Διασχίζοντας την κεντρική Ευρώπη.

[sgianno]

Επιτέλους!!! Αυτό το ταξιδιωτικό το γράφω εγώ.




Δεν είναι να διαβάζεις ταξιδιωτικά εδώ μέσα, κολλάς !θέλεις να κάνεις κάτι ανάλογο, πόσο μάλλον αν έχεις και το μικρόβιο της φυγής γενικά μέσα σου.


Πόσο δύσκολο όμως να βρεις παράλληλα χρόνο, χρήμα και καλή παρέα?


Ονειρεύεσαι να πάρεις την μηχανή σου και να την περπατήσεις σε δρόμους που έχεις δει μόνο σε φωτογραφίες ,να δεις εικόνες που δεν έχεις ξαναδεί , να νιώσεις πρωτόγνωρα. Δεν θυμάμαι και εγώ πόσες φόρες έχω μπει πρωταγωνιστής στα ταξιδιωτικά των παιδιών που έχω διαβάσει εδώ ή σε αλλά φόρουμ.





Ξάπλωνα να κοιμηθώ και τα συννεφάκια τον προβλημάτων της ζωής δεν λέγανε να με αφήσουν, η χρονιά που πέρασε ήταν απίστευτα δύσκολη , αυτή τη φορά όμως υπήρχε κάτι που εξαφάνιζε τα σύννεφα ένα ένα και γαλήνευα … το ταξίδι που θα έκανα με την παρέα μου.





Η απόφαση, ο προορισμός και ο Μηχανικός.





Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο Σαββατιάτικο πρωινό έπινα καφέ με την Στέλλα , την κοπέλα μου, πλέον συζούμε.


Στε : τι ώρα ξάπλωσες ?

Σταύρος : δεν θυμάμαι νομίζω 03:00..

Στε : 03:00 ????

Σταύρος : Ναι διάβαζα ένα ταξιδιωτικό και είχα κολλήσει.

Στε: Αμάν πια ρε Σταύρο με αυτά τα ταξιδιωτικά, έχεις φαγωθεί.

Σταύρος : Ναι και φέτος θα κάνουμε το δικό μας ,ήρθε η ώρα. Η τώρα η ποτέ.

Στε : Ώστε το αποφάσισες? Πάμε και μένουμε και μόνιμα εκεί αν θέλεις ,δεν μπορώ άλλο την ζούγκλα εδώ! στο έχω πει χίλιες φόρες.

Σταύρος : DDDDDD



Αυτό ήταν ,από εκείνη την στιγμή και μετά άλλαξαν όλα στην ψυχολογία μου θα πήγαινα επιτέλους στο εξωτερικό με την μηχανή μου!









Την επόμενη κιόλας οι χάρτες πήραν φωτιά και η όρεξη για δουλεία στο γραφείο πήγε περίπατο.
15 μέρες όλες δικες μας !

Θα πηγαίναμε από Πάτρα στην Βενετία και από εκεί θα ανεβαίναμε βόρεια. Οι χώρες που θα διασχίζαμε είναι : Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Τσεχία, Σλοβενία.

Άρχισα και αγόραζα καινούρια γκατζετακια για την μηχανή! Έκανα σαν μικρό παιδί.

Μπότες ,αδιάβροχα, tankbag,νέο κράνος, ψιλότερη τουριστική ζελατίνα και ένα σωρό άλλα καλούδια, η νοοτροπία του μέσου Έλληνα επικράτησε και εδώ .Διακοπές είναι ας φάμε ότι έχουμε και δεν έχουμε και βλέπουμε μετά, έχει ο θεός.. αλλά το θέμα είναι ότι ακόμα δεν είχα φύγει και το μισό budget είχε δαπανηθεί εν ριπή οφθαλμού για των εξοπλισμό.


Ξεχωριστή παράγραφο στον εξοπλισμό έχουν οι βαλίτσες .

