Ο Gύρος τση ΚρήτηS

Προχωρώντας και αφού περάσαμε το Οροπέδιο όπου φαίνεται αρκετά καλά στο βίντεο της ημέρας, φτάσαμε στην είσοδο του Εθνικού Δρυμού της Σαμαριάς...

Αναμνηστική φώτο...

Αλλά δυστυχώς η προσπάθειά μας να περπατήσουμε (για λίγο) ώστε να φωτογραφίσουμε τα πρώτα μέτρα που οδηγούν στην αρχή της διαδρομής μέσα στο φαράγγι που καταλήγει στην φανταστική παραλία της Άγιας Ρουμέλης γρήγορα έλαβε τέλος αφού πραγματοποιούνταν εργασίες συντήρησης στα μονοπάτια ώστε να υποδεχτούν σε λίγες μέρες τον μεγάλο όγκο τουριστών που το διασχίζουν.

Με τις φωτογραφικές μηχανές να έχουν πάρει φωτιά προσπαθώντας να καταγράψουμε το τοπίο με την πρώτη από τον Γιάννη με φυσικά τι άλλο από την αγάπη του με background το Όρος Γκίγκιλος να φτιάχνουν ένα όμορφο κάδρο προσδίδοντας μερικές όμορφες πινελιές της περιπέτειάς μας....

Τα τελευταία χιόνια στολίζουν τις κορφές...

Μια αναμνηστική φωτογραφία με τα Λευκά Όρη πίσω μου.

Τα γαϊδουράκια που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του Δρυμού για να ανεβοκατεβαίνουν τα μονοπάτια ξαποσταίνουν λίγο πριν φορτωθούν και κατηφορίσουν και πάλι....

Από κάπου εδώ ξεκινά το φαράγγι..

Το "Ξυλόσκαλο" η αρχή της διαδρομής για την κατάβαση στο φαράγγι...

Και η Ελληνική πραγματικότητα... ένας εργάζεται και κάτω, γύρω από το τραπέζι οι καφέδες και τα τσιγάρα να έχουν την τιμητική τους...

Το πευκόδασος στις πλαγιές των βουνών έδειχνε σαν να προσπαθεί να σκαρφαλώσει στις κορυφές χαρίζοντας δροσιά και οξυγόνο απλόχερα στους επισκέπτες...

Μια κατασκευή πάνω σε πέτρα, κάτι σαν πυξίδα μας βοηθά να προσανατολιστούμε...

Η αναμνηστική φωτογραφία με την βοήθεια ενός ηλικιωμένου ζευγαριού μας γέμισε χαμόγελα και χαρά ώστε να κρατήσει ο καθένας από εμάς στην μνήμη του ζωντανή στο τι είχαμε περάσει ως τώρα τα δυο φιλαράκια!!!

Η παλιά καντίνα έξω από τον Δρυμό είχε γίνει κάτι σαν βιβλίο επισκεπτών με τα σπρέι από πενταήμερες όπως αυτή από τον Κορυδαλλό και από παιδιά της θύρα 13 να αφήνουν τα σημάδια τους και την παρουσία τους ως εδώ με τον δικό τους τρόπο...

Κατηφορίζοντας και ενώ φτάσαμε πάλι στο οροπέδιο του Ομαλού αυτή την φορά για να πάρουμε κατεύθυνση προς Σούγια κάναμε μια μικρή στάση. Από μακρυά μπορούμε να διακρίνουμε την χωμάτινη διαδρομή που οδηγεί στο καταφύγιο του Καλλέργη...

Ζουμάροντας για την λεπτομέρεια...

[yns]

Τα μάτια μας δεν χόρταιναν να απολαμβάνουν την ορεινή δασική διαδρομή που ακολούθησε. Άσφαλτος πίστας (αν και με έντονα τα σημάδια της κτηνοτροφίας) και θέα που δεν περιγράφεται. Απορροφηθήκαμε τόσο που ξεχάσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες! Ο λόγος βέβαια ήταν και ένας άλλος: η ώρα πέρναγε και έπρεπε σιγά σιγά να σκεφτούμε και το κατάλυμά μας για απόψε. Ο προορισμός μας ήταν η Παλαιόχωρα αλλά θέλαμε να κατέβουμε και στην καταπληκτική Σούγια. Τα δύο αυτά θέρετρα δεν συνδέονται μεταξύ τους και για να πάει κανείς από το ένα στο άλλο πρέπει να διανύσει περίπου 35 χλμ στριφτερού και σχετικά στενού δρόμου.

