Όσοι ξέκοψαν από τη γη τους, έχασαν τον δρόμο για την Ιθάκη...

[jmar]

Όλοι επιστρέφουν στα χωριά τους, εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Και ας μην ακούμε τις γνωστές αστικές ανοησίες «εμείς δεν είμαστε από χωριό». Όλοι οι Έλληνες έχουμε ένα παππού που κοιμάται στον ίσκιο μιας μουριάς και μία γιαγιά που ανάβει το καντήλι στον οικογενειακό τάφο. Η κοινωνία του χωριού δεν σε περιμένει βέβαια με ανοιχτές αγκάλες, ούτε όμως και σε διώχνει αναγκαστικά. Στην καλύτερη περίπτωση σε παρατηρεί και στη χειρότερη σε κουτσομπολεύει. Κάποτε μισούσες το λάλημα του κόκορα, τις κουνουπιέρες της γιαγιάς, το θείο που σου έφερνε ζεστό ζυμωτό ψωμί και το τσίμπαγε όταν σε φιλούσε, το καφενείο της γειτονιάς κάτω από τον πλάτανο που σου φαινόταν μίζερο και ανιαρό. Και εσύ ονειρευόσουν πρωτεύουσα, ελευθερία, μοντέρνα ζωή. Ίσως με το δίκιο σου ..

Κορόιδευες τον εξάδελφο σου που έφευγε χαράματα για τα χωράφια, ενώ εσύ γύριζες από τα γλέντια και τον αποκαλούσες φουκαρά, ντεμοντέ. Ήθελες εξέλιξη, ήθελες κάτι άλλο, ρε παιδί μου. Διάβαζες περιοδικά, ήθελες να πας στην τηλεόραση, να γίνεις γνωστός, να ταξιδέψεις, ν’ αρχίσεις τη ζωή σου από το μηδέν.

Κι’ ένα πρωί έφυγες, ίσως γιατί δεν είχες άλλες επιλογές, ίσως και να έφυγες για λάθος λόγους. Σε έξι μήνες άλλαξες την προφορά σου, έφαγες τα λεφτά του χωραφιού που πούλησε ο πατέρας σου. Στην πόλη σπουδές δεν τελείωσες, έτρεχες πίσω από κοσμικούς και βουλευτάδες, κάνοντας χαμαλίκια και μικροδουλειές. Στην καλύτερη έκανες θυσίες , σπούδασες, αλλά δεν παρακάλεσες, δεν ξεπούλησες βασικές αρχές για να σε βολέψει κάποιος σε μια θεσούλα. Δεν θέλησες να επιστρέψεις στο χωριό δίχως φτερά. Προτίμησες το παξιμάδι και τις ελιές της μεγαλούπολης στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς σου από τις ελιές του παππού και γιαγιάς στο χωριό. Λίγο από περηφάνια, λίγο από ντροπή, έκανες χρόνια να πατήσεις. Και όταν ερχόσουν, αυτό δεν γινόταν με το ΚΤΕΛ, αλλά με καλό αμάξι, κι ας ήταν δανεικό. Στο μεταξύ κάποιοι που έμειναν «πίσω» στα πάτρια εδάφη θέλησαν να εκμοντερνιστούν, πούλησαν ελαιώνες, γαϊδουράκια και άλογα για αυτοκίνητα γερμανικής κατασκευής με πολλούς ίππους. Πούλησαν αιωνόβια χωράφια και τις κληματαριές των προγόνων για να ανοίξουν μπαρ ή καφετέρια και φρουτάκια. Παρέδωσαν σκήπτρα, παραδόσεις και ανεξίτηλες αξίες για να πληρώσουν στο τέλος της ζωής τους δόσεις και γραμμάτια. Όσοι ξέκοψαν από τη γη τους έχασαν τον δρόμο για την Ιθάκη.