Εκεί να δεις χαμός.

Μην πάρεις τις triumph, είναι μικρές δεν θα χωρούν τίποτα, όχι πάρε αυτές, θα πει ένας άλλος φίλος , είναι πιο όμορφες και ότι πρέπει για το Tiger… Τελικά βρέθηκα με givi keyless 41L και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος για την επιλογή μου. Να ναι καλά το παλικάρι στην λούτσα για την υπέροχη τιμή που μου έκανε και για τις ευχές που μου έδωσε για το ταξίδι!





Ευχαριστώ φίλε Κώστα!



Όλα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο , φυσικά παράλληλα με την χαρά υπήρχε και το ανάλογο άγχος : θα πάνε όλα καλά με την μηχανή? θα κάνει καλό καιρό? Έχω εξοπλιστεί αρκετά? και άλλες διάσπαρτες σκέψεις που φυσιολογικά περνούσαν από το μυαλό μου.


Τίποτα όμως από αυτά δεν με προβλημάτιζε αρκετά όσο αυτό :

Μήπως είναι ρίσκο να πάμε μόνο οι 2 μας ?

Ερώτημα που απαντήθηκε αμέσως και από το πουθενά..



Στε : ααα δεν σου είπα, μου είπε η ειρήνη σήμερα να πάμε το βραδι κάπου να φάμε, θα είναι και ο Γιώργος εκεί , ο άντρας της.

Σταύρος : ναι αμέ , είναι πολύ καλά παιδιά!


Στε : Προσπαθεί να πείσει τον Γιώργο να έρθουν και αυτοί μαζί μας!
Έχει τρελαθεί με την ιδέα για το ταξίδι αλλά ο Γιώργος δυσκολεύεται να αφήσει την θάλασσα για τα βουνά και θέλει σπρώξιμο.


Σταύρος: Τέλεια, μακάρι να έρθουν, οκ πάμε.



Αυτό ήταν , φάγαμε, ήπιαμε και κανονίσαμε ότι φεύγουμε 4αδα ,3/8 το βραδι!!!Καλύτερα δεν μπορούσε να πάει, το άγχος μου ότι θα πάμε μόνοι μας εξαφανίστηκε .

Ο Γιώργος και η Ειρηνη είναι κορυφαία παιδιά και ότι πρέπει για παρεακι .


Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι ο Γιώργος είναι μηχανικός στην Kawasaki και τρελαμένος με τα μότο Gp.Θα συνταξίδευα στην Ευρώπη μαζί με έναν έμπειρο μηχανικό και καταπληκτικό παιδί !!

Τι άλλο να ζητήσω?

Ο Γιώργος έχει ένα versys 650 πολύ προσεγμένο, πηρέ και αυτός το ανάλογο τριβαλιτσο και τον υπόλοιπο εξοπλισμό και σε πολύ λίγο ήταν έτοιμος. Η Ειρηνη δεν κρατιόταν…








Εγώ φρόντισα να κάνω το service τις μηχανής ένα μηνά περίπου νωρίτερα ώστε αν τύχη κάτι να προλάβω να το διορθώσω.





Αναχώρηση 03/08/2012 !!!



Ιούλιος, αυτός ο αργός και βασανιστικός μήνας είχε πλέον περάσει, έφτασε η ώρα την αναχώρησης!
Είναι παρασκευή πρωί 3/8 και δεν το πιστεύω, σε λίγες ώρες φεύγουμε για πάτρα και από εκεί Βενετία!!!
Έχουμε δώσει ραντεβού στις 17:30 έξω από το γραφείο των κοριτσιών στον Πειραιά.


