Easy Rider – H κουλτούρα της τσόπερ

[Alext]

Easy Rider – H κουλτούρα της τσόπερ

Εμείς τους πήραμε χαμπάρι τις εποχές της χούντας και των εγκλημάτων τιμής στις φτωχογειτονιές, όταν η ταινία “Easy Rider” πρωτοβγήκε στις οθόνες. Η κουλτούρα της τσόπερ, με τα μακρυά μαλλιά να ανεμίζουν (το κράνος εδώ δεν έχει θέση) και η εναγώνια αναζήτηση της ελευθερίας καθώς οι ξένοιαστοι καβαλάρηδες περιπλανιούνται στις ατελείωτες ευθείες του διαπολιτειακού οδικού δικτύου των Η.Π.Α. έγινε ένα καινούριο πολιτισμικό προιόν προς εξαγωγή.
Πως άρχισαν όμως όλα;
Ομάδες μοτοσικλετιστών που περιδιάβαιναν τους Αμερικάνικους αυτοκινητόδρομους πρωτοεμφανίστηκαν αμέσως μετά την λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Στην αρχή αποτελούνταν από πρώην φαντάρους που επέστρεψαν. Φαντάρους από την εργατική τάξη, που έπρεπε να ξεπεράσουν τη φρίκη του πολέμου αλλά και να καταφέρουν να ενταχθούν σε μια Αμερικάνικη κοινωνία που είχε πάψει πια να τους χρειάζεται. Οι φαντάροι αυτοί διατήρησαν τους στενούς κοινωνικούς δεσμούς που είχαν σφυρηλατήσει στα πεδία των μαχών, κι έτσι σχηματίστηκαν οι πρώτες ομάδες οδηγών.
Το σημείο έναρξης αυτής της νέας τάσης και καθιέρωσής της στην Αμερικανική συλλογική συνείδηση, είναι το ράλι του Hollister. Από τις 4 έως τις 6 Ιούλη του 1947, η μικρή και ασήμαντη τότε (αλλά παντελώς καθωσπρέπει) Ένωση Αμερικανών Μοτοσικλετιστών (ΑΜΑ) διοργανώνει ράλι στην μικρή πόλη του Hollister της California. Η αναμενόμενη συμμετοχή δεν ξεπερνούσε τα 200 – 300 άτομα. Τελικά περισσότεροι από 4000 «μηχανόβιοι» εμφανίζονται από το πουθενά, και μετατρέπουν ένα ήσυχο τριήμερο στο απόλυτο χάος….

Η μικρή ήσυχη επαρχιακή πόλη του Hollister γνώρισε τον όλεθρο. 4000 μοτοσικλετιστές να οργανώνουν αυτοσχέδιους αγώνες, να κοιμούνται στα πεζοδρόμια και τα πάρκα, ...να κάνουν αδιάκοπους τσαμπουκάδες λιώμα από τις μπύρες. Η επέμβαση της αστυνομίας οδήγησε σε δεκάδες συλλήψεις και τραυματισμούς, μερικούς σοβαρούς. Το 1953 το περιστατικό του Hollister έγινε ταινία με τίτλο «Ο ατίθασος» και πρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο. Ο θρύλος είχε πλέον φτιαχτεί.
Μετά τους παραπεταμένους βετεράνους του 2ου πολέμου και κάθε λογής απόκληρους ήρθε η ώρα ενός μικρού κομματιού νεολαίας μεσοαστικής καταγωγής να βρει τη διέξοδό του από το ασφυκτικό περιβάλλον των ΗΠΑ τη δεκαετία του 50. Η κυριαρχία των χριστιανικών αξιών, ο Μακαρθισμός, το ψυχροπολεμικό κλίμα έδωσαν το έναυσμα για μια κοινωνική διεργασία που θα χρειάζονταν 10 χρόνια ακόμα για να εκδηλωθεί σε όλη της την έκταση με τα κινήματα του 60.
Αμέσως μετά τα επεισόδια του 1947 η Ένωση Αμερικανών Μοτοσικλετιστών έκανε την δήλωση νομιμοφροσύνης, πως οι μοτοσικλετιστές αποτελούνται κατά 99% από ευυπόληπτους πολίτες και 1% παράνομους. Αυτό έγινε και το σλόγκαν των άγριων της μοτοσυκλέτας. Οι “one percenters” άρχισαν να οργανώνονται σε μεγάλες ομάδες – συμμορίες.
Οι πρώτες που έγιναν διάσημες ήταν οι Boozefighters (μαχητές του αλκοόλ) και οι The Pissed Off Bastards of Bloomington. (οι τσαντισμένοι μπάσταρδοι του Bloomington). Ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες που φτιάχνονταν, διαλύονταν και ενώνονταν, ξεπήδησαν και οι περίφημοι Άγγελοι της Κόλασης, το 1953.
Με το όνομα αυτό είχαν ήδη δράσει και στον πρώτο και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αεροπορικές μοίρες διάσημες για τη μαχητικότητα τους.
Η συμμορία των Hells Angels έμελε να γίνει μύθος σε όλο τον κόσμο.