Αργά ή γρήγορα όλοι επιστρέφουν στο χωριό τους, λίγοι όμως με τη σοφία του Οδυσσέα. Καθείς επιστρέφει για τους δικούς του λόγους, ίσως η ευτυχία να βρίσκεται σε απλά πράγματα. Εκεί, στο χωριουδάκι που αφήσαμε και που δεν είχε φαινομενικά τίποτα το συναρπαστικό να μας προσφέρει, μπορεί όμως σήμερα να μας διδάξει την ουσία που χάθηκε στην πορεία.

Αυτή η σπιθαμή γης μπορεί να μας συμφιλιώσει με τον χρόνο και με το πέρασμα του, να μας κάνει να πάψουμε να αναζητούμε αρμονία στα κίβδηλα. Να ξυπνάς με τη δροσούλα, να αποκοιμιέσαι με τον γκιόνη και με την ευωδιά των γιασεμιών που έσπειρε ο προπάππος σου στο καλντερίμι. Σκαλίζοντας τον δικό σου μπαξέ, αργά ή γρήγορα θα βρεις τον θησαυρό σου. Αυτό που σου ανήκει στα αλήθεια και το οποίο δεν σου το πήραν ακόμη.


(Στη φώτο χωριό του νομού Ροδόπης)

Το διαβασα καπου στο φατσοτευτερο, μ'αρεσε και ειπα να το μοιραστω μαζι σας...

[tolhs]

Ποσο δικιο εχεις Γιαννη
εκει θα γυρισουμε....

[mpargs]

[JohnGS1100]

Εγω πάλι πιστεύω ότι μόλις ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη την άλλη μέρα την έκανε πάλι !!
Μλκ γράφουν τα βιβλία

[jmar]

Αρχική Δημοσίευση από JohnGS1100

Εγω πάλι πιστεύω ότι μόλις ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη την άλλη μέρα την έκανε πάλι !!
Μλκ γράφουν τα βιβλία

To οτι μπορει να μην σε εκφραζουν προσωπικα αυτο δεν σημαινει οτι λενε και μλκ...

Εγω μεχρι τα 5 μου ημουν στο χωριο και με μεγαλωσε η γιαγια με τον παππου μου ενω οι γονεις μου που δουλευαν πρωι βραδυ ερχοντουσαν τα ΣΚ...επισης μεχρι τα 16 μου πηγαινα ολο το καλοκαιρι στο χωριο οπως πολλα παιδια τοτε, παιζαμε ανεμελα καναμε ποδηλατο στην εξοχη με τις πορτες των σπιτιων ανοιχτες και μπαιναμε στις αυλες πανω κατω σε ολο το χωριο...αυτο τωρα πια εχει χαθει, τα παιδια ειναι απο μικρα στις μεγαλουπολεις χωρις ενδιαφεροντα μονο τηλεοραση βιντεο φτιαχτες παιδικες χαρες και υπολογιστες...
Χαιρομαι που εζησα ετσι τα παιδικα μου χρονια ανεμελα τρεχοντας εδω κι εκει χωρις φοβο με γελια και χαρουμενα προσωπα...

Μετανιωνω που το σπιτι στο χωριο εχει παλιωσει και δεν το εχω συντηρησει οπως πρεπει με τα δικα μου χερια οπως αυτοι τοτε, αφου μας οδηγησανε σε ενα συστημα που σκοπος ηταν μονο να παρεις χαρτια (πτυχια) και κοντρα χαρτια...και τωρα τι??

Μεσα απο αυτο το κειμενο εγω ειδα τον εαυτο μου πως ειχα και εχω παρασυρθει απο το μοντερνο το ευημερο και εχω ξεχασει το αγνο και το ουσιωδες, μακαρι να μπορουσε ο καθενας να δει τον εαυτο του και να κανει την αυτοκριτικη του...

Απο την αλλη αισθανομαι τοσο τυχερος που ΕΧΩ χωριο, εχω ενα παλιο σπιτακι εκει που μου ξυπνα τις ωραιοτερες αναμνησεις...ισως πρεπει να του δωσω μεγαλυτερη αξια με τον καιρο...

