Mέρα 0
Πατρα - Βενετια
Πάνε χρόνια που σχεδίαζα το ταξίδι αυτό μέσα στο μυαλό μου... Οι λεπτομέρειες θολές, αλλά το μόνο που ήξερα στα σίγουρα ηταν οτι ήθελα να φύγω σε μέρη μακρυνά και άγνωστα. Να μην ξερω κανεναν και τιποτα, να μου μοιαζουν ολα ξενα.
Και αν τα προηγουμενα 2 χρονια ολα πηγαιναν στραβα την τελευταια στιγμη φετος δεν θα αφηνα την ευκαιρια να φυγει! Θα εκανα οτι περνουσε απο το χερι μου για να ζησω αυτο το ταξιδι οπως το ειχα ονειρευτει!
Το Google Maps και το Via Michelin επι ενα μηνα ειχαν πιασει φωτια, υπολογιζοντας χιλιομετρα, βαζοντας προορισμους, μετρωντας αποστασεις και μερες... Το προγραμμα σιγα σιγα αρχισε να αποκτα μορφη... Εισητηρια πλοιων, μερη για διανυκτερευση, σημαντικες τοποθεσιες στη διαδρομη....
Βασικος προορισμος οι χωρες της Βαλτικης... Δεν ηξερα απολυτως τιποτα για αυτες... Λιθουανια, Λετονια, Εσθονια ηταν λεξεις αγνωστες και μυστηριωδεις. Θα εβρισκα χωρες στα συντριμμια του Σοβιετικου Μπλοκ η χωρες προοδευτικες και πλουσιες; Κανεις δεν ηξερε να μου πει (αλλα και εγω απο την αλλη δεν ρωτουσα και ιδιαιτερα!)
Για να φτασω σε αυτες θα περνουσα απο τη μιση Ευρωπη και για να επιστρεψω θα περνουσα απο την υπολοιπη!
Συνολικα 13 χωρες και 8,000 χιλιομετρα (χωρις τα ναυτικα μιλια).
Ομως ολες αυτες οι χωρες μεσα σε 20 μερες που ειχα διαθεσιμες; Και με διανυκτερευσεις low budget σε campings;; Και δικαβαλο απο τα μισα της διαδρομης και μετα; Που πηγαινα να μπλεξω;; Μηπως ημουν υπερβολικα αισιοδοξος;
Οσο ο καιρος πλησιαζε στη μερα αναχωρησης ολο και αγχωνομουν! Εβλεπα τη διαδρομη και με επιανε κρυος ιδρωτας! Θα τα καταφερνα με τοσα πολλα χιλιομετρα επι καθημερινης βασης; Και με διανυκτερευσεις σε campings με το καθημερινο μαζεμα/απλωμα της πραματιας; Και σε αγνωστες χωρες που δεν ηξερα τι θα συναντησω και πως; Και αν η μηχανη τελικα παθαινε κατι; Αν παθαινα εγω;
Οποιος ταξιδιωτης πει οτι τετοιες σκεψεις δεν περνανε απο το μυαλο του σε τετοιες στιγμες θα ειναι ψευτης...
Ομως τωρα ηταν πια αργα για να κανω πισω!
Για την ωρα ειχα ενα σωρο αλλα πραγματα να ασχοληθω! Ανανεωσα ριζικα ολο τον εξοπλισμο του camping μου με οτι καλυτερο αντεχε η τσεπη μου και αρχισα να προετοιμαζω τη μηχανη για αυτη τη μεγαλη περιπετεια. Oχι τιποτα σπουδαιο, τα απολυτως απαραιτητα: Βασεις/βαλιτσες Givi, GPS & χαρτες, λαστιχα, τακακια και μια αλλαγη λαδιων.
(Ισως το να κανει καποιος ενα τετοιο ταξιδι με μια μηχανη 14 χρονων να φανταζει αδιανοητο στην σημερινη εποχη που πολλοι αλλαζουν τις μηχανες σαν τα πουκαμισα και οτιδηποτε πανω απο 30,000 χλμ ειναι ...για πεταμα, αλλα η Honda ηξερε καλα τι εκανε οταν εφτιαχνε την VFR για να καταπινει εκατονταδες χιλιαδες χιλιομετρα χωρις να κανει κιχ! Αν και στο ταξιδι μου συντομα θα ανακαλυπτα οτι δεν ειναι η Μηχανη που μετραει αλλα η Ψυχη του ανθρωπου που την καβαλαει...)
Το Σαββατοκυριακο πριν το ταξιδι εκανα τους τελευταιους ελεγχους, και βρεθηκα με μερικους αδερφικους φιλους να τους χαιρετησω... Η επομενη ηταν η μεγαλη μερα!
Ομως το να μην παει κατι στραβα πριν το ταξιδι για εμενα δεν ειναι δυνατον, και αυτη η φορα δεν ηταν εξαιρεση! Το πρωι ανακαλυψα οτι το Tank bag που -απαραιτητως- επρεπε να κουβαλησω μαζι μου ηταν υπερβολικα μεγαλο για το ντεποζιτο της μηχανης και εκρυβε εντελως οργανα και GPS! Δεν υπηρχε περιπτωση να καβαλαω χιλιαδες χιλιομετρα με αυτο το πραγμα μεσα στη μουρη μου!
Επρεπε να βρω ενα μικρο tankbag, κατι ομως που αποδειχθηκε πιο δυσκολο απο οσο ακουγεται!
Τελικα η λυση δωθηκε απο την Givi που ειχε ενα εξαιρετικα μαζεμενο (αλλα παραλληλα ιδιαιτερα ευρυχωρο) tankbag στη γκαμα της.
Ετσι με τα πραγματα ολα μαζεμενα εκλεισα τις δουλειες μου στο γραφειο και επεστρεψα σπιτι για την αναχωρηση.
Το να καβαλας τη μηχανη πληρως φορτωμενη με ολα τα καλουδια επανω και να ξεκινας για ενα πραγματικα μεγαλο ταξιδι ειναι απιστευτο συναισθημα... Ενοιωθα να σκαω απο χαρα και ενθουσιασμο!
Η διαδρομη για Πατρα εφυγε χωρις ιδιαιτερα προβληματα και συντομα ημουν στο λιμανι της Πατρας.
Το ταξιδι ειχε πλεον ξεκινησει...
