Ενδοσχολική βία

[Hekima]

Έως πριν μερικά χρόνια ήταν φαινόμενο σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα,
τώρα όμως έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις και στην χώρα μας
επηρεάζοντας καθοριστικά τη ζωή χιλιάδων μαθητών.

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, τουλάχιστον 10% έως 15% των μαθητών έχουν πέσει θύμα συστηματικής βίας από συμμαθητές τους, ποσοστό άνω του 5% έχουν παραδεχθεί ότι έχουν ασκήσει κάποια μορφή ενδοσχολικής βίας, ενώ στη συντριπτική τους πλειονότητα οι μαθητές δηλώνουν ότι έχουν γίνει μάρτυρες επεισοδίων ενδοσχολικής βίας.

«Το φαινόμενο του εκφοβισμού (bullying) ή θυματοποίησης (victimization) αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα, με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου και τη διαδικασία της μάθησης», επισημαίνει ο Ιωάννης Τσιάντης, αναπληρωτής καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Επιστημονικός Υπεύθυνος της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ).

Το μέγεθος του προβλήματος σε παγκόσμια κλίμακα γίνεται αντιληπτό εάν ληφθεί υπόψη ότι περίπου 200 εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον πλανήτη, έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού ή και κακοποίησης από τους συνομηλίκους τους. Το κόστος για την εκπαίδευση, την περίθαλψη, τις κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά και τη δικαιοσύνη είναι τεράστιο.

Στην ετήσια έκθεσή του, ο Συνήγορος του Παιδιού επισημαίνει τη δραματική αύξηση των κρουσμάτων ενδοσχολικής βίας, που παρατηρείται στην Ελλάδα. «Η Αρχή διαπιστώνει ότι η εκδήλωση αυτού του φαινομένου σχετίζεται μεν με προβλήματα των ίδιων των παιδιών, θυτών και θυμάτων, και των οικογενειών τους, ωστόσο οι σχολικές μονάδες και οι εκπαιδευτικοί φαίνονται συχνά ανέτοιμοι να το διαχειριστούν και αναφέρουν ότι τους λείπει τόσο η ειδική εκπαίδευση, όσο και η κατάλληλη υποστήριξη», αναφέρεται στην έκθεση.

Το φαινόμενο, εξάλλου, ξεφεύγει από το πλαίσιο ενός καβγά στο σχολείο, του σωματικού ή λεκτικού εκφοβισμού.
Ο έμμεσος εκφοβισμός, όπως είναι η διάδοση μιας ψευδούς φήμης, είναι εξίσου σκληρή μορφή ενδοσχολικής βίας. Οι ειδικοί διακρίνουν, επίσης, τον ρατσιστικό εκφοβισμό, τον σεξουαλικό και -με την εξέλιξη της τεχνολογίας- τον τεχνολογικό εκφοβισμό, μέσω του κινητού τηλεφώνου ή του διαδικτύου. Το «κάδρο» της ενδοσχολικής βίας συμπληρώνεται από την κλοπή ή την καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, τον εξαναγκασμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Οι επιπτώσεις στα θύματα του εκφοβισμού είναι σοβαρές και βασανιστικές. Ο μαθητής κυριαρχείται από άγχος, ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αρνείται να πάει στο σχολείο, αποφεύγει με απουσίες το εχθρικό περιβάλλον, με άμεσες συνέπειες στις επιδόσεις του. Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρούνται διαταραχές στον ύπνο και τη διατροφή, αναπτύσσονται φοβίες, αίσθημα μοναξιάς, κατάθλιψη και τάσεις αυτοκτονίας. Τα θύματα της ενδοχολικής βίας υποθηκεύουν άθελά τους το μέλλον τους.

health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

[sentral]

Και στα δικά μας χρόνια το ίδιο γινόταν.(Οκ ...ίσως τώρα να έχει μια μικρή αύξηση) Μην μας κάνει εντύπωση τώρα σαν κάτι πρωτόγνωρο

[Hekima]

Αρχική Δημοσίευση από sentral

Και στα δικά μας χρόνια το ίδιο γινόταν.(Οκ ...ίσως τώρα να έχει μια μικρή αύξηση) Μην μας κάνει εντύπωση τώρα σαν κάτι πρωτόγνωρο

Παιδάκια έχεις?