Η Σούγια είναι από τα αγαπημένα μου μέρη στην Κρήτη και προορισμών πολλών χίππυς της δεκαετίας του '70. Αν και υπάρχουν αρκετά δωμάτια, εστιατόρια, μέχρι και ίντερνετ καφέ, δεν έχει "αναπτυχθεί" (με την κακή έννοια) τουριστικά και αποτελεί ένα ιδανικό ησυχαστήριο για κάποιον που θέλει να ξεφύγει από την καθημερινότητα. Η μεγάλη παραλία στα ανατολικά του χωριού αποτελεί καταφύγιο γυμνιστών τους καλοκαιρινούς μήνες ενώ αυτή στα δυτικά είναι ιδανική για τους πιο.... σεμνούς και οργανωμένη. Τα νερά είναι κρυστάλλινα και βαθαίνουν απότομα. Επίσης λόγω θέσης την πιάνει λιγότερο εν αντιθέσει με την Παλαιόχωρα το μελτέμι το καλοκαίρι.

Έτσι, καμιά ωρίτσα αφότου αφήσαμε πίσω μας το Οροπέδιο του Ομαλού πίναμε το καφεδάκι μας στην παραλία, στην σκιά ενός αλμυρικιού.

Η ανατολική παραλία.

Και η δυτική.

[yns]

Όμως δεν ήμασταν μόνοι μας. Πίσω από ένα βράχο ξαφνικά εμφανίστηκε μια μια αιθέρια ύπαρξη που με ανάλαφρο βήμα κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα για να απολαύσει το δροσερό νερό απαλλαγμένη από μαγιό και άλλες περιττές αναστολές...

Η άνεσή της ήταν τέτοια που μη δίνοντάς μας σημασία μόλις τελείωσε το μπάνιο της ήρθε μπροστά μας για να ξεπλυθεί σε μία από τις πολλές ντουζιέρες που υπάρχουν.

Περίεργες ιδέες μπήκαν αμέσως στο μυαλό μας και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε σοβαρά το ενδεχόμενο να περάσουμε τη νύχτα μας σε αυτό το μαγικό μέρος! Όμως διακόπηκαν απότομα μόλις από τον ίδιο βράχο ξεπρόβαλε (με την ίδια περιβολή) ο σύντροφος της δεσποινίδος... Αποφασίσαμε να πάμε Παλαιόχωρα!

[yns]

Περάσαμε μέσα από το χωριό και κατευθυνθήκαμε προς το δυτικότερο άκρο του όπου βρίσκεται ένα άπαιχτο κολπάκι απ'όπου ξεκινάει το μονοπάτι για την Αρχαία Λισσό...

...καθώς και το γραφικό λιμανάκι.

Και μια πανοραμική της Σούγιας.

Και λίγο ζουμ.

[yns]

Περίπου μισή ώρα - 45 λεπτά αργότερα και μετά από την απολαυστικότατη διαδρομή με πολλές εναλλαγές στο τοπίο που περνάει μέσα από το χωριό Άνυδροι φτάσαμε στην Παλαιόχωρα και κατευθυνθήκαμε στο ανατολικότερό της μέρος, την παραλία Γυαλισκάρι όπου σκοπεύαμε να περάσουμε τη νύχτα.

Λεπτομέρεια της προηγούμενης φωτογραφίας... Άντε πάλι οι περίεργες ιδέες...

[yns]

Σε αυτή την παραλία είχαμε κατασκηνώσει το προηγούμενο καλοκαίρι με τον Marka.

Το μέρος είναι ιδανικό, έχοντας πολλά δέντρα για σκιά.

Δίπλα καντίνα που λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες.

Και τουαλέτα παρακαλώ!

Μάλιστα υπήρχαν και κάποιες καβάντζες που το καλοκαίρι φιλοξενούν μικροπωλητές χίπικων μπιζού, τατουάζ χένας και μασάζ.

Δυστυχώς κάποιος δεν είχε προσέξει την ύπαρξη της τουαλέτας...

Όμως τελικά δεν μείναμε εκεί. Θέλαμε να τσιμπήσουμε κάτι γιατί το σνακ στο Θέρισσο το είχαμε χωνέψει προ πολλού και αποφασίσαμε να περάσουμε τη νύχτα σε ένα από τα δύο οργανωμένα κάμπινγκ της περιοχής που μάλιστα λόγω εποχής μας έκανε και καταπληκτική τιμή. Έτσι στήσαμε σκηνές στα γρήγορα και πήγαμε στην πιτσερία στον παραλιακό όπου και καταβροχθήσαμε μια από τις πιο εύγευστες πίτσες που έχουμε φάει, συνοδεία βεβαίως βεβαίως κρύας μπύρας!!!!

Είχε πια βραδιάσει όταν επιστρέψαμε στις σκηνές μας...