Αν και η περιοχή κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους, το Σεράγεβο άρχισε να αναπτύσσεται τον 14ο αιώνα, σαν προπύργιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκτεταμένο δίκτυο ύδρευσης, ιερά τεμένη, κλειστή αγορά, δημόσια βιβλιοθήκη και λουτρά, πανδοχεία και το παλάτι του Κυβερνήτη περιελάμβαναν οι εργασίες ανοικοδόμησης που πραγματοποίησαν οι Τούρκοι μετατρέποντας σταδιακά το Σεράγεβο στο σημαντικότερο διοικητικό κέντρο στα Δυτικά Βαλκάνια.
Μοιραία, το αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό «πρόσωπο» της πόλης απέκτησε καθαρά οθωμανικά-ισλαμικά χαρακτηριστικά. Με τη Συνθήκη του Βερολίνου (1878), οι Τούρκοι απώλεσαν οριστικά την πόλη η οποία πέρασε στα χέρια της Αυστροουγγαρίας.
Μουσουλμάνοι σε στιγμή προσευχής
Η μεσαία κοπέλα ήταν ίσως η ωραιότερη που είδα στις επτά ημέρες του ταξιδιού κι ας ήταν τα περισσότερα της χαρακτηριστικά κρυμμένα
Κι εδώ το εσωτερικό του τζαμιού. Κάπου εδώ τα βλέμματα των γύρω μουσουλμάνων άρχισαν να αγριεύουν κι επειδή δε σηκώνει η πλάτη μου το ξύλο άφησα το χώρο
Πολλά σοκάκια με πανέμορφα ανατολίτικα μαγαζιά. Νόμιζα ότι βρισκόμουν σε κάποια πόλη του Ιράν ή του Τουρκμενιστάν και όχι σε πόλη της Ευρώπης