Μικρά Ασία,Καππαδοκία,Πόντος,Πόλη. Λίγο απ' όλα...

vtheo · #1 13-10-2012, 01:36

Με τα όσα συμβαίνουν στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια αισθάνομαι πολύ τυχερός που κατάφερα και φέτος να κάνω αυτό που με γεμίζει πραγματικά ,να φορτώσω τη μηχανή μου και να φύγω. Τα σενάρια με τη γνωστή παρέα (Ιταλό και Πισοκολλητό) πολλά αφότου γυρίσαμε από το περσινό μας ταξίδι, τα άσχημα όμως οικονομικά και η αβεβαιότητα μας δυσκόλευαν πολύ στο να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Μέχρι πριν λίγους μήνες το πλάνο έλεγε να ταξιδέψουμε και φέτος μαζί, δυστυχώς τα πράγματα άλλαξαν και τα φιλαράκια ο καθένας για δικούς τους λόγους δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν. Έμεινα μόνος στο χορό. Αποφάσισα να κάνω κάτι σύντομο και όχι πολύ μακριά μιας και τα δικά μου οικονομικά έχουν λιγοστέψει . Ακολουθώντας την τακτική που κάνω τα τελευταία χρόνια όταν πρόκειται για ταξίδι εντός ή εκτός συνόρων, κοίταξα στο χάρτη για το που θα μπορούσα να πάω και να είναι κάτι διαφορετικό από το προηγούμενο. Η Τουρκία ήταν ένας προορισμός που μου έκανε κλικ, έτσι άρχισε η μελέτη των διαδρομών, αξιοθέατων και των υπολοίπων υπολογισμών προγραμματίζοντας ένα ταξιδιωτικό στα μέτρα μου. Σύμφωνα πάντα με τον χρόνο και τα χρήματα που διέθετα. Με μόνο συνταξιδιώτη αυτή τη φορά την κοκκινόμαυρη καψούρα μου.

‘Έγιναν όλες οι προβλεπόμενες εργασίες συντήρησης στην μοτό , πράσινη κάρτα και

Παρασκευή 25 Μαΐου στις 21.00 αναχώρηση από Πειραιά για Χίο με το Νήσος Χίος. Το πρόγραμμα έλεγε Παράλια Μικράς Ασίας, Καππαδοκία, Πόντος ,Κωνσταντινούπολη και λίγο από ευρωπαϊκό κομμάτι (Θάλασσα του Μαρμαρά , Στενό των Δαρδανελίων ) και πάλι παράλια Μικράς Ασίας για επιστροφή από Τσεσμέ.

Σκεφτόμουνα να το κάνω οδικώς το κομμάτι Αθήνα – Κωνσταντινούπολη και μετά να επιστρέψω με πλοίο αλλά τα χιλιόμετρα θα ήταν ανούσια, βαρετά και το κυριότερο ταξίδι σε Αυτοκινητόδρομο σημαίνει υψηλή ταχύτητα και κατανάλωση σε εποχές που η τιμή της βενζίνης συναγωνίζεται τον χρυσό. Η λύση καράβι με βόλευε και από θέμα χρόνου. Είχα χρόνο μετά τη δουλειά την Παρασκευή να ετοιμαστώ και γύρω στις 20.30 ήμουνα Πειραιά. Πήρα καμπίνα για να ξεκινήσει η πρώτη μέρα στον δρόμο ξεκούραστα. Η τιμή του εισιτηρίου 83 €.Το πλοίο έφτασε Χίο περίπου στις 5.30 π.μ. μέχρι τις 8.30 π.μ που θα έφευγε το καραβάκι για Τσεσμέ είχα χρόνο να γυρίσω λίγο το νησί και να πιω και ένα καφέ,

Η ώρα είναι περίπου 8.00 τελειώνω με τον έλεγχο στο τελωνείο και φορτώνω την μηχανή στο καραβάκι.

