Σούριγιαν-Ουρντούν ...υπό λοξή οπτική γωνία

[Uriah Heep]

Κατάλληλον άνω των 13 ετών.

3η Έκδοση

[Uriah Heep]

Είχαν περάσει 4 μήνες από το ταξίδι στο Ιράν.

Δεν ξέρω γιατί … αλλά η μυρωδιά της φορμόλης από την βαλσαμωμένη ζωή της Ερωτικής Πόλης, άρχισε να με πνίγει!

Μετά από ένα μονότονο καλοκαίρι, γεμάτο σεναριακές ανατροπές βωβού κινηματογράφου, στη Χαλκιδική όπου τα πάντα κινούνται όντας αμετακίνητα, η ζωή μου άρχιζε να αποκτά σασπένς παράκτιου αλιέως.

Η αντίδραση γνωστή. Καινούργια πλάνα για το ταξίδι του επόμενου χρόνου. Οι προορισμοί μακρινοί, επικίνδυνοι, με διαφορετικά «σκηνικά» και με πολλές ταξιδιωτικές προειδοποιήσεις τύπου … “border disputes”, “should be avoided due to banditry”, “land mines” κλπ κλπ.
Τις 2 πρώτες προειδοποιήσεις, συνήθως τις αγνοώ, λόγω του ότι έχω επιβιώσει σε πιο επικίνδυνα μέρη, όπως πολεοδομίες, εφορίες, δημόσια έργα κλπ κλπ. Στην 3η συνήθως ψαρώνω, γιατί δεν θάθελα να επιστρέψω πίσω στην οικογένειά μου …σε τάπερ!

Κι εκεί που οι ψωφοδαείς ιγκουάνες των δελτίων ειδήσεων έχουν φλιπάρει στην κινδυνολογία, τα δανικά, τα λεφτά, τα αναδρομικά, τα πολεοδομικά, τα μικροαστικά, τα φαντασμαγορικά, τα φορολογικά, τα αλαζονικά, τα βυζιά, τα τουρσιά …
…εκεί που τα σχέδια και οι μακρινοί προορισμοί άλλαζαν σαν να επρόκειτο για έξοδο σε ψαροταβέρνα, χτυπάει το τηλέφωνο!

Φίλος από τα παλιά που ζει στην Αθήνα (BMW 1000GS PD), μου ανακοινώνει ότι …φεύγει σε λίγες μέρες με τη μηχανή του για Συρία, για πάνω από 2 βδομάδες. Η σύζυγός του θα έφτανε αεροπορικώς, μετά την πρώτη βδομάδα στη Δαμασκό, απ’ όπου και θα συνέχιζαν μαζί, την περιπλάνησή τους με την μηχανή.

Τελικά υπάρχει ακόμα ελπίδα σ΄αυτό το κοινωνικό ΚΑΠΗ που ζούμε. Εκτός από τα δάνεια, τα ριάλιτι και τις ληγμένες ιδεολογίες, υπάρχουν και όμορφες ιδέες από 2 εργαζόμενους με μικρό παιδί…
Υπάρχει καλύτερη αφορμή για δραπέτευση?

Φωτό. Φυσικές οδοντογλυφίδες στο πανέρι, σε παζάρι της Δαμασκού. "Χτυπήστε την αποκλειστικότητα...
...σε λίγα χρόνια που δεν θα υπάρχουν δάση, θα είναι περιζήτητες!

[Uriah Heep]

Δύο μέρες μετά το τηλεφώνημα, το διαβατήριό μου κυκλοφορούσε στις πρεσβείες της Συρίας και της Ιορδανίας για βίζα. Το ταξίδι ήδη άρχιζε…
Σάββατο 4/10/08 και η «βασίλισσα» ρολάριζε προς την Αθήνα. Δυό μέρες πριν, επισκέφτηκε την PRObike για τον καθιερωμένο μηχανικό έλεγχο.

Η 13 ετών μηχανή, απόλυτα υγιής κι ακμαία, κοίταζε με αμφισβήτηση τα σφίζοντα στεροειδών, νέα μοντέλα εικονικής περιπέτειας, ψυθιρίζοντας….
… «αυτές τις ακράπες που φορείς
δε ‘ναι για μπαντιλίκι,
μον’ τις φορείς για εμορφιά
και για το σεβνταλίκι!»

Φωτό. Η τηλεόραση παίζει στη "διαπασών" κάποιο σίριαλ και το πλήθος στο πεζοδρόμιο "ρουφάει" το μελό σαν βιοκαύσιμο...

[Uriah Heep]

Πλησιάζοντας στα Τέμπη, παραλίγο να τελειώσουν όλα! Δικάβαλο SS, με μπάσο εκκωφαντικό θόρυβο, με προσπερνάει ξαφνικά, σχεδόν ξύνοντας την αριστερή μου βαλίτσα, πάνω σε στροφή με ταχύτητα …χωρίς αύριο! Ίσα που πρόλαβα να δω το κωλί με το τατουάζ από τη ξεκράνωτη γατογ@μούλα, σε προσκυνηματική στάση…
…λες και ήταν στα Ιεροσόλυμα!

