...και απο εκει και περα η διαδρομη απλα μεταμορφωθηκε! Η κινηση αραιωσε πολυ, ο βαρετος καμπος εδωσε τη θεση του στο καταπρασινο αναγλυφο της ορεινης Σερβιας και οι βαρετες ευθειες μετατραπηκαν σε απολαυστικο στροφιλικι. Αυτες οι εναλλαγες ειναι που δινουν την ομορφια σε αυτο τον τοπο!
Το αποκορυφωμα ομως ηταν για αλλη μια φορα οι ανθρωποι. Καθως ακολουθουσα την κινηση προσεξα σε ενα μικροσκοπικο πορτοκαλι Zastava 500 ενα γλυκυτατο ξανθο πιτσιρικι γυρω στα 4 που ειχε κολλησει στο πισω τζαμι και μας κοιτουσε με γουρλωμενα ματια! Βλεποντας την τη χαιρετησα και τοτε τρελλαθηκε! Πηρε ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια και αρχισε να μας χαιρεταει σαν τρελη και με τα δυο χερια ενω μας εστελνε φιλακια συνεχεια. Ειναι φορες που τα λογια αδυνατουν να περιγραψουν τις στιγμες! Ειχα χαζεψει! Μια απιστευτη εικονα που θα μου μεινει για παντα χαραγμενη στο μυαλο.
Εσκασα στα γελια και οπως εβλεπα δεν ημουν ο μονος καθως και οι γονεις της γελουσαν με τη φαση αυτη! Τι ομορφες στιγμες....