Τιμή εισιτηρίου με επιστροφή 50€ και σε 45 περίπου λεπτά είσαι απέναντι. Η πρώτη εικόνα από Τουρκία

Έκανα σχεδόν μία ώρα για να τελειώσω με τον έλεγχο του Τούρκικου Τελωνείου. Είναι και αυτοί αρκετά γραφειοκράτες. Μου έκαναν νάζια γιατί η άδεια κυκλοφορίας έχει μπροστά το 0 ενώ η πινακίδα κυκλοφορίας δεν το έχει. Τέλος πάντων του εξήγησα ότι στην Ελλάδα όλες οι μοτοσυκλέτες έχουν μέχρι 3 ψηφία στην πινακίδα κυκλοφορίας και ότι τα μηδενικά μπροστά δεν μετράνε. Φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μοναδικός που έχουν συναντήσει. Δίπλα μου ήταν ένα ζευγάρι Εστονών που Ταξίδευαν με PorscheCayenne.Ξεκίνησαν από Εστονία οδικώς μέχρι Ιταλία πέρασαν Ελλάδα και θα συνέχιζαν Τουρκία. Τους συγχάρηκα λέγοντας τους ότι στην Ελλάδα έχουν πολλοί τέτοιο αυτοκίνητο αλλά για LifeStyle όχι να το απολαμβάνουν πραγματικά.

Διπλά μας ήταν παρκαρισμένο ένα τρέιλερ με Γερμανικές πινακίδες και μετέφερε ένα μικρό ελικόπτερο, εντυπωσιακό δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο.

Όλα εντάξει με τον έλεγχο, η ώρα είναι 10.30 και στην ουσία από δω και κάτω ξεκινάει το ταξίδι.

1η Μέρα Σάββατο 26/5 Τσεσμέ -Σμύρνη-Έφεσος-Δίδυμα (300 χλμ)

Λίγες μέρες πριν είχα μιλήσει με τον Νίκο, ο γνωστός Boxer με τα πολλά αναρτημένα τεχνικά θέματα στο forum ο οποίος πριν λίγο καιρό έγινε μπαμπάς, έφερε έναν μηχανόβιο στον κόσμο. Να σου ζήσει ο παιδαράς Νικόλα, γερός και τυχερός να ναι. Γνώριζα λοιπόν ότι είναι στα Παράλια της Μικράς Ασίας και τον είχα ενημερώσει για το ταξίδι μου και βέβαια θα περνούσα να τον δω. Μιλήσαμε στο πλοίο το προηγούμενο βράδυ και μου είπε ότι είναι στην χερσόνησο των Αρχαίων Διδύμων (σημερινή Τούρκικη Ονομασία Didym).Είχα σκοπό να μείνω ένα βράδυ στην Σμύρνη, μία ιστορική πόλη που την είχα φανταστεί πολύ διαφορετική από τα όσα είχα διαβάσει από την Ελληνική ιστορία. Μπαίνοντας όμως είδα μία τεράστια τσιμεντένια πόλη με πολύχρωμες πολυκατοικίες σαν νοσοκομεία ,

Με πολύ κίνηση και ένα απέραντο παζάρι σε πολλά σημεία της πόλης. Με λίγα λόγια δε με συγκίνησε καθόλου. Σταμάτησα σε μία τράπεζα έκανα ανάληψη από ΑΤΜ για να έχω Τούρκικες λίρες και συνέχισα για Αρχαία Έφεσο. Η πρώτη εντύπωση από το κομμάτι της Τουρκίας που είχα διανύσει θύμιζε πολύ Ελλάδα, περιοχές σαν την Μεσσηνία ,με Θάλασσα, ελιές και καλλιεργήσιμες εκτάσεις .

Η αρχαία Έφεσος βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα από την Τούρκικη πόλη Selcuk.Από την μία τα τοπία από την άλλη τα μνημεία μέχρι στιγμής τα πάντα θυμίζουν Ελλάδα. Εντύπωση μου έκανε πινακίδες με επιγραφές που υπήρχαν στον Αρχαιολογικό χώρο οι οποίες έγραφαν ότι οι δαπάνες για τις ανασκαφές , συντηρήσεις και βέβαια η εκμετάλλευση των μνημείων ήταν από ξένους, κυρίως Αμερικάνους, Γερμανούς, Αυστριακούς και Γάλλους.

