Kυριακή (δεύτερη μέρα)
Μετά από μια ήσυχη κρύα βραδιά δίπλα στον Aσπροπόταμο ξεκινήσαμε από Δολιανά προς την είσοδο του Κόζιακα και φτάνοντας στο χωριό Νεραιδοχώρι (είναι πριν το Περτούλι) ξαναπατήσαμε χώμα .
Ο δρόμος καλός ανηφορικός, ανεβαίνοντας περάσαμε την ζώνη με τα έλατα και σιγα σιγά το τοπίο ξανάγινε αλπικό. Γκρεμοί, κοτρώνια, λασπούλα όλα πήγαιναν ρολόι ,η διασκέδαση μεγάλη η θέα μαγική! Μετά από αρκετά χλμ, περνώντας κανά δυο διάσελα και κάποιες στάνες με καλοκάγαθα ήρεμα αρκουδόσκυλα ( το εννοώ) σε κάποιο σημείο φαίνεται μια στάνη στο βάθος, ο δρόμος μέσα στην λάσπη με αρκετά βαθιά λούκια…….
Βλέποντας μια άλλη στάνη στο βάθος υπάρχει μια πολύ ανηφορική αριστερή στροφή που οδηγεί πάλι σε κορυφογραμμή και διάσελο!
Ώπα τι είναι αυτά που βλέπω??!!!
Μπροστά ο Αντρέας πίσω εγώ ,πιο πίσω Γιάννης και Σπύρος!
Η στροφή πάνω στην στάνη, χωρίς ελάττωση γκαζιού υπό ιδανικές συνθήκες χωνόσουν στο λουκι βούλιαζες στο μαλακό μαύρο λασπωμένο χώμα (ότι πρέπει για να βουλιάξει το μοτο) πάταγες γκάζι κτλ κτλ κτλ και πέρναγες…….
Αμ δε, μόλις φτάνουμε στην στάνη πετάγονται στον Αντρέα 2 αρκούδες (σκυλιά) εγώ στα 15 μετρά πίσω, τα σκυλιά στα πόδια του Αντρέα , γλιστρήματα στην λάσπη με φουλ γκάζι, το ένα σκυλί κόβει ταχύτητα και μένει πιο πίσω , ώπα λέω , πεινάει και του φάνηκα τρυφερός. Μας ακλούθησαν σε πολύ μεγάλη ανηφόρα για περίπου 300 μέτρα , ο καρπός μου κόλλησε στο γκάζι ,οργώσαμε τις λάσπες……… Φτάνοντας στο διάσελο σταμάτησαν (μάλλον φύγαμε από τον χώρο ευθύνης τους). Η όλη φάση υπάρχει σε βίντεο από τον Γιάννη ελπίζω να το ανεβάσει γρήγορα γιατί εγώ δεν τραβαγα βίντεο εκείνη την στιγμή .
Φφφφφφφφφ γλυτώσαμε ελάτε να κάνουμε στάση γιατί μας έτρεξαν και τα τσισακια και πρέπει να στεγνωξουμε…
Σταματάμε βάζουμε σταντ, πιάνουμε γωνίες για να κατουρήσουμε ,να ηρεμήσουμε να βγάλουμε φώτο. Απιστευτα δυνατός αέρας κουνάει κράνη και μηχανές και τρέχουμε να τα σώσουμε ( η φώτο που τρέχω μαζί με Κόντι που ανεβασε ο Σπύρος).
Ηρωικό πέρασμα Κόζιακα, να σημειωθεί ,το κατέβασμα εύκολο χωρίς απρόοπτα , με την πρώτη ευκαιρία θέλω να ξαναπάω να γυρίσω αυτά τα μέρη των Τρικάλων γιατί είναι απίθανα.
Φεύγοντας από Κόζιακα κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή της Αργιθέας όπου κάναμε κάποια χώματα με σκοπό να φτάσουμε προς την είσοδο των Βόρειων Αγράφων. Πρίν το χωριό Βλάση η είσοδος προς Πετρίλο, Τροβατο Αγράφων κτλ ( δηλαδή ο κεντρικός δρόμος που κατεβαίνει μέχρι Κρέντη παράλληλα με το Αγραφιώτη.. θα επανέλθουμε σε αυτό το σημείο αργότερα).
