Αυτοί και αυτές οι πράξεις τους, όχι δεν κάνουν για την Ελλάδα.

[siraxanz]

Ο αξιότιμος κύριος Γιάννης Διώτης και η τριανδρία που τον ελάκτισε







Ο Διονύσης Σαββόπουλος αποκατέστησε το νόημα και επανέφερε το σεβασμό σε μερικές τριμμένες,
παλιομοδίτικες λέξεις και εκφράσεις όταν στο ποίημα του για τον Κουν έγραψε
«Κάρολο οι φίλοι ας τον πουν μα εγώ τον λέω κύριε Κουν».

Συνήθως κύριο προσφωνούμε τον ξένο εγκαθιστώντας μια απόσταση ασφαλείας ανάμεσά μας.

Κι επίσης συχνά, κύριο αναφωνούμε επιτιμητικά ένα γνωστό, από τον οποίο αφαιρούμε την προνομία της οικειότητας.

Ο Γιάννης Διώτης έχει δράσει ως κύριος που αξίζει τον σεβασμό της λέξης.
Δημόσιος λειτουργός όχι υπάλληλος.

Εισαγγελέας της αντιτρομοκρατικής με όλη την ευθύνη των συλλήψεων της 17 Νοέμβρη.

Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Καραμανλή τον αξιοποίησε παροπλίζοντας τον στη θέση του εισαγγελέα υπηρεσίας,
εκεί που βάζουν δηλαδή τους νέους δικαστικούς για να αποκτήσουν εμπειρία.

Μια από τις λιγοστές πετυχημένες επιλογές του Γ. Παπανδρέου ήταν η τοποθέτησή του
ως ειδικού γραμματέα επικεφαλής του ΣΔΟΕ τον Μάιο του 2011.

Όπως και στην αντιτρομοκρατική στον ΣΔΟΕ διακρίθηκε.
Αποκαθιστώντας το κύρος του σώματος, προσανατολίζοντας την δίωξη στην καρδιά των οικονομικών εγκλημάτων:
φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο πετρελαίου, μαύρο χρήμα, πολιτικό παραχρήμα.

Η διωκτική του εμπειρία αναμφισβήτητη.
Επέμεινε στον εξοπλισμό του Σώματος με τα αναγκαία ηλεκτρονικά μέσα ώστε να μην ψάχνει στα τυφλά.
Συνεργάσθηκε στενά με τις άλλες υπηρεσίες δίωξης ή συλλογής πληροφοριών.
Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Άκαμπτος κοσμοκαλόγερος, επίφοβος για την δογματική του προσήλωση στο νόμο και στο δίκαιο.
Ακέραιος δηλαδή.
Άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του,
φίλος προσωπικός του Μ. Χρυσοχοΐδη και ΠΑΣΟΚ.
Χωρίς εξήγηση αντικαταστάθηκε στις 10 Αυγούστου από τον Στέλιο Στασινόπουλο.
Έφορο Μεσσηνίας, στέλεχος τοπικής Αυτοδιοίκησης και έμπιστο πρόσωπο του Α. Σαμαρά.

Η φοροδιαφυγή, το βασικό δηλαδή αντικείμενο του ΣΔΟΕ, υποτίθεται πως είναι το κεντρικό ζητούμενο
όχι μόνο του Υπουργείου Οικονομικών αλλά και της κυβέρνησης.

Εύλογο λοιπόν το ερώτημα γιατί ο έμπειρος, ικανός κύριος Διώτης αντικαθιστάται με τον κατά τεκμήριο άπειρο και
αγνώστου διαμετρήματος, πλην μεσσηνιακών προσόντων, Σ. Στασινόπουλο.

Τα λαμόγια δεν έχουν χρώμα είπε ο πρωθυπουργός. Αυτοί που κυνηγάνε τα λαμόγια έχουν ;

Επίσης εύλογη η απορία για τα άλλα δυο μέρη της τριανδρίας.

Εάν δεν ερωτήθη ο Β. Βενιζέλος όφειλε να επέμβει. Εάν συναίνεσε οφείλει να εξηγήσει.
Η σιωπή του κατά τα άλλα λαλίστατου πολιτικού συνενοχή μυρίζει και εμπάθεια μαρτυρά.

Τα ίδια ισχύουν για τον Φ. Κουβέλη. Αντιδρά στην εφεδρεία και επιμένει στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Πως το εννοεί?
Καρατομώντας τον κύριο Διώτη;

Ποιο μήνυμα περνούν οι τρεις αρχηγοί, στο ΣΔΟΕ και στις φορολογικές υπηρεσίες;
Πως όποιος κάνει τη δουλειά του φεύγει;

Κι όποιος κάνει τη δουλειά τους, με ή χωρίς απλή αναλογική, επιβιώνει;

Αξιότιμους σε καίριες θέσεις του Δημοσίου δεν έχουμε πολλούς.
Κυρίους ακόμη λιγότερους.

Ποια τρόικα φταίει, ποια Μέρκελ, ποιοι δανειστές, ποιος ΣΥΡΙΖΑ όταν διώχνουν τον κύριο Διώτη;

Αυτές οι πράξεις τους όχι , δεν κάνουν για την Ελλάδα.








Το βάζω έτσι, για να μην τρέφει κανείς μας αυταπάτες, ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο...

Όσο κανείς μας δεν θέλει να σπάσει αυγά για να γίνει η ομελέτα...

Τα ίδια που ζούμε και χειρότερα έρχοντε