Αξίζει να αφιερώσετε λίγες ώρες κάνοντας μία περιήγηση στο χώρο, διασώζονται πολλά μνημεία. Σαν Έλληνας αισθανόμουν πολύ περίεργα ,μνημεία που αποτελούν κληρονομιά όλων των Ελλήνων να ανήκουν και να τα διαχειρίζονται άλλοι. Αυτό ήταν ένα συναίσθημα που το ένιωσα σε πολλά σημεία στην γειτονική χώρα. Εντυπωσιακή είναι η Αρκαδιανή Οδός ,ο δρόμος που συνδέει το λιμάνι και το Θέατρο της Εφέσου. Μου έκανε εντύπωση όταν διάβαζα εκεί τα περί του λιμανιού ενώ έβλεπα ότι η αρχαία Πολιτεία είναι μακριά από την θάλασσα. Διαβάζοντας όμως την ιστορία μου λύθηκε η απορία, η απώλεια του λιμανιού οφειλόταν στις προσχώσεις του ποταμού Κάυστρου ,με αποτέλεσμα την απομάκρυνση της πόλης από τη θάλασσα σε απόσταση 5 χιλιομέτρων,

vtheo · #2 13-10-2012, 01:37

η μικρή πύλη του Ναού του Αδριανού

η Κρήνη του Τραϊανού

Και βέβαια η Βιβλιοθήκη του Κέλσου, σήμα κατατεθέν της Αρχαίας Εφέσου,η μεγαλύτερη σε μέγεθος βιβλιοθήκη της Αρχαιότητας μαζί με της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο και τη Βιβλιοθήκη της Περγάμου

Η πρόσοψη τις βιβλιοθήκης έχει τέσσερις κόγχες. Στο εσωτερικό τους κοσμούνται με τέσσερα γυναικεία αγάλματα, που απεικονίζουν προσωποποιημένες αφηρημένες έννοιες:

Σοφία

Αρετή

Έννοια

Επιστήμη

Πρόκειται για τις προσωποποιήσεις των αρετών του ίδιου του Κέλσου. Τα αγάλματα αυτά είναι γύψινα ομοιώματα, τα αυθεντικά εκτίθονται σήμερα στο Μουσείο της Εφέσου στη Βιέννη. Τα περί εκμετάλλευσης από ξένους που λέγαμε πιο πάνω.Και μερικές φωτογραφίες από διάφορα άλλα μνημεία του χώρου.

Προθάλαμος σιντριβανιού Ιωνικού ρυθμού. Βρίσκεται πίσω από το Θέατρο,

Σε πολλά σημεία υπήρχαν Ελληνικές αλλά και Λατινικές επιγραφές

Είναι πλέον μεσημέρι και η περιήγηση στον Αρχαιολογικό χώρο έχει τελειώσει, κάθισα λίγο στο πάρκινγκ πίνοντας ένα χυμό και συνέχισα για Δίδυμα. Εκεί με περίμενε ο Boxer .ONίκος είναι Μηχανικός Πλοίων και εργάζεται σε μία Θαλαμηγό η οποία ήταν αραγμένη στην Μαρίνα στα Δίδυμα για εργασίες συντήρησης.

vtheo · #3 13-10-2012, 01:38

Ακολουθώντας την παραλιακή διαδρομή κινούμενος πάντα σε επαρχιακό δρόμο έχω να διανύσω κάτι παραπάνω από 100 χλμ που με χαλαρό ρυθμό είμαι στον προορισμό μου σε περίπου μιάμιση ώρα. Φτάνοντας στα Δίδυμα η πόλη δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο η Μαρίνα τους όμως ήταν καινούργια και υπερσύγχρονη βέβαια από τον κόσμο που έβλεπες καταλάβαινες ότι δεν απευθυνόταν στους ντόπιους. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της παραμονής μου στην Τουρκία αυτό που μου έμεινε ήταν ότι η χώρα αυτή είναι η χώρα των αντιθέσεων .Και να σου ο Boxero γνωστός Μαγκάιβερ του φόρουμ,

Εδώ στο βασίλειο του,όταν έχεις να συντηρήσεις κάτι τέτοιο τότε το GS δείχνει τόσο εύκολο όσο ένας πιτσιρικάς να φτιάξει μία σφεντόνα,

Δείχνει να ναι εύκολο στο χειρισμό ,ξέρεις από βέσπα που έλεγε και ο Βέγγος,

Ο ορισμός της χλιδής , έχει ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος ,

