Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και είχαμε τη "φαεινή" ιδέα να πάμε εκδρομή στο Ναύπλιο. (Πώς όμως; )
Παρ' όλο που το μετεωρολογικό έλεγε για κάτι ψιλοβροχούλες, εμείς συνηθισμένοι και εκπαιδευμένοι από
όλες τις εκδρομές του GSForum
όπου μουσκεύαμε μέχρι το κόκκαλο, δε μασήσαμε και ξεκινήσαμε χαλαρά το πρωί του Σαββάτου. Να σας πω, ότι δεν πήγαμε με αυτοκίνητο!
Ο καιρός καταπληκτικός, και μεις μείναμε κατάπληκτοι από τη ζέστη και την ηλιοφάνεια!
Η ιδέα πάρθηκε μόλις το προηγούμενο βράδυ και έτσι ρεζερβουάρ γεμάτο δεν είχαμε. Ευτυχώς το βενζινάδικο της Αττικής οδού είχε από το "κλασσικό" καύσιμο που χρειαζόταν το μικρούλι (το μικρότερο της εταιρείας) μποξεράκι των μόλις 494cc του "θεριού" που μας πήγε και μας έφερε χωρίς κιχ...
15 λίτρα σούπερ μολυβένιας και μας έφταναν για να πάμε και να γυρίσουμε. Η αυτονομία του είναι πάνω από 300χλμ. Στη συνέχεια, μέσα από την περιγραφή θα σας δώσω και αρκετά χαρακτηριστικά αυτού του αρχαίου οχήματος.
Στη διαδρομή μέχρι να βγούμε από την Εθνική οδό Αθηνών - Κορίνθου, συναντήσαμε δεκάδες μοτοσυκλετιστών που κάπου προς τα κει πήγαιναν και αυτοί. Όσοι κινούντο με λογικές ταχύτητες και δεν πέρναγαν σαν σφήκες δίπλα μας, μας χαιρέταγαν και ήταν πάρα πολλοί αυτοί! Να υποθέσω από συμπόνια που πηγαίναμε με ταχύτητες από 50-80;
Μόλις μπήκαμε στις επαρχιακές οδούς, πολλοί έκοβαν ταχύτητα πηγαίνοντας δίπλα μας, επεξεργάζοντας αυτήν την περίεργη μαύρη μηχανή που τολμούσε και πήγαινε ακάθεκτη στο δρόμο με δύο άτομα πάνω, φέροντα πλήρη εξοπλισμό και 3 τσάντες! Υπολογίζω το φορτίο της ότι ήταν γύρω στα 170 κιλά (200 είναι το όριο της 1200GS) και το δικό της άδειο στα 190. Μέχρι να φτάσουμε τα 600 κιλά σύνολο που της έδινε ο κατασκευαστής της, γιατί τράβαγε και το side car, είχαμε πολλά περιθώρια ακόμη! Ιπποδύναμη; 24 αλογάκια γέρικα, αλλά με τις στροφές που τη δούλευα (3.000 το πολύ) δεν θα χρησιμοποιήσαμε πάνω από 15...
To τραίνο (συγχωρέστε με, αλλά δεν μπορώ να σας λέω για μηχανή του 50 και να γράφω "τρένο"...) δε
σφύραγε και πέρναγα
σφαίρα (καταλαβαίνετε από που βγαίνει η λέξη
σφαίρα ή το
σφύριγμα...) τις γραμμές, με την ανάρτηση να καταπίνει τις ανωμαλίες του εδάφους.
Εδώ γελάνε, γιατί η ανάρτησή της είναι υποτυπώδης, ή αν θέλετε ανύπαρκτη! Παρ' όλα αυτά είναι η πρώτη μηχανή που εμφάνισε την τηλεσκοπική ανάρτηση και μετά ακολούθησαν και οι άλλες...
Για πολλοστή φορά η επίσκεψή μας στα αρχαία των Μυκηνών στέφθηκε με πλήρη... αποτυχία! Έχω την εντύπωση ότι οι αρχαιολογικοί χώροι είναι ανοιχτοί μόνο εργάσιμες μέρες και ώρες και κλειστοί όλες τις άλλες μέρες που μπορούν οι τουρίστες να τους επισκεφθούν!!!
Παρ' όλο που τελειώνει ο Δεκέμβριος, η φύση ήταν ανοιξιάτικη. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την ομορφιά της και τις μυρωδιές που αναδύονταν σε κάθε στροφή των επαρχιακών δρόμων. Θυμάρι, καπνός από ξύλα σε τζάκια και φούρνους και επειδή είχε... μεσημεριάσει μέχρι να φτάσουμε εκεί με τις υπερηχητικές ταχύτητες που τρέχαμε, είχαν αρχίσει και τα μαγειρέματα να μας σπάνε τη μύτη!
