[ΚΡΗΤΗ] ΘΡΥΠΤΗ ;;;;;; (Μία συμπαραγωγή Markas και Yns)

[Markas]

Έφαγαν, έβγαλαν φωτογραφίες, θαύμασαν το τοπίο… Για την ακρίβεια τους συνεπήρε τόσο το μέρος που ενώ φτάσανε γύρω στις 12, σηκώθηκαν για να φύγουν στις 13:00 με το ζόρι!

Πριν φύγουν προσπαθούν να στηθούν για μια ομαδική φωτογραφία. Μα που να βάλουνε τη φωτογραφική μηχανή; Χμμ… Εκείνη τη στιγμή πλησιάζουν δύο αμάξια και κατεβαίνει μια παρέα ηλικιωμένων που ήρθαν να θαυμάσουν τη θέα και μετά χαράς τους βγάζουν μια αναμνηστική φωτογραφία (δυστυχώς θολή)

Δρόμο λοιπόν για τον επόμενο στόχο της εκδρομής των ατρόμητων αναβατών. Η κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν είναι νότια, λίγο δυτικά μετά και πάλι νότια μέχρι να βρουν το δρόμο που ανεβαίνει για τη Κορυφή του Αφέντη Εσταυρωμένου. Λίγο μετά την επάνοδο τους στον αρχικό δρόμο φτάνουν σε μία διασταύρωση τύπου Τ. Δεξιά πηγαίνει εμφανώς προς Θρυπτή ενώ λογικά αριστερά πάει προς το χωριό Ορεινό και τον Αφέντη. Την ώρα που ο Διπλός σταματάει στη διασταύρωση για να περιμένει τους υπόλοιπους που είχαν για κάποιο λόγο καθυστερήσει, καταφθάνει ένα παλιό αμάξι με 3-4 ξένους μετανάστες με κατεύθυνση προς το χωριό και σταματάει μπροστά τους.
Μετανάστες: Πάει Θρυπτή;
Διπλός: Ναι ναι, Θρυπτή.
Μετανάστες(δείχνοντας προς το χωριό): Πάει Θρυπτή;
Διπλός: Μα ναι, πάει Θρυπτή.
Μετανάστες, όλοι μαζί δείχνοντας προς το χωριό φωνάζοντας: Θρυπτή, Θρυπτή, Θρυπτή!
Διπλός έχοντας αρχίσει να τσατίζεται: Ρε τάπαμε, πάει Θρυπτή, αμέτε στο καλό τώρα έχουμε και δουλειές!
Extreme ψιθυριστά προς Διπλό: Νίκο, νομίζω πως μας ρωτάνε εμάς αν θέλουμε να πάμε Θρυπτή για να μας δείξουν το δρόμο…
Διπλός χαμογελώντας τώρα: Ααααα! Όχι, δεν πάμε Θρυπτή, προς Ορεινό πάμε…
Μετανάστες: Αααα, πάει Ορεινό;
Διπλός: Ξέρω εγώ, ο χάρτης έλεγε πως πάει, μη μου πείτε πως χάλασε ο δρόμος;
Μετανάστες εμφανώς ικανοποιημένοι πλέον και δείχνοντας αριστερά: Ορεινό, Ορεινό!
Καταφτάνουν εντωμεταξύ και οι υπόλοιποι της παρέας και ξεκινάνε αφού χαιρετηθούν με τους φιλικούς μετανάστες.
Εκεί γίνεται τώρα ένα μικρό μπέρδεμα. Κάπου χάνει ο Διπλός την επόμενη διασταύρωση (πάλι!) με αποτέλεσμα να μπλέξουν σε διάφορους χωματόδρομους πάνω από το χωριό που ενώνουν τις πεζούλες, πολλοί από τους οποίους καταλήγουν σε αδιέξοδα. Χάνουν ένα εικοσάλεπτο έτσι σε μπρος πίσω μέχρι ρωτώντας για να βρουν τη σωστή διασταύρωση (προφανής κανονικά, πώς τους ξέφυγε αλλά τουλάχιστο οδηγούσαν σε ένα όμορφο τοπίο δίπλα ή μέσα στο δάσος. Αν όλα πήγαιναν καλά από θέμα χρόνου θα ξανακατέβαιναν από εδώ μετά την κορυφή για ένα μεγάλο κύκλο του βουνού από δυτικά.

Εδώ ο Chef περιμένει μαζί με τους υπόλοιπους το Διπλό που έχει προχωρήσει για να ανιχνεύσει το δρόμο (πάλι αδιέξοδο ήταν). Τι; Τι είναι αυτό στο παντελόνι σου; Βραχήκαμε ε; Άλλη φορά να έρθεις με κατάλληλο παντελόνι και μπότες νέε μου! Αλλιώς μην πλατσουρίζεις στα νερά!