Μέχρι και ο φωτισμός ρυθμίζεται σε χρώμα και ένταση της αρεσκείας σας

Τώρα κατά πόσο μας κάνει καλό να τα βλέπουμε αυτά οι κοινοί θνητοί σε περίοδο κρίσης αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Βενζινάδικο στην άκρη της προβλήτας για απευθείας εφοδιασμό των σκαφών

Γνώρισα και το υπόλοιπο πλήρωμα του σκάφους ,με κέρασαν φραπεδιά στο σκάφος και συζητήσαμε πολλά για την χώρα. Τους είπα ότι δείχνει πολύ προσεγμένη η Μαρίνα και μου είπαν ότι ανήκει σε Γερμανοαυστριακή εταιρεία. Κουνούσα το κεφάλι μου, παγκοσμιοποίηση βλέπετε…

Απογευματάκι και βγήκαμε με τον Νίκο μία βόλτα στην πόλη για μπύρα και έπειτα για φαγητό

Στην παραλία είχε αρκετά μαγαζιά, τουριστικά μεν αλλά σε κατηγορία δεύτερη και πιο κάτω κατά τη γνώμη μου. Καμία σχέση με την Ελλάδα, είμαστε κορυφαίος προορισμός για καλοκαιρινές διακοπές (και όχι μόνο).Έχουμε και καλύτερα μέρη αλλά και τουρισμό εννοώντας τον κόσμο που μας επισκέπτεται. Ελπίζω να μην το χάσουμε γιατί από οργάνωση στερούμαστε.

Κάτσαμε μέχρι αργά, φάγαμε ήπιαμε ,αναπτύξαμε μοτοσυζητήσεις και άλλα. Νικόλα ευχαριστώ για το κέρασμα φίλε. Καφές, φαγητό διαμονή στο σκάφος μέχρι στιγμής δεν νοιώθω ότι βρίσκομαι σε ξένη χώρα. Νικόλα ευχαριστώ για όλα φίλε.

vtheo · #4 13-10-2012, 01:40

Κυριακή 27/5 2η μέρα

Πρωινή φραπεδιά πάνω στο σκάφος, άραγμα στον ήλιο και μοτοκουβεντούλα με τον Νίκο.

Έπειτα από 2ωρο καφεδάκι ήρθε ή ώρα της αναχώρησης μου. Είχα να διανύσω μόνο 320 χλμ μέχρι το Pamukkale.

Όσο απομακρύνεσαι από τα παράλια και μπαίνεις στα βάθη της χώρας βλέπεις την πραγματική εικόνα της Τουρκίας. Φτώχεια ,οι άνθρωποι παλεύουν για την επιβίωση, με έβλεπαν με το GS όπως εμείς στην Ελλάδα μένουμε με το στόμα ανοιχτό χαζεύοντας το σκάφος του Αμπράμοβιτς,

Οι δρόμοι τους σε γενικές γραμμές είναι καλοί. Ακολουθούσα πάντα επαρχιακούς δρόμους όπου τα περίεργα αλλά και επικίνδυνα πυκνά συχνά τα συναντούσα. Φορτηγά με επικίνδυνα φορτία, ζώα στο δρόμο κ.α. Είχα ένα σταθερό ρυθμό οδήγησης πάντα στα όρια ταχύτητος γιατί τα μπλόκα τροχαίας ήταν επίσης συχνό φαινόμενο και απολάμβανα τα ωραία του μοναχικού ταξιδιού, πας όπως θες , σταματάς και ξεκινάς όποτε θες.

Σε πολλά σημεία της χώρας γίνονταν έργα που σημαίνει ότι μέσα σε λίγα χρόνια το οδικό δίκτυο της θα είναι πάρα πολύ καλό.