Τρέμοντας από το ξάφνιασμα και τη τσαντήλα, τους είδα λίγο παρακάτω, την ώρα που είχαν σταματήσει στο πάρκιν της γέφυρας του Πηνειού. Το ανθρωποειδές ξεκαβαλούσε τη μηχανή, βγάζοντας το κράνος με φλιπαρισμένο ύφος συνοικιακού γκαραζοτεκνού με ονειρώξεις νικητή σε GP. Δεν είμαι σίγουρος αν άκουσα την επηρμένη συνεπιβάτιδα, την ώρα που έφτιαχνε το μαλλί της, να φωνάζει "για την Ελλάδα ρε γαμώτο" !

Ζυγίζοντας την κατάσταση πατώντας τη μανέτα του φρένου, συνειδητοποίησα ότι θα έχανα το χρόνο μου ζητώντας τα ρέστα από τα τρισβάρβαρα εκτοπλάσματα του μοτοσυκλετισμού και άνοιξα το γκάζι συνεχίζοντας στον ανοιχτό δρόμο του θεσσαλικού κάμπου.

Φωτό. Τσάι στο Χαλέπι...

[Uriah Heep]

Ταξίδευα χαλαρά με σκοπό να φτάσω στον Πειραιά κατά τις 2-3, μιας και το καράβι για Χίο έφευγε στις 5.30’. Το περιστατικό με τον εξαϋλωμένο κάγκουρα και την σχεδόν ανύπαρκτη ανταπόδοση σινιάλου με τα φώτα από τους πάσης ορδής μηχανόβιους με οδήγησε σε διάφορες σκέψεις στο μονότονο ταξίδι μου.

Κάπου είχα διαβάσει το χαριτωμένο, ότι δηλαδή εμείς οι μηχανόβιοι χαιρετιόμαστε γιατί απολαμβάνουμε το ίδιο πάθος, την ίδια αγάπη, ενδιαφέρον κλπ για τη μοτοσυκλέτα!
Πιθανόν αυτό να ίσχυε στους …παλαιάς κοπής μηχανόβιους.

Τι σχέση, σήμερα, μπορεί να έχουν …
το ναρκισσευόμενο αυτοείδωλο με την αχρησιμοποίητη adv που υποδύεται με αυστηρό ύφος τον άνθρωπο της περιπέτειας…
.
ο προηγούμενος αδέσποτος κάγκουρας…
.
ο αναβάτης ενός παλιού ΧΤ…
.
ο αναβάτης μιας Goldwing…
.
ένας σκληροπυρηνικός εντουράς …και τινές ακόμη μοτοσυκλετιστικές συνομοταξίες μεταξύ τους, που αν τις συσχετίσεις και με κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια…
.
… το κοινό τους σημείο είναι οι κυκλικές τρίχες σε στρατηγικό σημείο του σώματος!

"Και που βλέπεις το περίεργο ρε μεγάλε με το χαιρετισμό?" Θα μΕ πεις…

Απλά, με την παραπάνω λογική περί χαιρετισμού, πιο φυσιολογικό θα μου φαινότανε να χαιρετιούνται μεταξύ τους όλοι όσοι συνοδεύουν ωραία γκόμενα, ή όσοι απολαμβάνουν μια σπέσιαλ αστακομακαρονάδα σε διπλανά τραπέζια…


Με παρόμοιες αφηρημένες σκέψεις συμπερασματικής λογικής, χωρίς να το πολυκαταλάβω έφτασα στην Αθήνα!

Φωτό. Το φρούριο στην άνω πόλη, στο Χαλέπι.

[Uriah Heep]

Σχόλια, υποδείξεις, προειδοποιήσεις, μπινελίκια, μηνύσεις στο παρόν thread...

[egefalikos]

Μπράβο ρε Βασίλη, σκέτη απόλαυση, πάντα όρθιος φίλε μου!!!

[adventure]

Ταξίδεψα μαζί σου για μια ακόμη φορά .

Να είσαι καλά .

[tsompanis]

πρέπει να είναι η 6η ή 7η φορά μέχρι σήμερα που το έχω διαβάσει!

το τρυπάκι...γράφει ο Βασίλης και παράλληλα διαβάζω εγώ, το έχω φάει εδώ και πολύ καιρό

καλά χιλιόμετρα ρε μάστορα και να ξερεις ότι πολύ χαιρόμαστε που υπάρχουν αυτά τα ταξιδιωτικά στο φόρουμ μας!
να ζήσεις χίλια χρόνια και εσύ και η βασίλισσα!

[Uriah Heep]

Αρχική Δημοσίευση από tsompanis

πρέπει να είναι η 6η ή 7η φορά μέχρι σήμερα που το έχω διαβάσει!

Τα ταξιδιωτικά, είπαμε, είναι σαν τις ...γκόμενες!
.
.
.
.
.
...θέλουν κομπλιμέντα και αιωνιότητα!!!


Παράκληση.
Στο τελευταίο ποστ του ταξιδιωτικού, "ξέφυγε" η φωτό. Αν μπορείς να την κοτσάρεις, θα χαρώ πολύ. Είναι από τις αγαπημένες μου, μετά από βλάβη στο υδραυλικό σύστημα της Τουρκίας...