Ο Γιώργος είναι ήδη εκεί και με περιμένει :



Σταύρος : καλά ρε φιλέ, εσύ είσαι που δεν ήθελες να έρθεις ?? χαχαχαχαχαχα
Γιώργος : Τελικά αυτό που πάμε να κάνουμε δεν είναι και λίγο, άλλη προσπαθούν χρόνια και δεν μπορούν. Θα περάσουμε τέλεια.
Σταυρός: έτσι σε θέλω!!! Την θάλασσα την έχουμε δίπλα μας και όποτε θέλουμε πάμε .Αυτό όμως που ξέρεις? μπορεί και να μην έχουμε την ευκαιρία να το ξανακάνουμε.
Γιώργος : άντε να κατέβουν τα κορίτσια να φύγουμεεεεε.
Σταυρός : έλα έρχονται.

Έξω από το γραφείο των κοριτσιών στον Πειραιά:








Η διαδρομή για την πάτρα κύλισε χωρίς απρόοπτα, το χαμόγελο όμως μέσα από τα κράνη είναι το κάτι άλλο… η γαλήνη της φωτογραφίας πραγματικά αντιπροσωπεύει την γαλήνη της ψυχής.


Στον δρόμο για την Πάτρα:






και σύντομα φτάσαμε σ το λιμάνι όπου μας περίμενε το καράβι για Βενετία…. Αυτά που ακλούθησαν δεν τα είχαμε καν φανταστεί….



Το καράβι που ταξιδέψαμε:












Συνεχίζεται…

[sgianno]

1 ημέρα
Βενετία – Belluno –Cortina d’amprezzo –Lienz-BirnBaum

Οι 36 ώρες αναμονής στο καράβι έγιναν καπνός μόλις αντικρίσαμε την Βενετία , ξεχάσαμε τα πάντα. Προσωπικά το μόνο που ήθελα ήταν να κατεβώ στο γκαράζ του πλοίου και να καβαλήσω την μηχανή μου. Να οδηγήσω εκτός συνόρων για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Η θέα της Βενετίας μαγική και ο ήλιος σαν να μας ακολούθησε από την Ελλάδα. Ζεστός και χαρούμενος θα μας συντρόφευε με ασφάλεια σε όλο το ταξίδι.

















200 μέτρα από το λιμάνι κάναμε μια στάση για να ελέγξουμε ότι έχουμε τα πάντα και ότι ήμαστε έτοιμη για τα πρώτα ευρωπαϊκά μας χιλιόμετρα, πίσω μας ακριβώς η ομάδα του my bike_dolomites_2012.
Χαιρετηθήκαμε και ανταλλάξαμε ευχές για καλά και ασφαλή χιλιόμετρα και συνεχίσαμε την πορεία μας.






Η άσφαλτος πραγματικά εντυπωσιακή ,η φύση το ίδιο, τα παρκινγκ για ξεκούραση στην εθνική νομίζεις ότι είναι πάρκα! Παγκάκια και τραπεζάκια για να καθίσεις ,πεντακάθαρες τουαλέτες και πολύ μα πολύ πράσινο.. το εντυπωσιακό είναι πως σε μερικά από αυτά είχε και free WIFI internet.






Πρώτη στάση για ξεκούραση στο υπέροχο Belluno






Αμέσως μετά στην Cortina d’amprezza











δεν υπάρχει μοτοσικλετιστής που να μην σε χαιρετίσει, όχι με τα φωτά αλλά με το χέρι. Τις περισσότερες φόρες χαιρετούσε και ο συνεπιβάτης, εννοείτε πως ανταποδίδαμε με ευχαρίστηση και φυσικά υιοθετήσαμε τον χαιρετισμό. Τις περισσότερες στιγμές δεν πίστευα που βρίσκομαι.. πραγματοποιώ έναν από τους στόχους μου , είμαι με την μηχανή μου και την παρέα μου και ανεβαίνουμε την Ευρώπη.