Η ώρα είναι περίπου 15.00 και φτάνω στο Pamukkale(Παμούκαλε) από τα ερείπια της Ιεράπολης που αποκαλούνταν Παμπούκ Καλεσί δηλαδη φρούριο βάμβακος λόγω της λευκότητας από τα άλατα των πηγών που δημιουργούν φυσικές δεξαμενές. Χωρίς να χω κλείσει κάτι για να μείνω, μέσα με πολύ λίγα λεπτά βρήκα ένα πολύ καλό δωμάτιο με μόνο 40 τούρκικες λίρες περίπου 17 € και με πρωινό. Υπάρχουν πάρα πολλά καταλύματα εκεί και πολλοί κράχτες θα προσπαθήσουν να σας πλησιάσουν προσφέροντας σας κάρτα με δωμάτια .Τακτοποιήθηκα γρήγορα στο δωμάτιο, φόρεσα το μαγιό μου και ανηφόρισα προς το εκπληκτικό αυτό φυσικό φαινόμενο,

Υπήρχε πολύς κόσμος που έκαναν μπάνιο στα σημεία που τα νερά λιμνάζουν, τα νερά ήταν πολύ ζεστά, ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα σε ιαματικά λουτρά.

Χαμηλά έχουν φτιάξει ένα όμορφο πάρκο και πισίνα που γεμίζει με το νερό που τρέχει από τις φυσικές Ιαματικές πηγές

Ανεβαίνοντας τον βράχο συναντάς την Ιεράπολη Φρυγίας ,μία αρχαία πόλη που βρισκόταν στη συμβολή του ποταμού Λύκου στο ποταμό Μαίανδρο. Ήταν η πατρίδα του αρχαίου Έλληνα στωικού φιλόσοφου Επίκτητου. Υπήρξε κέντρο της λατρείας της θεάς Κυβέλης.Και βέβαια ονομαστή για τις πλούσιες θέρμες της (ιαματικά λουτρά). Η πόλη αυτή υπήρξε έδρα αρχαιότατης χριστιανικής κοινότητας, καθώς και επισκοπική έδρα. Ξεκινώντας την περιήγηση θα δείτε την πισίνα της Κλεοπάτρας με είσοδο 30 TL δηλαδή 13 € όσοι θέλουν να κάνουν μπάνιο. Προσωπικά δεν είμαι της πισίνας έβγαλα τις φωτογραφίες μου και συνέχισα

Γερμανοί αρχαιολόγοι που ανέλαβαν ανασκαφές στη περιοχή των ερειπίων αυτών από το 1887 απεκάλυψαν το αρχαίο θέατρο της πόλης, ερείπια λουτρώνων, αψίδων και άλλων αρχαίων κτισμάτων

Μορφή Ινδός

Νεκρόπολις, σ’όλους τους τάφους υπήρχαν Ελληνικές επιγραφές

Ζευγάρι νιόπαντρων ήρθε για φωτογράφιση στο πάρκο με φόντο το Pamukkale.

Είχε πλέον νυχτώσει, έκανα μία βόλτα στο χωριό και κάθισα για φαγητό. Αραχτός πίνω την μπυρίτσα μου και απολαμβάνω αυτό το εκπληκτικό θέαμα. Πάνω στις πηγές είχε πολύ κόσμο μέσα στο χωριό όμως ήταν πολύ ήσυχα. Λίγο αργότερα επέστρεψα στο δωμάτιο μου.

vtheo · #5 13-10-2012, 01:41

Δευτέρα 28/5 3η μέρα Pamukkale – Isparta – Beysehir – Konya - Goreme (680 χλμ)

Ξεκούραστος ,ξύπνησα αρκετά νωρίς και με την ησυχία μου πήρα το πρωινό μου στην αυλή του δωματίου. Και εκεί που είμαι έτοιμος να φύγω γύρω στις 8.00 π.μ έρχεται ο τύπος που έχει το δωμάτιο και μου λέει συγνώμη πρέπει να σας επιστρέψω 10 TL επειδή φεύγετε πολύ νωρίς. Έπαθα πλάκα με το πώς ξηγήθηκε ο τύπος δηλαδή η διαμονή μου στοίχισε 13 € με πρωινό. Με τόσα χρήματα πέρσι στην Νορβηγία παίρναμε ένα redbull και ένα hotdog σε μέγεθος αντίδωρου σε βενζινάδικο. Αποχαιρέτησα τον ευγενέστατο Τούρκο Ιδιοκτήτη του ξενώνα και ξεκίνησα το ταξίδι μου με προορισμό την Καππαδοκία. Είχε έντονα σύννεφα μέχρι που κάποια στιγμή στην Isparta έπιασε μία καλή βροχούλα, ποτιστική προς δροσιστική θα έλεγα.

