Σχεδόν κάθε μέρα ρωτάω τα παιδιά μου πως τα πέρασαν στο σχολείο, ρωτάω για τους συμμαθητές τους, δείχνω ενδιαφέρον για το ποιός είναι ο πλακατζής, ο ζωηρός, ο άριστος, ο φοβισμένος, ο θρασύς και ούτω καθ΄εξής. Θέλω να βλέπω μέσα απ΄τα μάτια των παιδιών μου, από τις φράσεις τους και τις εκφράσεις τους ποιά παιδιά πραγματικά είναι ο περίγυρος. Εφευρίσκω μύριους τρόπους για να μιλάμε όσο πιο πολύ μπορούμε. Είμαι αφόρητα παρατηρητική κάθε μέρα στα ρούχα στα βιβλία στα προσωπικά τους αντικείμενα, στη διατροφή στις συνήθειες στον ύπνο τους παντού. Η βία είναι παντού, μέσα κι έξω απ΄τα σχολεία, απ΄τα σπίτια, για κάποιο λόγο όλοι την βιώνουμε σε διάφορες μορφές λίγο ή πολύ στο σπίτι στη δουλειά στο δρόμο.
Ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά την προσοχή μας τεταμένη τα παιδιά μας όσο πιο κοντά γίνεται, να νιώθουν ασφαλείς να μας εμπιστεύονται και αγάπη πολύ αγάπη ρε παιδιά να το δείχνουμε κάθε στιγμή με όποιο τρόπο μπορούμε.
Είμαι σίγουρη πως τίποτα πιό σωστό δεν έκανα στη ζωή μου όσο ότι αξιώθηκα κι έγινα μητέρα οφείλω να προστατεύω τα παιδιά μου από κάθε τι βίαιο κι από πολλά άλλα.
Συγχωρήστε την πολυλογία μου