Πέρασαν κιόλας αρκετές ώρες στον δρόμο άλλα ούτε κούραση νιώθαμε ούτε τίποτα. Το χαμόγελο εκεί κολλημένο από τις άπειρες εικόνες που βλέπαμε κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Σύντομα συναντήσαμε την ταμπέλα που έγγραφε AUSTRIA. NAI είμαστε στα σύνορα και τα περνάμε με τις μηχανές μας!






Μερικά χιλιόμετρα μετά…

άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια :

Γιώργος : ρε φίλε πάμε καλά ? θα μας φάνε η λύκοι εδώ πέρα και αρχίζει να σκοτεινιάζει κιόλας….
Σταύρος: βιαζόμαστε ? άμα χαθούμε ρε φίλε χαθήκαμε ε και? Αυτό δεν είναι το ωραίο της υπόθεσης? Μια περιπέτεια δεν θέλαμε? Ορίστε ανοίγετε ολόκληρη μπροστά μας…
Γιώργος: πολύ χαλαρό σε βρίσκω
Σταύρος: ‘άστο πάνω μου,τσάμπα ξενυχτούσα να φτιάξω το gps.
Γιώργος : καλααααα






2 ώρες μετά και αφού κυριολεκτικά διασχίσαμε το παραλήρημα της φύσης φτάσαμε στο birnbauhn, όπου και θα μέναμε το πρώτο μας βράδι, ένα καταπράσινο χωριουδάκι κοντά στο lienz στολισμένο με τα κλασικά παραδοσιακά αυστριακά σπίτια, οι τεράστιοι κήποι και τα ανθοστολισμένα μπαλκόνια με μοβ λουλούδια μας έκαναν πραγματικά εντύπωση .




Κάπου εκεί ανάμεσα διακρίναμε τον ξενώνα που θα μέναμε. Ενας φανταστικός γραφικός παραδοσιακός ξενώνας βγαλμένος από παραμύθι. Μας υποδέχτηκε ο juger , ένα τυπάκος με μακριά μαλλιά και στυλ τέτοιο που θα ορκιζόσουν πως κάπου εκεί γύρο υπάρχει μια Harley που τον περιμένει.


Στέλλα : όλα ωραία όλα καλα, αλλα αν δεν φάω τώρα θα πεθάνω και εδώ δεν νομίζω πως θα έχει να φάμε κάτι της προκοπής
Γιώργος : δεν πήραμε και καμιά κονσέρβα, το λέγαμε πλάκα πλάκα
Σταύρος: Μάλλον έχουμε πρόβλημα.

Η Στέλλα με την Ειρήνη άρχισαν να μιλάν γερμανικά στον juger (ναι είχαμε και αυτό το πλεονέκτημα) , δεν κατάλαβα τίποτα αλλά είδα τον juger να δείχνει χαμογελαστός την πίσω μεριά του ξενώνα και τα κορίτσια ανακουφισμένα.

Μερικά μέτρα από εκεί μια άκρος καμουφλαρισμένη μπυραρία εμφανίστηκε,





είναι από τις στιγμές που δεν ήξερα γιατί να Πρωτοχαρώ , για το ταξίδι? για την περιπέτεια που μας έβγαλε από την μιζέρια της Αθήνας ή για το τσιμπούσι που θα γίνει ?
Αφού στρογγυλοκαθίσαμε στην αυλή η στέλλα έκανε νόημα στον juger :

Στέλλα : μπορούμε να έχουμε το menu?
Juger : εδώ δεν υπάρχει menu, υπάρχει στάνταρ πιάτο με σαλάτα, επιδόρπιο και μπύρα .
Στελλα : οκ δεν έχουμε και πολλές επιλογές

4 μεγάλα ποτήρια μπύρα σε πολύ λίγο ήταν μπροστά μας…

Οκ καλά θα πιούμε αλλά από φαγητό τι κάνουμε αναρωτηθήκαμε όλοι. Πριν τελειώσουμε την συζήτηση ήρθαν τα πιάτα.