Ο κύκλος που έκαναν οι φίλοι μας ενώ φαίνεται και ο δρόμος που θα μπορούσαν να πάρουν αμέσως αν δε χάνονταν.

Επιτέλους βρίσκουν την πινακίδα (φαίνεται από την πλευρά του Ορεινού) και αρχίζουν την ανηφόρα. Άντε γρήγορα, έχετε αργήσει!

Γρήγορα; Τι γρήγορα! Όλος ο δρόμος μοιάζει με πρόχειρο νταμάρι από χαλίκια αλλά με αρκετά ανηφορική κλίση και μεγάλα νεροφαγώματα διαμήκη και εγκάρσια!

Αν και στις φωτογραφίες δε φαίνεται (ίσως όχι σε αυτές που κατάφερε εν τέλει η Extreme να βγάλει καθαρές), ο δρόμος πέρα από τα όποια εμπόδια είχε και κλίση προς το βουνό αρκετές μοίρες (ο μπουλτοζιέρης που άνοιγε το δρόμο θα τα είχε δει όλα! ). Τόσες που οι φίλοι μας φοβόντουσαν πως με το παραμικρό θα γλιστρούσαν και θα έπεφταν!

Σε τέτοιες καταστάσεις με σαθρό έδαφος η λύση είναι φαινομενικά απλή: Δώσε γκάζι στη μηχανή και θα περάσεις όλα τα εμπόδια πολύ εύκολα (ή θα φας τα μούτρα σου, χαχα) Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι τρεις στους τέσσερις φίλους μας και πέρασαν έστω και δύσκολα. Ο Έμπειρος όμως φοβήθηκε ένα μεγάλο διαμήκες χαντάκι, άφησε για λίγο το γκάζι και έπεσε σε αυτό ακριβώς το χαντάκι που φοβότανε! Στη φώτο φαίνεται στο βάθος που αγκομαχεί να βγει σε καθαρό έδαφος.

Ευτυχώς τον παίρνουν χαμπάρι οι προπορευόμενοι που σταματούν λίγο παρακάτω και ετοιμάζονται να συνδράμουν χωρίς τελικά να χρειαστεί.

Κάνουν μια μικρή στάση για μια ανάσα.
Chef, εμφανώς προβληματισμένος: Ρε σεις, πως θα κατέβουμε πάλι από εκεί;
Extreme: Οδήγα βρε Νίκο πιο στρωτά, όλο θολές φωτογραφίες βγάζω πια!
Διπλός: Ευτυχώς που είχα την Κική και είχε πρόσφυση ο πίσω τροχός!
Θαρραλέος: Μιλάμε, εδώ και πέντε λεπτά συνεχώς νομίζω πως είμαι έτοιμος να πέσω!
Έμπειρος: Έβλεπα το χαντάκι να πλησιάζει και έλεγα μέσα μου «Πήγαινε από την άλλη, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΑΑΑ! Και χραπ, έπεσα μέσα και κόλλησα! Να, μύρισε ο δίσκος από το πολύ πατινάρισμα για να βγω!

Από το Adventure του Έμπειρου όντως ερχόταν μια περίεργη μυρωδιά! Μέχρι σήμερα δεν έχουμε μάθει στα σίγουρα τι ήτανε αλλά αργότερα που έπεσε σε νερά μύρισε πάλι. Δεν έβγαζε κάποια ένδειξη προβλήματος πάντως, οπότε το ταξίδι συνεχίζεται!

Βλέπετε την κλίση προς το βουνό που έλεγα;

Έλα… λίγο ακόμα και φτάσαμε στην κορυφή!

Προς μεγάλη απογοήτευση όλων των ταξιδιωτών μας (ακόμα και της Extreme!) ΔΕΝ έφτασαν ακόμα στην κορυφή αλλά σε ένα μικρό πλάτεμα. Άντε κουράγιο παιδιά, λίγο ακόμα έμεινε. Βουρ λοιπόν για τη κορυφή του όρους Θρυπτή με το ξωκλήσι του Αφέντη Εσταυρωμένου.

Πάντως για να μη νομίζετε πως τόση ώρα οι φίλοι μας τεμπελιάζανε, σας προκαλώ να προσέξετε τα σύννεφα στον ορίζοντα και τη θέα βορινά! Οι φίλοι μας είχαν ήδη ανέβει σε αρκετό ύψος!

Και φτάσανε στην κορυφή! Η θέα απλά φανταστική!