Αφου δροσιστηκα και ηπια το καφεδακι μου συνεχισα το δρομο για τα συνορα.
Ηξερα οτι απο εδω και περα η διαδρομη θα ειναι πολυ ομορφη μιας που θα ανεβαινα στο βουνο πλεον, αλλα το ποσο ομορφη θα ηταν τελικα δεν μπορουσα να το φανταστω...
Ο συνδιασμος καταπρασινες Αλπεις, Ιταλικοι δρομοι και ηλιολουστη μερα δημιουργουσε ενα σκηνικο απιστευτο...
Μεσα σε αυτο το υπεροχο τοπιο και μολις 11 χιλιομετρα αργοτερα εφτασα στα συνορα!
Για μενα ειναι παντα μια μοναδικη στιγμη οταν περνας τα συνορα μιας χωρας πανω στη μηχανη.
Σταση για την καθιερωμενη φωτογραφια λοιπον....
Ομως μιλωντας για συνορα, αν εκρινα απο το παλιο φυλακιο στα συνορα της Ιταλιας που αφηνα πισω μου και το αντιστοιχο μπροστα μου μαλλον τα συνορα υπηρχαν ακομα μονο στη θεωρια... Δεν υπηρχε απολυτως κανενας ελεγχος διαβατηριου η οποιουδηποτε αλλου χαρτιου, κατι που θα γινοταν ο κανονας στη συνεχεια του ταξιδιου...
