[gsmaniac]

Αρχική Δημοσίευση από gemara

Φίλε Δημήτρη, αγαπητές και αγαπητοί αναγνώστες του φόρουμ, κατ' αρχήν... είναι δύσκολη! Οι πρώτες σκέψεις σου είναι, τι τραβάγαν τότε αυτοί οι άνθρωποι προκειμένου να απολαύσουν τον μοτοσυκλετισμό και η δεύτερη, το πόσο πολύ έχουν εξελιχθεί οι μοτοσυκλέτες και οι κινητήρες σήμερα.

Αν από τη 1200 ή οποιαδήποτε άλλη σύγχρονη ανέβεις μετά επάνω της, διαπιστώνεις ότι είναι πολύ δύσκολη! Αυτό στην αρχή όμως.

Άμα τη συνηθίζεις και κάνεις μερικά χιλιόμετρα, ξεχνάς τα GS, προσαρμόζεσαι γρήγορα και την οδηγείς πλέον ασυνείδητα, όχι όμως ασυναίσθητα, καθ’ ότι το συναίσθημα είναι το μόνο που δεν σου λείπει όταν είστε παρέα!

Για να πάρει μπρος, τρομπάρεις 2-3 φορές το κάθε καρμπυρατέρ, τραβάς λίγο τη μανέτα και παίρνει πάντα με την πρώτη μανιβελιά.

Έχει 4 ταχύτητες, βάζεις πρώτη και επειδή δεν έχει αντικραδασμικούς άξονες και τα τοιαύτα (!) ξεκινάει με πολλούς κραδασμούς (τουκ – τουκ – τουκ) αν κρατάς χαμηλά τις στροφές (στο ρελαντί δηλαδή...)

Η ροπή της είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά, μέχρι να φτάσεις τα 30, έχει μπει η τετάρτη και πάει μια χαρά, είτε είναι ίσιωμα, είτε ανηφόρα. Ο κινητήρας είναι αργόστροφος (5000 max) και ανεβάζει πολύ αργά. Άμα φτάσει τις στροφές του όμως, δεν καταλαβαίνει τίποτε...

Οι ταχύτητες για να μπουν θέλουν "συγχρονισμό" με το χέρι και αν πας να τις βάλεις γρήγορα... ακούς πολλά γκλιν-γκλαν-γκλον και άλλα ανατριχιαστικά. Στα ανεβάσματα αφήνεις να πέσουν οι στροφές και βάζεις την σχέση εκεί που ταυτίζονται οι στροφές του κινητήρα με την ταχύτητα που τρέχεις και στα κατεβάσματα, τσιμπάς λίγο το γκάζι για να μπουν. Συνηθίζεται πανεύκολα κι αυτό.
Ο συμπλέκτης, πανάλαφρος όντως!

Κάνει έναν πολύ ευχάριστο ήχο το μποξεράκι, ένα "πλοπ-πλοπ" όπως έγραψα παραπάνω και όταν αφήσεις το γκάζι δεν ακούς τον κινητήρα καθόλου, σαν να είσαι σε ποδήλατο. Και βέβαια στα μαρσαρίσματα «τραβάει» δεξιά όλη η μηχανή, πολύ λιγότερο όμως σε σχέση με τη 1200 λόγω μικρότερου βολάν και επιτάχυνσης κινητήρα…

Οι εξατμίσεις είναι πολύ χαμηλά στο έδαφος, αντηχούν στ' αυτιά σου προς τα πάνω και εκτός από το πλοπ-πλοπ, όταν γκαζώνεις ακούς και το τσουφ - τσουφ, τόσο καθαρά που διακρίνεις αν κάποιος κύλινδρος "τραβάει" περισσότερο από τον άλλον, οπότε ρυθμίζεις λιγάκι το καρμπυρατέρ του για να τον φέρεις στα ίσα.

Από φρένα...δεν έχει και από στρίψιμο...δεν στρίβει!

