μου. Και στο κάτω της γραφής ακόμα και αν λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων δεν καταφέρνω να πηγαίνω μακρύτερα από την Κόρινθο, 'σημασία έχει το ταξίδι παρα ο προορισμός' όπως έλεγε ο Twain…

Φιλικά

Μάνος