[JohnGS1100]

Αρχική Δημοσίευση από jmar

...............
Μετανιωνω που το σπιτι στο χωριο εχει παλιωσει και δεν το εχω συντηρησει οπως πρεπει με τα δικα μου χερια οπως αυτοι τοτε, αφου μας οδηγησανε σε ενα συστημα που σκοπος ηταν μονο να παρεις χαρτια (πτυχια) και κοντρα χαρτια...και τωρα τι??......

Να πω επίσης (επειδή μου ξυπνάς σκέψεις του παρελθόντος- όταν έπερνα αποφάσεις για το τι θα κάνω στην ελλάδα), ότι προσωπικά δεν έφαγα την πατάτα για υπερσπουδές κ άλλα τέτοια μεγαλεπίβολα που εντυπωσιάζανε τότε κάθε ελληνική οικογένεια. Έβλεπα πως έβγαινε το μεροκάματο κ πως μας δούλευαν οι προύχοντες βολεμένοι, με την αθώα ματιά ενός μικρού παιδιού-αν θέλεις. Πατάτες ήταν όλη η ιστορία κ οι υπέροχες προσδοκίες για την ελλάδα μας. Πίστευαν όλοι, μα όλοι, ότι δε χρειάζεται να ζοριστεί κανείς, απλά να πάρει ένα πτυχίο ή να βολευτεί τεσπα κάπου κ να κοροιδεύει το σύστημα. Παντελή έλειψη κοινωνοικότητας εκτός από 2-3 ρομαντικούς που δίδασκαν αρχές κ τρόπους, αλά βλέπεις ήταν αγράμματοι κ δεν τους άκουγε κ δεν εντυπωσιαζόταν κανείς.
Τωρα που η πατάτα φαγώθηκε ξυπνάνε τα πνεύματα.

Σόρρυ επίσης δούλεψα σκληρά (όπως κ πολλοί φίλοι) σε αυτή τη χώρα για να δικαιούμαι να λέω κ καμιά μλκ, μετά από τόσες που άκουσα 30 χρόνια κ όχι ότι πέτυχα περισσότερα από πολλύς φίλους, αλλά εκτός από τα σημάδια κ τις αναπηρίες που μου έμειναν από την σκληρή δουλειά έμειναν κ κάποια υλικά για να αφήσω στα παιδιά μου.

[jmar]

Αρχική Δημοσίευση από JohnGS1100

Να πω επίσης (επειδή μου ξυπνάς σκέψεις του παρελθόντος- όταν έπερνα αποφάσεις για το τι θα κάνω στην ελλάδα), ότι προσωπικά δεν έφαγα την πατάτα για υπερσπουδές κ άλλα τέτοια μεγαλεπίβολα που εντυπωσιάζανε τότε κάθε ελληνική οικογένεια. Έβλεπα πως έβγαινε το μεροκάματο κ πως μας δούλευαν οι προύχοντες βολεμένοι, με την αθώα ματιά ενός μικρού παιδιού-αν θέλεις. Πατάτες ήταν όλη η ιστορία κ οι υπέροχες προσδοκίες για την ελλάδα μας. Πίστευαν όλοι, μα όλοι, ότι δε χρειάζεται να ζοριστεί κανείς, απλά να πάρει ένα πτυχίο ή να βολευτεί τεσπα κάπου κ να κοροιδεύει το σύστημα. Παντελή έλειψη κοινωνοικότητας εκτός από 2-3 ρομαντικούς που δίδασκαν αρχές κ τρόπους, αλά βλέπεις ήταν αγράμματοι κ δεν τους άκουγε κ δεν εντυπωσιαζόταν κανείς.
Τωρα που η πατάτα φαγώθηκε ξυπνάνε τα πνεύματα.