Αξιοπρεπέστατες μερίδες σνίτσελ χοιρινού, σούπες τις περιοχής, σαλάτες και γλυκό που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι ήταν.

Για να καταλάβετε, φανταστείτε πως είναι να σε περιμένει ένα κάλο γεύμα μετά από ένα μεγάλο και κουραστικό ταξίδι.


Το κερασάκι στην τούρτα? Το φαγητό ήταν μέσα στην τιμή του δωματίου και το συνολικό κόστος 64 ευρώ το ζευγάρι.
Μετα από όλα αυτά το μενού είχε ύπνο.



Τεράστια μαξιλάρια και παπλώματα που σε προδιέθεταν να βρεθείς στην αγκαλιά του μορφέα πριν καλά καλά ακουμπήσεις το κρεβάτι..
Κοιμηθήκαμε ανυπόμονα σε δευτερόλεπτα….







Μια νέα μέρα γεμάτη συγκινήσεις θα ξεκινούσε…..



Συνεχίζεται….

[sgianno]

Guys με όλο το σεβασμό προς το forum κανω ενα pause και ρωταω , μηπως ενοχλει που μοιραζομαι εδω το ταξιδιωτικο μου μαζι σας χωρις να εχω σχεση με bmw? να συνεχισω?

[Sakis]

Αρχική Δημοσίευση από sgianno

Guys με όλο το σεβασμό προς το forum κανω ενα pause και ρωταω , μηπως ενοχλει που μοιραζομαι εδω το ταξιδιωτικο μου μαζι σας χωρις να εχω σχεση με bmw? να συνεχισω?

Τι λες τώρα??? χαρά μας να διαβάζουμε ταξιδιωτικά μοτοσυκλετιστών...και μάλιστα τόσο καλογραμμένα.

Δώσε πράμα!!!

[vasorfa]

Αρχική Δημοσίευση από sgianno

Guys με όλο το σεβασμό προς το forum κανω ενα pause και ρωταω , μηπως ενοχλει που μοιραζομαι εδω το ταξιδιωτικο μου μαζι σας χωρις να εχω σχεση με bmw? να συνεχισω?

Γιατί ρε φίλε?εσένα μάνα δεν σε γέννησε


Σταμάτα να σπαμάρεις και γράφε

[tolhs]

Αρχική Δημοσίευση από vasorfa

Γιατί ρε φίλε?εσένα μάνα δεν σε γέννησε


Σταμάτα να σπαμάρεις και γράφε

Ετσι ακριβως...
τα γραφεις πολυ ωραια Σταυρο..
και χαιρομαστε και μεις μαζι σου με ενα τοσο ωραιο ταξιδι που εκανες

Δωσε,,,

[tazman]

Αρχική Δημοσίευση από sgianno

Guys με όλο το σεβασμό προς το forum κανω ενα pause και ρωταω , μηπως ενοχλει που μοιραζομαι εδω το ταξιδιωτικο μου μαζι σας χωρις να εχω σχεση με bmw? να συνεχισω?

ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΠΙ ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ!!!
ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ
ΠΑΜΕ ΛΕΜΕ

[lepanto]

Αρχική Δημοσίευση από sgianno

Guys με όλο το σεβασμό προς το forum κανω ενα pause και ρωταω , μηπως ενοχλει που μοιραζομαι εδω το ταξιδιωτικο μου μαζι σας χωρις να εχω σχεση με bmw? να συνεχισω?

Φίλε είσαι καταπληκτικός γράψε διψαμε για τέτοια όμορφα ταξίδια κ είναι πολύ όμορφο να τα μοιραζόμαστε σου εύχομαι να περνάς πάντα έτσι καλά κ να απολαμβάνεις χλμ

[HAWK_46]

Σταύρο κάθε άλλο, όταν γράφονται ταξιδιωτικά, τελειώνει ο αφηγητής και μετά σχολιάζουμε. Είσαι στο σωστό μέρος.
Υ.Γ. φοβερά μέρη και αφήγηση ......πάει και ο μεσημεριανός μας ύπνος!!