Βίντεο ….Κόζιακα και Αργιθέας
Σύμφωνα με το gps στο Βλάσι θα βρίσκαμε βενζινάδικο, θα γεμίζαμε και θα μπαίναμε Αγραφα, όμορφα, χαλαρά και ωραία όπως έλεγε το σχέδιο μας. Δυστυχώς είχε κλείσει δια πάντως και η χωριανοί μας έστειλαν στο πιο κοντινό στο Μουζάκι (παράκαμψη 30 χλμ) ενώ ήμασταν δίπλα στην είσοδο για Αγραφα. Σπάσιμο μεγάλο, ξεκινήσαμε για να είμαστε σίγουροι, φτάσαμε βάλλαμε βενζίνη, κάναμε το μιτινγκ μας και αποφασίσαμε αντί να γυρίσουμε πίσω να κάνουμε 15χλμ άσφαλτο να πάμε λίμνη Πλαστήρα να ανέβουμε το βουνό προς το χιονοδρομικό και να πέσουμε από πίσω στα Άγραφα και να πάμε μέχρι το χωριό των Αγράφων για διανυκτέρευση.
Την διαδρομή την πειράξαμε αρκετά, συμβουλευόμασταν συνέχεια χάρτες και gps, αλλά θα το ξαναπώ τα βουνά της Πίνδου κρύβουν συνέχεια εκπλήξεις ειδικά τέτοια εποχή. Φτάνοντας Λίμνη Πλαστήρα προσεγγίσαμε το χωριό Καλύβια εν συνεχεία Πεζούλα και φτάσαμε στο χιονοδρομικο. Από εκεί ξεκίνησε το χωμάτινο κομμάτι μέσα από έλατα με στόχο να βγούμε στο κεντρικό δρόμο των Αγράφων προς Τροβατό και να κατηφορίσουμε προς το χωριό των Αγράφων.
Τα πρώτα χλμ βγήκαν εύκολα χαζεύοντας την θέα ,όσο πέρναγε η ώρα ο δρόμος χάλαγε χωρίς όμως κάποια ανησυχία, μέχρι που φτάσαμε στο σταυροδρόμι…. αριστερά δευτερεύον χωμάτινος, δεξιά πρωτεύον αλλά κλεισμένος με συρματόπλεγμα ….οκ μάλλον το έχουν κλείσει για να μην φύγουν τίποτα ζώα… όλα καλά ας προχωρήσουμε…
Με το που περάσαμε η διαφορά με τα προηγούμενα χλμ μεγάλη, κοτρώνια, πεσμένοι κορμοί…έλα μωρέ 6-8 χλμ μένουν μέχρι το κεντρικό των Αγράφων ,περίπατος θα βγεί. Έτσι μετά από 2 μικροκατολισθήσεις συναντάμε τον εχθρό …..κοπάδι αγελάδες. Μην γελάτε τρομάξαμε, ο ταύρος ήταν τσαμπουκαλεμενος, παρατάμε μηχανή και περικυκλώνουμε το κοπάδι από την πάνω πλευρά του δρόμου, φωνές και κάποιες πέτρες και στο τέλος έφυγαν τα θηρία…..ε ναι λοιπόν είμαστε παιδιά της πόλης και δεν το χουμε με τα θηρία της φύσης.
Φεύγουμε λοιπόν και μετά από δυο στροφές πεσμένος κορμός έκλεινε τον δρόμο. Πίσω δεν πάμε δεν υπάρχει νόημα θα χαλάσει όλος ο σχεδιασμός της εκδρομής …άρα πιάστε δουλειά μάγκες να το κόψουμε. Ευτυχώς όπως θα δείτε στο βίντεο υπήρχε οργάνωση με τα πολλά πέρασαν σχεδόν 2 ώρες για να φύγουμε και απλά είχαμε ακόμα 5 χλμ μεχρι το κεντρικό.
Το άγχος μεγάλο μην μας πιάσει η νύχτα, που να στήσουμε σκηνές μέσα στους λύκους και τους ταύρους στο κορφοβούνι. Η πεινά μεγάλη και η κούραση ακόμα μεγαλύτερη, το κέφι δεν χάθηκε ούτε λεπτό, κάναμε την κηπουρική μας , και βγήκαμε στον κεντρικό χωμάτινο πάνω που νύχτωσε. Η διαδρομή μέχρι Άγραφα περι τα 30 χλμ χώμα νυχτερινά, πραγματικά μας φάνηκε άσφαλτος βγήκαν για πλάκα και κατά τις 10 φτάσαμε στα Αγραφα.(η πρώτη μου νυχτερινή και την γούσταρα πολύ, μπορεί να μην χαζέψαμε την διαδρομή με τον αγραφιώτη στα αριστερά μας αλλά ήταν καλύτερη εμπειρία η νυχτερινή).
Βίντεο ……..επίδοξων adventurer……
Στάση στην ταβέρνα, μπιφτέκια, λουκάνικα, σαλάτες ,κρασιά , αυτή είναι ζωή ρε φίλε, μετά από εξοντωτική μέρα μάσα και ύπνος. Τελικά βολευτήκαμε σε ξενώνα ,δεν είχαμε καμία όρεξη για σκηνές και άλλη ταλαιπωρία. Μπανάκι και ύπνος λοιπόν και αύριο η τελευταία μέρα της εκδρομής μας!!!!!