Η διαδρομή ήταν σε κάποια σημεία γραφική κυρίως μετά το Egirdir

με θέα και στροφιλίκη

Κάποια μέρη κρατούν ακόμα τα Ελληνικά ονόματα . Όταν είδα την επιγραφή Afyonkarahisar

θυμήθηκα πριν πολλά χρόνια όταν διάβαζα την Ιστορία στο σχολείο ( τεταρτοδεσμίτης βλέπετε) για τον Μικρασιατικό Πόλεμο . Συγκεκριμένα τις επιχειρήσεις των Ελληνικών Στρατευμάτων (του Ιουνίου-Ιουλίου 1921) για την κατάληψη της γραμμής της Κιουτάχειας-Εσκί-Σεχήρ και Αφιόν Καραχισάρ. Οι οποίες προέβλεπαν ως βασικό στόχο τη συντριβή του συγκεντρωμένου στην Κιουτάχεια όγκου του τουρκικού στρατού και την κατάληψη του σπουδαιότερου κέντρου ανεφοδιασμού του, του Εσκί-Σεχίρ.

Σκεφτόμουνα λοιπόν καθώς οδηγούσα ότι που να το φανταζόμουνα πριν 15 περίπου όταν είχα στα χέρια μου το βιβλίο και διάβαζα για αυτές τις περιοχές ότι κάποια στιγμή θα περνάω από κει με μία μηχανή! Τι να λέμε απίστευτο συναίσθημα το να ταξιδεύεις!

Μπαίνοντας στο Beysehir,μόλις πριν 40 χλμ περνούσα χωριουδάκια που οι άνθρωποι ζούσαν σε άλλη εποχή και ξάφνου μπροστά μου μία πόλη σύγχρονη, με αυτοκινητόδρομους και προσεγμένη σε πολλά σημεία. Είπαμε η χώρα των αντιθέσεων!

Και η παρέα μου σ ‘ολόκληρο το ταξίδι…

Που και που καμιά στάση για φωτογραφία επιβάλλεται, ταξίδι κάνουμε δε πάμε το γράμμα!

Κοριτσάρα μου!Μοντέλο!

Μπροστά μου το μικρό χωριό Sultanhani με το μεγαλύτερο Καραβάν Σεράϊ του 13ου αιώνα

έκανα μία ολιγόλεπτη στάση για φωτογραφίες και συνέχισα ακολουθώντας το δρόμο των καραβανιών…

Στο Ικόνιο και την Aκσαράι δεν σταμάτησα καθόλου. Δε μπορώ να πω ότι με συγκίνησαν ,συνέχισα την πορεία μου για Καππαδοκία. Τα τελευταία 50 χιλιόμετρα πριν φτάσω στο Κόραμα (Goreme) όπου και διέμεινα τα διένυσα βράδυ.Η πρώτη εικόνα από Καππαδοκία ήταν το Uchisar, απίστευτο θέαμα, λες και βρέθηκα σε άλλο πλανήτη,

Έβγαλα λίγες φωτογραφίες και συνέχισα για το Κόραμα. Ψιχάλιζε αρκετή ώρα πριν και έπιασε μία δυνατή βροχή ίσα ίσα να με κάνει χάλια, δε σταμάτησα για 5 χλμ να βάλω αδιάβροχα. Φτάνοντας στο Κόραμα άρχισα την αναζήτηση δωματίου, μέσα σε λίγα λεπτά είχα βρεί κάτι καλό και οικονομικό. Θα έκανα τρεις διανυκτερεύσεις. Η τιμή του ήταν 30 € με πρωινό και ήταν τρίκλινο σε σπηλιά. Ξεφόρτωσα γρήγορα την μηχανή έκανα ένα μπανάκι και κατέβηκα βόλτα. Είναι πολύ ψαρωτικό θέαμα η Καππαδοκία ειδικά για κάποιον που πηγαίνει πρώτη φορά ,αυτή η ιδιαίτερη μορφολογία του εδάφους αλλά και τα σπίτια σπηλιές είναι πολύ εντυπωσιακό και μοναδικό θέαμα. Έφαγα κάτι πρόχειρο και συνέχισα να βολτάρω χαζεύοντας την γραφική πόλη.