Ο αγνός μοτοσυκλετισμός, σε όλο το μεγαλείο του!
Στο σχολείο μαθαίναμε (?) ότι ένα από τα κύρια προϊόντα του νομού Αργολίδος είναι τα εσπεριδοειδή. Ο τόπος γεμάτος από πορτοκαλιές, τίγκα στο πορτοκάλι!
Όπως ήταν επόμενο, η αξιοπιστία ενός boxer κινητήρα ο οποίος ακόμη φέρει πάνω του αυτούσια υλικά τα οποία ήταν κατασκευασμένα από τις αρχές του '50, ήταν τέτοια που γουργουρίζοντας μας έφερε πλήρως ικανοποιημένους και ξεκούραστους στο πανδοχείο (ή πανσιόν στα Ελληνικά) στα σοκάκια του Ναυπλίου. (Το μπλόκ του κινητήρα και τα "κύλινδρα" της μηχανής μου, είναι τα δικά της.)
Γερμανία - Ιαπωνία, 2-1 σημειώσατε 1.
Και στη συνέχεια τσουλώντας μέσα από τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης του Ναυπλίου, έφτασε στη πλατεία της. Το μεσημέρι έχει περάσει, αλλά ο ήλιος είναι τόσο ζεστός που ψάχνουμε που να αφήσουμε τα μπουφάν, μιας και μπαγκαζιέρες και τα τοιαύτα δεν έχουμε για να τα ασφαλίσουμε. (Όσο είναι Χριστούγεννα ακόμη, απολαύστε και το οξύμωρο για την φωτογραφία αυτή εφέ του Λεοντόκαρδου, που με ένα Java applet "ρίχνει" χιόνι στις σελίδες του φόρουμ!!!)
Τα μανίκια των μπουφάν περασμένα λοιπόν στο αντικλεπτικό πέταλο από την εποχή του 2008 και πάμε για καφεδάκι.
Στη φώτο το σκορ τώρα είναι Γερμανία - Ιαπωνία 1-2, αλλά σε 60 χρόνια δεν πρόκειται να δείτε μία Honda 60 χρόνων ανάμεσα σε δύο σύγχρονες BMW...
Οι περισσότεροι μηχανόβιοι που μας χαιρέτησαν στον δρόμο είχαν την ίδια ιδέα με μας και προφανώς είχαν φτάσει πολύ νωρίτερα στο Ναύπλιο! Η "μικρούλα" παρκάρει τελευταία!
Σκυλίσια ζωή όλοι μαζί και αραχτοί στον Χριστουγεννιάτικο ήλιο!
Η επόμενη αντίκα που συναντήσαμε στο Ναύπλιο ήταν αυτή...
Ο "θαλασσόπυργος" κατά τους αγωνιστές του 21, υπάρχει εκεί από το 1473. Δεν τον φτιάξαμε εμείς βέβαια, αλλά οι Ενετοί που το ονόμασαν και Καστέλι. Το χρησιμοποιήσαμε όμως, το 1824 και το 1827 όταν η Ελληνική Κυβέρνηση αναγκάστηκε να κλειστεί εκεί μέσα για να μην τη σφάξουν οι Έλληνες πατριώτες που αλληλοσπαράζονταν σε εμφύλιες εχθροπραξίες από το 1823 μέχρι το 1833. Γιατί σταμάτησαν; Ποιος νίκησε;;;
Το αξιοπερίεργο που έχω διαβάσει για το Μπούρτζι, είναι ότι το 1865 ο συνονόματός μου Βασιλιάς, το αφόπλισε και το όρισε σαν το σπίτι του δημίου της γκιλοτίνας. Απ' το καλό στο καλύτερο πηγαίναμε πάντα!
Ευκαιρία βρίσκω για να φωτογραφίσω και κάτι παλαιότερο από τη μηχανή μας!
Θα παραλείψω να σας δείξω εικόνες απείρου κάλους στις ταβέρνες των σοκακίων της πόλης κατά παράδοση του φόρουμ και θα πάμε κατευθείαν στο σούρουπο που ήταν και νωρίς βέβαια.
Τι πιο ωραίες συνθήκες τοπίου και ηρεμίας για να διαβάσεις το βιβλίο σου;;;
Εδώ έπεσα σε ένα "σύγχρονό" (μας) μαγαζί...
(9 φώτο ακόμη...)