[sgianno]

2 ημέρα
Birnbaum – Grossglockner – Salzburg




Άνοιξα τα μάτια μου από τις ακτίνες του ηλίου που μπήκαν στο δωμάτιο, πήγα αμέσως στο παράθυρο, έκανα στην άκρη τις χοντρές κουρτίνες του δωματίου ….
οκ είναι αλήθεια είπα. Δεν μπορεί όλα αυτά που βλέπω να είναι ψεύτικα. Δεν ονειρεύομαι είμαι εδώ, στην μέση του πουθενά.






Αμέσως έριξα το βλέμμα μου στην μηχανή να δω αν είναι στην θέση της, όταν είσαι μαθημένος να φοβάσαι μην στην κλέψουν δύσκολα αλλάζεις συνήθεια.


Ο Γιώργος η Ειρήνη και η Στέλλα είχαν σηκωθεί αρκετά νωρίτερα και πέρναν το πρωινό τους. Έκανα ένα απολαυστικό ντουζ και κατέβηκα να τους συναντήσω.


Σταυρος : Καλημέρα, Στέλλα τι έγινε με άφησες και σάπισα και κατέβηκες για πρωινό κυρία ε? είπα αστειευόμενος.
Στέλλα : Είπα να σε αφήσω να ξεκουραστείς, τώρα αν δεν πρόλαβες τα κορυφαία κρουασάν που φάγαμε δεν πειράζει.
Σταυρος : Έχεις γυρίσει ποτέ από τα 4000 μέτρα με τα πόδια(είχε Grossglockner το πρόγραμμα)?
Στέλλα : έλα σου έχω φυλάξει και εσένα, αμέσως να με στείλεις .ευκαιρία ψάχνεις να ελαφρύνεις την μηχανή.




Η αλήθεια είναι πως 6 ώρες ύπνου σε αυτά τα μέρη είναι υπέρ αρκετές, Ο συνδυασμός οξυγόνου, φύσης και η ησυχίας σε κάνουν και ξεκουράζεσαι απίστευτα.

Το πρωινό είχε τα πάντα , από κρουασάν, μέλια, και σπιτικές μαρμελάδες για τους λάτρεις του γλυκού, έως μπέικον και ποικιλίες αλλαντικών και τυριών για αυτούς του αλμυρού.


Οι βαλίτσες φορτώθηκαν ,το tankpag κούμπωσε στη θέση του και στο gps περάστηκε η νέα διαδρομή,Salzburg μέσο Grossglockner …








Η διαδρομή φανταστική ,








κάπου στην μέση και αρκετά χιλιόμετρα πριν τα διόδια του Grossglockner συναντήσαμε ένα καταραχτη που έπεφτε από τον θεό. πραγματικά απίστευτο θέαμα.














Εκεί είχαν στήσει η αυστριακοί μια ράμπα όπου ανέβαινες για να βγάλεις τις απαραίτητες φωτογραφίες .






Ακριβώς δίπλα ένα ποταμάκι. άκουγες το νερό να τρέχει και ηρεμούσες ενώ απολάμβανες τον καφέ ή την μπύρα σου.














Κόσμος αρκετός, στριτάδες ,χαρλεάδες, τουριστάδικες μηχανές...





Ήταν 11 το πρωί ,είχαμε ξετρελαθεί με την διαδρομή .. Η go pro δεν άφησε κανένα πλάνο να ξεφύγει. Αλλά το καλύτερο ήταν μόλις 1 περίπου ώρα μακριά μας, Το Grossglockner!





H GoPro ετοιμάστηκε και κούμπωσε στο ferrying της μηχανής μου. Υπήρχε ο φόβος μην φύγει και την ψάχνω σε τίποτα ευρωπαϊκά λιβάδια οπότε την έδεσα με ένα κορδονάκι.