Σόρρυ επίσης δούλεψα σκληρά (όπως κ πολλοί φίλοι) σε αυτή τη χώρα για να δικαιούμαι να λέω κ καμιά μλκ, μετά από τόσες που άκουσα 30 χρόνια κ όχι ότι πέτυχα περισσότερα από πολλύς φίλους, αλλά εκτός από τα σημάδια κ τις αναπηρίες που μου έμειναν από την σκληρή δουλειά έμειναν κ κάποια υλικά για να αφήσω στα παιδιά μου.

Καταλαβαινεις φυσικα οτι δεν ηθελα να θιξω εσενα απλα πεταγωντας 2 λεξεις χωρις να αναπτυξεις το θεμα φυσικα πιαστηκα απο αυτες, τωρα σε καταλαβαινω απολυτα
Α και Δεν πηρα πτυχιο για να βολευτω...αλλιως δεν θα τα εγραφα αυτα!!
Αλλα ας μην τσακωθουμε ΚΑΙ σε αυτο το θεμα, διαβασα κατι μου αρεσε με αγγιξε και το εγραψα...ετσι απλα...

[JohnGS1100]

Όχι ρε συ, μέσα από τέτοιες διαφωνίες κ διαξιφισμούς βγαίνουν ωραίες συζητήσεις.

Με τον γέρο μου δε ξέρω τι θα κάνω θέλει να τον πάω στο χωριό του να μείνει εκεί μέσα στην ερημιά. Στο μεταξυ παίρνει κάτι φαρμακα, θέλει κάτι περιποιήσεις, ανθρώπους γύρω του μέριμνα κλπ. κ δε καταλαβαίνει. Αν διάβαζε το τόπικ σου θα είχαμε πάλι ιστορίες

Με το ζόρι τον έπεισα να του βάλω τροχόσπιτο σε καμιά καλικράτεια που έχει θάλασσα πχ. να γουστάρουμε κ όλας αν πηγαίνουμε εκεί.
Αλλά ότι κ να κάνεις σήμερα λεφτά θέλει να ταίζεις εδω κ εκεί μλκες του δημοσίου κ του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τοπική αυτοδιοίκηση, δεκο, τεχνικές υπηρεσίας, λαδωτήρια κ δε συμμαζεύεται μαμώ την παράγκα μου..

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Όμορφο κείμενο ...



.

[MOYTPO]

Αρχική Δημοσίευση από jmar

Αργά ή γρήγορα όλοι επιστρέφουν στο χωριό τους, λίγοι όμως με τη σοφία του Οδυσσέα. Καθείς επιστρέφει για τους δικούς του λόγους, ίσως η ευτυχία βρίσκεται σε απλά πράγματα. Εκεί, στο χωριουδάκι που αφήσαμε και που δεν είχε φαινομενικά τίποτα το συναρπαστικό να μας προσφέρει, μπορεί όμως σήμερα να μας διδάξει την ουσία που χάθηκε στην πορεία.

Αυτη ειναι ολη η αληθεια. Οποτε παω στο χωριο το καταλαβαινω. Ιδιαιτερα στο Ποσειδι ισως λογω της θαλασσας.

Η σοφια ή αν θελετε η ωριμοτητα του τι ζητας απο την ζωη σου σε οδηγει ξανα πισω στο χωριο. Και αν εχεις βολευτει σε μια θεση στην πολη (Δημοσιουπαλληλικη ας πουμε) μολις παρεις την συνταξη εχεις φυγει.

Εγω παντως στα 38 μου χρονια αυτο εχω καταλαβει. Βεβαια να γυρισω στο χωριο δεν προκειται μιας και ειμαι γεννημα θρεμα αυτης της πολης και μια τετοια αποφαση θα επρεπε να κανω επανεκκινηση την ζωη μου αλλα ετσι οπως εχουν γινει τα πραγματα.... ποτε μην λες ποτε!!!!!!


Παντως αν ποτε με αξιωσει ο Θεος και παρω συνταξη στο χωριο θα την βγαλω. Τωρα σε ποιο??? Θα με οδηγησει απο μονο του!!!!!