[spirossam]

Αν και η Κύθνος είναι ένα από τα πιό κοντινά στην Αθήνα Κυκλαδίτικα νησιά, παραμένει μια από τις πλέον άγνωστες και απομονωμένες γωνιές του Αιγαίου.

Το νησί ονομάζεται επίσης Θερμιά, λόγω των ιαματικών πηγών στα Λουτρά, που ήταν κάποτε ο σημαντικότερος μαγνήτης για τους επισκέπτες της Κύθνου, τον 19ο και τον 20ό αιώνα, οι οποίες όμως έχουν παρακμάσει τα τελευταία χρόνια.

Το βόρειο μέρος του νησιού είναι το πιό πυκνοκατοικημένο και εδώ βρίσκονται τα χωριά Μέριχας (το λιμάνι του νησιού), η Χώρα, η πρωτεύουσα, τα Λουτρά και η Δρυόπιδα.
Το νότιο μέρος της Κύθνου είναι σχεδόν ακατοίκητο, με μόνες εξαιρέσεις την περιοχή της Παναγίας Κανάλας, όπου βρίσκεται η εκκλησία με την ομώνυμη εικόνα, και ο μικρός κόλπος του Αγίου Δημητρίου, στο νότιο άκρο του νησιού, όπου πολλοί Αθηναίοι έχουν χτίσει εξοχικές κατοικίες τα τελευταία χρόνια.

Το νησί έχει ούτε λίγο ούτε πολύ 65 αμμουδιές, που είναι και ο κύριος μαγνήτης για τους λίγους επισκέπτες του. Οι περισσότερες από αυτές είναι προσβάσιμες μέσω χωματόδρομων, αν και οι περισσότεροι είναι αρκετά βατοί. Καλύτερα να μην προσπαθήσετε να οδηγήσετε την ολοκαίνουργια, χαμηλή Άλφα Ρομέο σας στους δρόμους αυτούς, αλλά τα περισσότερα άλλα αυτοκίνητα είναι κατάλληλα. Επιπλέον, υπάρχουν ημερήσιες κρουαζιέρες με καϊκι από τον Μέριχα σε μερικές από αυτές τις παραλίες.

Το τοπίο της Κύθνου είναι αυστηρά Κυκλαδικό, δηλαδή ξερό και άνυδρο. Όμως το νησί έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω των εκατοντάδων χιλιομέτρων ξερολιθιάς που κυριαρχούν παντού και είναι χτισμένες με μια ιδιαίτερη τοπική τεχνοτροπία. Επίσης, το Θερμιώτικο τοπίο κυριαρχείται από τις περισσότερες από 350 κατάλευκες εκκλησίες που είναι χτισμένες σε κάθε γωνιά του.

Τα παλαιότερα ευρήματα στη Κύθνο είναι παλαιολιθικά και χρονολογούνται από την 8η χιλιετία π.Χ. Το νησί κατοικήθηκε τον 10ο αιώνα π.Χ. από τους Δρύοπες, κατοίκους της Εύβοιας, που κατέφυγαν στη Κύθνο για να ξαναρχίσουν την ζωή τους από την αρχή ύστερα από τις κακουχίες του Τρωϊκού Πολέμου και μια σειρά φυσικών καταστροφών που χτύπησαν την Εύβοια εκείνη την εποχή.

Το νησί ευημέρησε στην κλασσική αρχαιότητα και συνεισέφερε μια τριήρη στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Αυτή ήταν και η σημαντικότερη συμμετοχή της Κύθνου στην ιστορική διαδρομή της Ελλάδος. Μετά από αυτό, το νησί αποτέλεσε μέρος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Βυζαντίου. Μετά το 1204, έγινε μέρος της Ενετικής κοινοπολιτείας των Κυκλάδων και μετά μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1830 το νησί ενώθηκε με το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

Σήμερα η Κύθνος έχει περίπου 1.650 μόνιμους κατοίκους, που ζουν κυρίως από την αλιεία και την κτηνοτροφία και, τα τελευταία χρόνια, από τον τουρισμό. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ξερονήσια των Κυκλάδων, η Κύθνος διατηρεί την αγροτική της οικονομία, με την εκτροφή βοοειδών και αμνοεριφίων, καθώς και την παραγωγή μελιού. Τα μοσχαρίσια και κατσικίσια κρέατα του νησιού είναι ονομαστά και πεντανόστιμα, ενώ παράγει ενδιαφέροντα λευκά, μαλακά τυριά και καλό μέλι.



Τα ενδιαφέροντα

• Η πρωτεύουσα Χώρα, ειδικά γύρω στο σούρουπο και το βράδυ.
• Οι απομονωμένες παραλίες και τα τοπία νότια της Δρυόπιδας.
• Σίγουρα η παραλία Κολώνα.
• Τα τοπικά αμυγδαλωτά, το θυμαρίσιο μέλι και τα λευκά, μαλακά τυριά, που θα βρείτε σε μερικά επιλεγμένα καταστήματα.

Συνιστούμε

• Για υπέροχες θάλασσες, πηγαίνετε στη Κολώνα,Κανάλα και στον Άγιο Δημήτριο.(Θα προσθέσω εγώ και άλλες!)
  
• Πηγαίνετε στο εστιατόριο Στέκι, στη Χώρα.
• Δοκιμάστε τα αμυγδαλωτά στο ζαχαροπλαστείο Γεφύρι, έξω από τα Λουτρά.
• Δοκιμάστε τις Θερμιώτικες πίτες, με μαλακό τυρί ή με σπανάκι και χόρτα, στους φούρνους του νησιού. Θα μας θυμηθείτε.
• Επισκεφθείτε μερικές από τις Βυζαντινές εκκλησίες του νησιού.
• Πιταρό (τοπική τυρόπιτα) με αλμυρό τυρί

Το κείμενο αυτό είναι από σάιτ,θα προσθέσω λεπτομέρειες και φωτογραφίες