Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Η Αυρα διεσχιζε την καταιγιδα αταραχη αλλα το νερο που επεφτε με δυναμη εκανε την ορατοτητα να κυμαινεται απο "δεν βλεπω την τυφλα μου" εως "ωχ Παναγια μου τον ηπιαμε".
Τουλαχιστον ο δρομος γυρω απο την Βαρσοβια ηταν επιπεδου εθνικης οδου, με καλο φωτισμο και 2 λωριδες ανα κατευθυνση, κατι που μου εδινε μια αισθηση σχετικης ασφαλειας... Αριστερα και δεξια το σπρευ του νερου που επεφτε ελαμπε με μια αποκοσμη λαμψη απο τα φωτα της πολης.

Ακολουθησα το GPS προς τα βορεια. Συντομα ο δρομος σκοτεινιασε αλλα τουλαχιστον παρεμενε ανοιχτος και με πολυ μεγαλες ευθειες χωρις πονηρα σημεια.
Κουλουριαστηκα πισω απο τα φερινγκ και συνεχισα με την ελπιδα οτι καποια στιγμη θα βγουμε απο το μετωπο της καταιγιδας....

Οντως, δυο ωρες αργοτερα και 100 χιλιομετρα πιο βορεια η καταιγιδα ειχε πλεον κοπασει! Ειχαμε βγει σωοι και αβλαβεις απο το χαμο! Ομως δεν ειχαμε τελειωσει ακομα.

Τωρα ειχαμε πια μπει στην περιοχη Mazury και ο δρομος πλεον ηταν στενος περνωντας μεσα απο πυκνη βλαστηση. Τριγυρω επικρατουσε απολυτο σκοταδι, και το μονο που μπορουσα να δω αριστερα και δεξια ηταν ατελειωτα τειχη απο πυκνα δαση...

Ασυναισθητα μεσα μου ενοιωσα ευγνωμοσυνη για τον θειο Σοιχιρο και ολους τους μηχανολογους του που κατασκευασαν την VFR με τετοια θρυλικη αξιοπιστια και στιβαροτητα! Αν χαλαγε οτιδηποτε εδω πανω θα μας ετρωγαν οι λυκοι κυριολεκτικα...