Θέλει μεγάλη προνοητικότητα για να αποφασίζεις το πότε και αν πρέπει να φρενάρεις και αυτό που κάνουμε με το ένα δάκτυλο πάντα στο μπροστινό φρένο...δεν δουλεύει! Θέλει και τα 4 δάκτυλα στο φρενάρισμα και θέλει και ΔΥΝΑΜΗ, αλλιώς δε σταματάει! Μια φορά πήρα αμέσως μετά τη 1200, ασυνείδητα στο πρώτο στενό πήγα να πιάσω το φρένο έτσι, και σχεδόν κόντεψα να φύγω πάνω απ’ τη μηχανή...

Το πίσω πόδι θέλει να έχει το "ABS" ενεργοποιημένο πάντα, γιατί το μπροστά φρένο την ελαφρώνει πολύ και μπλοκάρει αμέσως το πίσω...

Η γεωμετρία της είναι τελείως διαφορετική απ' αυτή που ξέρουμε, στις στροφές μπαίνει, αλλά θέλει προσοχή και η κλίση και η θέση του σώματος για τη βοηθήσεις. Μεγάλη και καλή συνεννόηση με τον συνεπιβάτη, γιατί κάθεται πίσω, πολύ ψηλά, τελείως ανεξάρτητα από τον οδηγό και της αλλάζει σημαντικά τη γεωμετρία.


Παρόλο που έχει σχεδόν ανύπαρκτη ανάρτηση και ελάχιστες διαδρομές, τα ελατήρια στις σέλες έχουν πολύ πλάκα και κάνουν καλά τη δουλειά τους, οπότε τις λακκούβες δεν τις "ακούει" κατευθείαν ο πισινός και η μέση, το ίδιο και του συνεπιβάτη που έχει τη σέλα βιδωμένη πάνω στο φτερό! Οι σέλες ρυθμίζονται μάλιστα από τα ελατήριά τους! Δεν κουράζουν καθόλου, έχουν τόσο καλό ανατομικό σχήμα που αγκαλιάζουν τον πισινό σε σημείο μάλιστα που βλέπεις την σέλα της R1200GS και σου μπαίνουν ιδέες…
Η καλή μου συνεπιβάτισσα – ούσα έμπειρη αναβάτρια με πολλές χιλιάδες χλμ σε ομώνυμη μοτοσυκλέτα - όταν έρχεται βόλτα με αυτήν, αμφισβητεί έντονα την άνεση της R1200GS, καθότι στην classic κάθεται πίσω ακόμη ψηλότερα έχοντας τέλεια θέα, κρατιέται πολύ χαλαρά λόγω των… ανύπαρκτων επιταχύνσεων και όλως περιέργως οι λακκούβες λόγω των ελατηρίων της σέλας, περνάνε πιο γλυκά… Η πλάκα δε που σπάει με τα βλέμματα των περαστικών, δε λέγεται!

Κινείσαι γενικά με χαμηλότερες ταχύτητες απ' ότι έχουμε συνηθίσει, το «παλεύεις» περισσότερο και έτσι είσαι πιο πολύ ώρα στο δρόμο, άρα και η κούραση καμιά φορά είναι μεγαλύτερη. Είναι τόσο μεγάλη η απόλαυση όμως να οδηγάς αυτήν την μηχανή του χρόνου και να συνειδητοποιείς τι σημαίνει και πως ξεκίνησε ο μοτοσυκλετισμός, που η κούραση είναι το τελευταίο που σε απασχολεί.

Θα σας δω στους δρόμους!

Καταπληκτικηηηηηηηηηηηηηηηηηηφιλε δεν ξερω αν την αγορασες ετοιμη η την ανακατασκευασες εσυ.Εχω την τυχη να μπλεξω με την ανακατασκευη ενος 2002 και η απολαυση να οδηγας ενα παλιο,αλλα τοσο διαφορετικο και απαιτητικο αυτοκινητο απο τα συνχρονα αυτοκινητα,ειναι ακριβως οπως τα περιγραφεις παραπανω.παρτε και μια φωτο.......