Χαιρετώ την παρέα... είπα να μοιραστώ με σας μια συλλογή αξιομνημόνευτων εικόνων που συνέλεξα αυτή την εβδομάδα...
Κατ΄αρχήν ο φίλτατος αυτοκινητιστής (κοινώς ταξιτζής ή ταρίφας) ο οποίος βγαίνοντας απο στόπ (από τα "μεγάλα" κιόλας) απλά δεν μπήκε στον κόπο να σταματήσει, αναγκάζοντας εμένα σε φρενάρισμα πανικού (καλά τα φρένα του GS βρε παιδί μου!)... ο δε συμπαθής ταρίφας, απλά έκανε μια μανούβρα για να περάσει γύρω μου χωρίς να κόψει...(του έκλεινα το δρόμο βλέπεις)
Έπειτα ήταν ο τυπάκος στην εθνική ο οποίος άλλαζε σιγά-σιγά λωρίδα γιατι μιλούσε στο κινητό του... τι να κάνει κι αυτός, τόσα πράγματα ταυτόχρονα δεν γίνεται...
Ο οποίος όμως δεν συγκρίνεται με τον άλλο τυπάκο (πάλι στην εθνική) ο οποίος οδηγούσε με το αριστερό πόδι αραχτό έξω απο το παράθυρο (ναι, καλά διαβάσατε), έβλεπες μια πατούσα ξεκάλτσωτη, μάλλον ζεστενόταν ο χριστιανός...για καλό και για κακό άλλαξα λωρίδα, άσε μη μας πιάσει καμιά μυρωδιά....
Και για να συνοψίσουμε δεν μπορώ να μην αναφέρω (πάλι στην εθνική) Σάββατο βράδυ τον τυπάκο με το αυτοκίνητο μικρής οικονομικής κατηγορίας το οποίο όμως με τις κατάλληλες προσθήκες είχε μετατραπεί σε αγωνιστικό εφάμιλλο των εργοστασιακών WRC (δηλαδή φυμέ τζάμια και ανοικτή εξάτμιση, α ναι και "αεροτομή") και ο οποίος λόγω του ότι τον καθυστερούσαν όλοι αυτοί οι "άσχετοι" στο δρόμο έκανε σφήνες απείρου κάλλους πηγαίνοντας απο τέρμα αριστερά, τέρμα δεξιά και τούμπαλιν (ενίοτε προσπερνόντας και "ανάμεσα" απο λωρίδες, προφανώς σκεπτόμενος, τόσες μηχανές το κάνουν...!)
Και μια και είπα για μηχανές, θα κλείσω την μικρή αναφορά μου με εκείνον τον υπερ-οδηγό, που χαραμίζεται σ' αυτή τη χώρα ενώ θα μπορούσε να είναι πλάι σε Doohan, Rossi και λοιπούς ισάξιους του... Με ένα RRRRRR (πάλι στην εθνική) έδειξε σε όλους μας ποιές είναι οι αγωνιστικές δυνατότητες της εθνικής ώς πίστα, προσπερνώντας στο "φτερό" αυτοκίνητα, μηχανές κι οτιδήποτε άλλο κυκλοφορούσε με ασύληπτη για τον κοινό θνητό ταχύτητα, άνεση, άγνοια κινδύνου και προπάντως περιφρόνηση για τους γύρω του...