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αρχική Δημοσίευση από sentral

Και στα δικά μας χρόνια το ίδιο γινόταν.(Οκ ...ίσως τώρα να έχει μια μικρή αύξηση) Μην μας κάνει εντύπωση τώρα σαν κάτι πρωτόγνωρο

Δυστυχώς Σόφη ....

Και στην εποχή μας, είχαμε κάτι "μπουμπούκια" συμμαθητές ... άστα να πάνε ...

Ένας εξ αυτών, είναι πρώην πρόεδρος ΠΑΕ (διωκόμενος σήμερα) ...

Βέβαια, σήμερα υπάρχει και η e - βία ... αυτό είναι αλήθεια

και ίσως είναι και "ισχυρότερη" ...

[CPretenteriS]

Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ

Δυστυχώς Σόφη ....

Και στην εποχή μας, είχαμε κάτι "μπουμπούκια" συμμαθητές ... άστα να πάνε ...

Ένας εξ αυτών, είναι πρώην πρόεδρος ΠΑΕ (διωκόμενος σήμερα) ...

Βέβαια, σήμερα υπάρχει και η e - βία ... αυτό είναι αλήθεια

και ίσως είναι και "ισχυρότερη" ...

Αχιλλέας

[SenseiG]

Το χαλι το σημερινο δεν υπηρχε τοτε ουτε κατα διανια.Εχω δυο κορες αλλα ευτυχως πανε στο κολεγιο με σωματοφυλακα

[adventure]

Έχουν αλλάξει τελείως οι εποχές και σήμερα όπως λέει και ο Νίκος έχουμε και το e -βία .

[peterv]

Η βία είναι σχετικό πράγμα. Για παράδειγμα το τσιγγανάκι που τρώει την σφαλιάρα από τον μπαμπά του θεωρείται φυσιολογική αντίδραση προκειμένου να συνετιστεί το παιδί εν αντιθέση με την καθηγήτρια κολλεγίου που αν χαστουκίσει μαθητή πάει στον εισαγγελέα διότι κακοποίησε παρόλο που ο σκοπός μπορεί να είναι ο ίδιος.

Θέλω να πώ ότι με τον όρο βία εννοούμε πολλά πράγματα. Αναφερόμαστε στον θύτη στο θύμα στο αποτέλεσμα της βίας (που μπορεί να είναι και θετικό) στα μέσα που χρησιμοποιούνται (χέρια όπλα λέξεις χειρονομίες κ.α.) στο κοινωνικό πλαίσιο που συμβαίνει κ.α.. Δεν είναι πάντα η βία κακό πράγμα. Οταν τραβάς με την βία το παιδί σου από το δρόμο για να το σώσεις από τροχαίο θα λέγαμε ότι εκεί η βία ήταν σωτήρια.

Η ενδοσχολική βία λοιπόν είναι ανησυχητική διότι εκφράζει την ολοένα και αυξανόμενη επιθετικότητα των παιδιών μας σήμερα. Η επιθετικότητα όμως αυτή εκφράζεται από τα παιδιά μας διότι απλά την ΕΙΣΠΡΑΤΟΥΝ και τα ίδια σε μεγάλες δόσεις κυρίως από το καθημερινό οικείο περιβάλλον τους και λιγότερο από το σχολείο. Εν αντιθέση με προηγούμενες δεκαετίες που παρόλο που οι γονείς εύκολα έδερναν τα παιδιά τους , τα ίδια δεν γινόντουσαν τόσο ακραία επιθετικά όσο σήμερα . Πλην εξαιρέσεων πάντα. Σήμερα η βία που δέχεται καθημερινά ένα παιδί στο σπίτι του είναι πολύ περισσότερη και λιγότερο διακριτή.