vtheo · #6 13-10-2012, 01:42

Τρίτη 29/5 4η μέρα - Εξερεύνηση της Καππαδοκίας (268 χλμ)

Το πρώτο πράγμα που μελέτησα όταν ξεκίνησα να σχεδιάζω το ταξιδιωτικό μου ήταν η Καππαδοκία, είχα δει τυχαία και ένα ντοκιμαντέρ και με είχε εντυπωσιάσει πολύ. Παίρνοντας το πρωινό μου μιλούσα με τον Τούρκο ξενοδόχο, ωραίος τύπος ΚΤΜας και σε ότι μου είπε αποδείχθηκε αληθινός. Του ανέφερα κάποια πράγματα που ήθελα να δω με ρώτησε το χρόνο που διέθετα και με πολύ ωραίο ύφος μου είπε, υπάρχουν 3 πράγματα που πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε στην Καππαδοκία:

Nα μείνεις σε σπηλιά.
Οπωσδήποτε την παρακάτω διαδρομή
Πτήση με αερόστατο.

Το πρώτο το είχα κάνει ήδη, έμενε το 2 και το 3.Μία άκρως εξερευνητική μέρα με τη μοτό αρχίζει...

Πέρασμα από Uchisar και κατευθύνομαι νότια

Ακολουθώντας τον D765, μπροστά μου το χωριό Gore

Τα περί αντίθεσης που λέμε από την αρχή του ταξιδιωτικού.

Πρώτη στάση στην υπόγεια πόλη της Μαλακοπής στα Τούρκικα Derinkuyu.

Βρίσκεται 40 μέτρα κάτω από το έδαφος και έχει 11 επίπεδα. Στα 8 πρώτα είναι δυνατή η πρόσβαση. Ανακαλύφθηκε το 1963 από έναν κάτοικο της Μαλακοπής ο οποίος γκρεμίζοντας τον τοίχο του σπιτιού του(σκαμμένο σε βράχο) ανακάλυψε ότι πίσω από τον βράχο υπάρχει και άλλο δωμάτιο ,μετά αυτό το δωμάτιο τον οδήγησε σ’άλλο και ούτω καθ’εξής. Χρονολογείται από το 1400 π.χ. περίπου, οι υπόγειες πόλεις χτίζονταν για να προστατεύονται οι Καππαδόκες από τους εισβολείς και συνδέονταν μεταξύ τους με υπόγειες σήραγγες .Οι υπόγειοι χώροι επαρκούσαν να φιλοξενούν τους κατοίκους αλλά και τα ζώα τους. Διέθεταν επίσης ελαιοτριβεία, Οινοποιεία και αποθήκες τροφίμων. Για τα ζώα είχαν ξεχωριστούς στάβλους .

Είχαν μελετήσει τα πάντα, φρεάτια εξαερισμού

Κάποια δωμάτια σφράγιζαν με βράχους που χρησιμοποιούνταν για πόρτα

σε δωμάτια όπως αυτό,

δωμάτιο συνάντησης

Διέθεταν επίσης χώρους για Εκκλησία.

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ · #7 13-10-2012, 02:33

Θοδωράκο, εκτός απ' το καταπληκτικό μοναχικό σου ταξίδι,

είσαι και φοβερός αφηγητής ...

Οι φωτό σου ... ΑΑΑ'

Μπράβο ρε φίλε ...

Μετά από μια δύσκολη μέρα, γεμάτη προβλήματα κ άγχη,

ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να διαβάσω απόψε για να κουλάρω ...

.

gsmaniac · #8 13-10-2012, 02:43

μπραβο ρε ψηλε.............

να εισαι γερός και να μας ταξιδευεις...........

απο τις φωτο.....ελειπε ο κοντος

SenseiG · #9 13-10-2012, 12:48

Μπραβο φοβερα μερη και φωτογραφιες ,ταξιδευσα και εγω μαζι σας.

jmar · #10 13-10-2012, 02:51

Πολλα μπραβο φιλε Θοδωρη, πανεμορφες φωτο και τρομερη αφηγηση απο ενα μοναχικο ταξιδευτη παρεα με την πολυαγαπημενη του beba!!
Μας δινεις ερεθισμα να τολμησουμε κι εμεις ενα μοναχικο ταξιδι
Να σαι παντα καλα να ταξιδευεις...