Στην διαδρομή δεκάδες μηχανές μας χαιρετούσαν και όλοι με το χαμόγελο να διαγράφετε μέσα από το κράνος. Λατρεύω να βλέπω εξήνταχρόνους μόνους ή με τις γυναίκες τους να ταξιδεύουν. εμείς εδώ γιατί στα 60 πρέπει να νιώθουμε τελειωμένη αναρωτήθηκα…


Φτάσαμε στα διόδια προς το Grossglockner, ούτε 1 ούτε 2 αλλά 22 ευρώ για να περάσεις! Αουτσσσσσσσσσσσσσσς!!!

Από Ελλάδα είμαστε ρε παιδιά, γιου νοου krisi? 5 δραχμές έχουμε και εσείς 22 ευρώ είσοδο για το βουνό…








Ο δρόμος φανταστικός όσο ανεβαίναμε μέναμε με το στόμα ανοιχτό για άλλη μια φορά. Το Tiger και το Versys φορτωμένα σαν γαϊδούρια, δικάβαλα και με 3βάλιτσα αλλά ………….. εκεί πάνω δεν γίνετε να μην στρίψεις ,απλά δεν γίνετε!!!!



Η θέα από πάνω μας έκοψε την ανάσα.




























Αφού πήραμε τα ανάλογα αναμνηστικά φύγαμε περνώντας επίσης από ένα σωρό πάσα με προορισμό διανυκτέρευσης το γραφικό Salzburg.

















Στην διαδρομή εμφανίστηκαν τα πρώτα σύννεφα και κάναμε στάση για να βάλουμε τα αδιάβροχα, σε αυτά τα μέρη είναι γνωστό ότι όταν βρέχει ,βρέχει για τα καλά, έτσι και εμείς προβλέψαμε και ντυθήκαμε σαν αστακοί για να προλάβουμε την βροχή.





Τελικά δεν έβρεξε και ήμασταν σαν του εξωγήινους ντυμένοι με τα αδιάβροχα πάνω σε 3 τίγκα φορτωμένες μηχανές και ενώ ο ήλιος είχε κάνει πάλι την εμφάνιση του για τα καλά.










Φτάσαμε στο Salzburg περίπου 7 το απόγευμα. Επιλέξαμε να μείνουμε μέσα στην πόλη και όχι επαρχιακά για να μπορέσουμε μέσο συγκοινωνίας να την χαζέψουμε.

Το ξενοδοχείο απλά τραγικό. Το κλειστό γκαράζ σαν κρεοπωλείο, ‘‘μοσχοβολούσε’’ κάτι σάπιο .Η συμπεριφορά του προσωπικού απαράδεκτη, η πόρτα του γκαράζ που οδηγούσε το ξενοδοχείο χαλασμένη και έπρεπε να κάνουμε τα 3βάλιτσα και τα κράνη βόλτες. Μάζι με όλα αυτά έπιασε και βροχή και έδεσε το γλυκό .παρ όλα αυτά η μέρα ήταν τόσο υπέροχη για να χαλάσει στο τέλος.


Βγάλαμε τον εξοπλισμό ,μπάνιο και βουρρρ στην παλιά πόλη για φαγητό και μπυρίτσα.



Δυστυχώς καλές βραδινές φωτογραφίες δεν έχω λόγο της δυνατής βροχής….










Φαγητό σε ιταλικό εστιατόριο τελικά, ταξάκι και επιστροφή στο τραγικό μας ξενοδοχείο και τι άλλο??



Ύπνος , που ύπνος όμως ?? φασαρία τρελή από παντού!!!





Συμπέρασμα ένα, εξοχή και πάλι εξοχή.




Η μέρα που θα ξημερώσει είναι από της καλύτερες του ταξιδίου, ένα όνομα θα αναφέρω μόνο, hallstatt …..











Συνεχίζεται….