Ας προσέξουμε λοιπόν τα παιδιά μας περισσότερο. Ας μιλάμε μαζί τους πιο πολύ χωρίς να τα υπερπροστατεύουμε. Ας τους δώσουμε ερεθίσματα για την δημιουργία σχέσεων με συμμαθητές τους με φίλους στην γειτονιά στην εξοχή οπουδήποτε. Ας περιορίσουμε την τηλεόραση από τα παιδιά μας. Μπορεί να είναι βολική η τηλεόραση για να μας αφήνουν στην ησυχία μας αλλά τα αποξενώνει και η αποξένωση δημιουργεί τα μεγαλύτερα προβλήματα. Η απομόνωση δημιουργεί πόνο ο πόνος θυμό και ο θυμός βία.
Έτσι μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από την βία περισσότερο χωρίς να χρειάζονται σεμινάρια διαλέξεις και μαθήματα. Ας φροντίζουμε καθημερινά τις σχέσεις μας μέσα στην οικογένεια μας , τότε αυτή μπορεί να αποφέρει σπουδαίους καρπούς.
Να λοιπόν τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μας για την ενδοσχολική βία. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο αν νοιαζόμαστε πραγματικά για τα παιδιά μας και ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Συγνώμη για την πολυλογία .......

[Jefe]

Αρχική Δημοσίευση από peterv

Η βία είναι σχετικό πράγμα. Για παράδειγμα το τσιγγανάκι που τρώει την σφαλιάρα από τον μπαμπά του θεωρείται φυσιολογική αντίδραση προκειμένου να συνετιστεί το παιδί εν αντιθέση με την καθηγήτρια κολλεγίου που αν χαστουκίσει μαθητή πάει στον εισαγγελέα διότι κακοποίησε παρόλο που ο σκοπός μπορεί να είναι ο ίδιος.

Θέλω να πώ ότι με τον όρο βία εννοούμε πολλά πράγματα. Αναφερόμαστε στον θύτη στο θύμα στο αποτέλεσμα της βίας (που μπορεί να είναι και θετικό) στα μέσα που χρησιμοποιούνται (χέρια όπλα λέξεις χειρονομίες κ.α.) στο κοινωνικό πλαίσιο που συμβαίνει κ.α.. Δεν είναι πάντα η βία κακό πράγμα. Οταν τραβάς με την βία το παιδί σου από το δρόμο για να το σώσεις από τροχαίο θα λέγαμε ότι εκεί η βία ήταν σωτήρια.

Η ενδοσχολική βία λοιπόν είναι ανησυχητική διότι εκφράζει την ολοένα και αυξανόμενη επιθετικότητα των παιδιών μας σήμερα. Η επιθετικότητα όμως αυτή εκφράζεται από τα παιδιά μας διότι απλά την ΕΙΣΠΡΑΤΟΥΝ και τα ίδια σε μεγάλες δόσεις κυρίως από το καθημερινό οικείο περιβάλλον τους και λιγότερο από το σχολείο. Εν αντιθέση με προηγούμενες δεκαετίες που παρόλο που οι γονείς εύκολα έδερναν τα παιδιά τους , τα ίδια δεν γινόντουσαν τόσο ακραία επιθετικά όσο σήμερα . Πλην εξαιρέσεων πάντα. Σήμερα η βία που δέχεται καθημερινά ένα παιδί στο σπίτι του είναι πολύ περισσότερη και λιγότερο διακριτή.

Ας προσέξουμε λοιπόν τα παιδιά μας περισσότερο. Ας μιλάμε μαζί τους πιο πολύ χωρίς να τα υπερπροστατεύουμε. Ας τους δώσουμε ερεθίσματα για την δημιουργία σχέσεων με συμμαθητές τους με φίλους στην γειτονιά στην εξοχή οπουδήποτε. Ας περιορίσουμε την τηλεόραση από τα παιδιά μας. Μπορεί να είναι βολική η τηλεόραση για να μας αφήνουν στην ησυχία μας αλλά τα αποξενώνει και η αποξένωση δημιουργεί τα μεγαλύτερα προβλήματα. Η απομόνωση δημιουργεί πόνο ο πόνος θυμό και ο θυμός βία.
Έτσι μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από την βία περισσότερο χωρίς να χρειάζονται σεμινάρια διαλέξεις και μαθήματα. Ας φροντίζουμε καθημερινά τις σχέσεις μας μέσα στην οικογένεια μας , τότε αυτή μπορεί να αποφέρει σπουδαίους καρπούς.
Να λοιπόν τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μας για την ενδοσχολική βία. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο αν νοιαζόμαστε πραγματικά για τα παιδιά μας και ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Συγνώμη για την πολυλογία .......

Jefe

[Arkas]

Συγχαρητήρια Σοφία για το θέμα!
Σίγουρα ενδιαφέρει πάρα πολλούς από εμάς!

Πέτρο, σε βρίσκω σωστότατο!