Παρασκευή 16.8
Radanovici (Montenegro ) – Sarajevo (Bosnia) 277 km
Η μέρα αυτή με βρίσκει να ανυπομονώ να φύγω και γιατί δε μου άρεσε το Μαυροβούνιο ως τώρα αλλά και γιατί έχω πληροφορηθεί ότι η διαδρομή από το Κοτόρ για Σεράγεβο είναι καταπληκτική. Επιπλέον πηγαίναμε στο Σεράγεβο που τόσα πολλά είχα ακούσει και τόσο πολύ ήθελα να δω. Αφήσαμε το Radanovici, περάσαμε από το τούνελ του τρόμου για τελευταία φορά, σταματήσαμε στο Κοτόρ για πρωινό και μετά ανηφορίσαμε στα όρη του Μαυροβουνίου περνώντας πάλι σχεδόν ολόκληρο τον όρμο της περιοχής. Μόλις φύγαμε από την παραλία η διαδρομή ήταν μια χαρά, πολλές πολλές στροφές χωρίς καθόλου κίνηση.
Περίπου μετά από μια ώρα φτάσαμε στα σύνορα Μαυροβουνίου - Βοσνίας όπου εκεί μας περίμενε ένα ευτράπελο. Στον έλεγχο κατά την έξοδο από το Μαυροβούνιο βλέπουμε μπροστά μας μόλις 4 οχήματα και λέμε ωραία θα περάσουμε χωρίς καθυστέρηση. Βρεθήκαμε όμως να περιμένουμε περισσότερο από 20 λεπτά κι αναρωτιόμασταν με το Βασίλη τι μπορεί να συνέβαινε. Όπως μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία μέσα στον μεταλλικό κλωβό υπήρχαν δύο συνοριοφύλακες, ένας για κάθε κατεύθυνση. Σε κάθε όχημα ζητούσαν τα έγγραφα που ήθελαν και μετά άνοιγαν την πόρτα και πήγαιναν μέσα στο σπιτάκι όπου υπήρχε ένας υπολογιστής, περνούσαν τα στοιχεία και περίμεναν να δουν αν όλα ήταν καλά. Μετά έβγαιναν από το σπιτάκι άνοιγαν την πόρτα από τον κλωβό, σου έδιναν τα έγγραφα σου και έφευγες. Στο επόμενο όχημα το ίδιο βιολί πάλι, πέρνανε τα έγγραφα πήγαιναν στο σπιτάκι, καταχωρούσαν δεδομένα, περίμεναν και επέστρεφαν. Η βλακεία τους χτυπούσε κόκκινα..
Η Βοσνία ήταν η ομορφότερη χώρα από άποψη φυσικής ομορφιάς. Μας κέρδισε από τα πρώτα km.
Η λίμνη
Bilecko
Πολύ πράσινο και πολλά νερά παντού. Εδώ το σημείο που κάτσαμε για τον πρώτο μας καφέ επί βοσνιακού εδάφους
Η διαδρομή στη συνέχεια όσο πήγαινε γινόταν ακόμα ομορφότερη και εγώ δεν προλάβαινα να φωτογραφίζω.