..Είδα φως και μπήκα..

[GariS]

..κι όταν λέω φως, εννοώ πραγματικό ΦΩΣ, ελπιδοφόρο…

Ξεκινάω λοιπόν κι εγώ με ένα μπράβο για τη δουλειά που έχετε κάνει (και κάνετε…). Συνεχίστε έτσι. Είναι βέβαιο πως και θα μεγαλώνετε διαρκώς, και θα σας μιμηθούν κι άλλοι.
Σέβας…

Μια ζωή στα μηχανάκια και τα ταξίδια (εντός και εκτός, τόσο Ελλάδας όσο και δρόμου), κάποια στιγμή την άνοιξη του 2009 κατέληξα σε ένα GS 1200.Δεν έσπευσα όμως να ενταχθώ στην παρέα σας γιατί – κάτι η ηλικία, κάτι ο χαρακτήρας μου – είμαι λίγο επιφυλακτικός με τις μεγάλες και ετερόκλητες παρέες, έστω κι όταν κατά τεκμήριο όλοι οι συμμετέχοντες διακατέχονται από το (σχεδόν) ίδιο βίτσιο. Απόδειξη ότι μπαίνω στο φόρουμ εδώ και χρόνια, έχω γραφτεί ως μέλος εδώ και πάνω από έξι μήνες, αλλά μόλις σήμερα αποφάσισα πραγματικά να δοκιμάσω, …να αρχίσω να «συμμετέχω»…!

(Άραγε πόσοι άλλοι να είναι σαν εμένα;…).

Κρυφοκοιτάζοντας λοιπόν από την κλειδαρότρυπα τόσον καιρό, απόλαυσα όχι μόνο την ποικιλία των θεμάτων και την αμεσότητα των συζητήσεων και των σχολίων, αλλά και την καλή διάθεση που αποπνέουν σχεδόν πάντα όλοι οι συζητητές. Πρωτίστως όμως θαύμασα τον τρόπο που έχετε συμφωνήσει να διαφωνείτε (sic), και νιώθω πλέον σίγουρος ότι δεν θα απογοητευτώ (όπως πολλάκις, άλλοτε, αλλού…).

Συγχωρήστε μου λοιπόν αυτή την εισαγωγική σεντονιάδα και δεχθείτε την πιο ειλικρινή καλησπέρα μου. Ήρθα να βάλω κι εγώ το ασήμαντο λιθαράκι μου για να μεγαλώνουμε διαρκώς, και – ει δυνατόν – να μας μιμηθούν κι άλλοι…

Επιτρέψτε μου, τέλος, να υποσημειωθώ:
Δεν με λένε Άρη. Ο γιός μου έχει βαφτίσει το γαϊδουράκι μας «Γκαρή».

Γιώργος - Αθήνα.