[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Τέρμα τα δίφραγκα

Τις δεκαετίες 1950 και 1960 στις αστικές συγκοινωνίες (λεωφορείο, τραμ ή αργότερα τρόλει) υπήρχε κλιμακωτό εισιτήριο, ανάλογα με την απόσταση. Έτσι υπήρχαν εισιτήρια 1.10, 1.50, 2 δραχμών. Ο εισπράκτορας που υπήρχε τότε σε όλα τα μέσα, εκτός από το ότι έκοβε τα εισιτήρια, ανακοίνωνε και τις στάσεις ή έδινε εντολή στον οδηγό να σταματήσει ή να ξεκινήσει (με το εντελώς ιδιότυπα εκφωνούμενο «Φύγεεεεε»). Επίσης, ειδοποιούσε πού τελείωνε το κάθε αντίτιμο εισιτηρίου που είχε πληρώσει ο επιβάτης. Μια από τις ανακοινώσεις του λοιπόν ήταν και το «τέρμα τα δίφραγκα», που σήμαινε πως είχαν φτάσει στο τέρμα της διαδρομής που ίσχυε το εισιτήριο των δυο δραχμών.

Από όλες τις ανακοινώσεις του εισπράκτορα, η παραπάνω ήταν η πιο διάσημη και επιβίωσε μέχρι τις μέρες μας, με μεταφορική φυσικά σημασία. Σε αυτό βοήθησε και ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος που σε πολλές ταινίες ακούγεται η επίμαχη φράση, ενώ το 1962 γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία (κωμωδία) με τον ίδιο τίτλο με τον Βασίλη Αυλωνίτη και πολλούς άλλους εκλεκτούς ηθοποιούς μας.

Μεταφορικά σήμαινε και σημαίνει ακόμα ό,τι και οι εκφράσεις «μέχρις εδώ», «έως εδώ και μη παρέκει». Επίσης μπορεί και να χρησιμοποιηθεί σε μια αποστροφή του λόγου κάποιου που θέλει να δείξει την αποφασιστικότητά του να σταματήσει κάποια κατάσταση ή κάτι παρόμοιο.