Oi Hells Angels είναι από την πρώτη τους στιγμή οργανωμένοι σαν μια στρατιωτικά δομημένη ομάδα. Για να γίνεις υποψήφιο μέλος πρέπει να έχεις άδεια οδήγησης μοτοσυκλέτας,, να έχεις μοτοσυκλέτα, να μην είσαι παιδεραστής, αστυνομικός ή δεσμοφύλακας. Αφού περάσει μια δοκιμαστική περίοδο το υποψήφιο μέλος αρχίζει σιγά – σιγά να προσκαλείται στις εκδηλώσεις και τα events. Από στάδιο σε στάδιο, το μέλος χρειάζεται αρκετά χρόνια για να καταφέρει να έχει πλήρη δικαιώματα στην οργάνωση. Και να έχει την αποδοχή όλων.
Υπάρχει μάλιστα και ένα ολόκληρο σύστημα επιβραβεύσεων και παράσημων που μιμείται τα αντίστοιχα του στρατού
Σύμφωνα με τους ίδιους η οργάνωση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ένωση φανατικών της μοτοσυκλέτας που ακολουθούν το τσοπεράδικο lifestyle, πίνουν πολλές μπύρες και οργανώνουν μεγάλες βόλτες και μεγάλες συναντήσεις. Η αλήθεια που ξέρουν όλοι είναι πως πέρα από τους θεαματικούς καυγάδες οι Άγγελοι σπρώχνουν ναρκωτικά, κάνουν trafficking, μπραβιλίκια, διακινούν κλεμμένα και άλλα πολλά παρόμοια… Ποια θα ήταν άλλωστε η γοητεία αν όλα ήταν νομότυπα;
Μια ολόκληρη βιομηχανία στήθηκε και φτάνει ως σήμερα, γύρω από την κουλτούρα της τσόπερ.
Μόνο οι Ηells Angels, έφτασαν να έχουν παραρτήματα σε 29 χώρες του κόσμου, οπαδοί του easy riding και ακόλουθοι της κουλτούρας υπάρχουν σχεδόν παντού.
Είναι ένα φαντασιακό παγκόσμια αναγνωρίσιμο.
Αν και η Harley Davidson είναι η εταιρεία - σήμα κατατεθέν, οι «γνώστες» δουλεύουν και με άλλες φίρμες: Από συλλεκτικές Indian έως προπολεμικές BMW. Οι Γιαπωνέζικες βέβαια είναι απαγορευμένες δια ροπάλου. Το θέμα πάντως είναι πως η αληθινή αξία μιας τσόπερ είναι οι ιδιοκατασκευές (ειδικά στο μέγεθος του πιρουνιού) και όχι τα «ετοιματζίδικα» μπιχλιμπίδια. Και μετά τη μηχανή έρχεται ο αναβάτης
Μακρύ μαλλί και ίσως μούσια, δερμάτινα, μπότες, τζιν, hard rock και μπύρες (και μπυροκοιλιές φυσικά) περιγράφουν την ατελείωτη πόζα και βάρος (χαρακτήρα και σωματικό) του τσοπερά.

Σήμερα που το 60 αποτελεί μακρινό παρελθόν, η φυλή των τσοπεράδων έχει κατοχυρώσει το δικό της σταθερό μερίδιο στο χρηματιστήριο των «φυλών». Μια κλειστή αγορά που περιλαμβάνει ρούχα, rock μπάντες, εξαρτήματα μηχανών, ειδικευμένα συνεργεία, ειδικά club και ρούχα.
Σε επίπεδο συμμοριών οι Hells Angels συνεχίζουν να είναι οι ισχυρότεροι και ακολουθούν οι Mongols οι Pagans, οι Outlaws, οι Bandidos…
Η αστυνομική καταστολή έχει πέσει βαριά πάνω τους και συνήθειες όπως οι περιπλανώμενοι τσαμπουκάδες στα μπαρ της φιλήσυχης αμερικανικής επαρχίας, έχουν κοπεί. Γενικά έχουν «σοβαρευτεί» κάτι που επιβλήθηκε και από την καταστολή και από τις ανάγκες της οργανωμένης πλέον ενασχόλησης με την παρανομία. Πλήγμα έχουν δεχθεί οι συμμορίες και από το γεγονός της εμπλοκής τους σε ρατσιστικά εγκλήματα. Η όλη θανατολαγνεία τους (νεκροκεφαλές, όπλα κλπ) τους έφερε σε επαφή με φασιστικές ομάδες και μερικοί ξώκειλαν σε φόνους και βομβιστικές επιθέσεις. Άλλωστε οι Hells Angels των ΗΠΑ σπάνια δέχονται μέλη που δεν είναι αγγλοσάξονες - η συμμορία των Mongols φτιάχτηκε από Ισπανόφωνους τσοπεράδες που δεν έγιναν δεκτοί λόγω της καταγωγής τους στη διάσημη συμμορία.
Εκτός ΗΠΑ πάντως, σε κάποιες χώρες, οι αντίστοιχες λέσχες μοτοσικλετιστών βρίσκονται σχετικά μακριά από το έγκλημα και πιο κοντά στην καθαρότητα της ιδέας του easy riding. Οι Hells Angels του Λονδίνου για παράδειγμα τη δεκαετία του 70 αναλάμβαναν την εθελοντικά την προστασία εκδηλώσεων της αριστεράς και των αναρχικών την ίδια ώρα που οι Τεξανοί συμμαχούσαν με την Κου Κλουξ Κλαν.
Σε κάποιες άλλες χώρες, όπως οι Σκανδιναβικές και η Ολλανδία η κατάσταση είναι χειρότερη από ότι στην χώρα της αστερόεσσας.
Προσπάθειες να φτιαχτεί ένας «καθωσπρέπει» τσοπεράδικος μοτοσυκλετισμός γίνονται στις ΗΠΑ, όπου υπάρχουν ομάδες καλών Χριστιανών ή Εβραίων τσοπεράδων. Δεν γνωρίζουν και μεγάλη δημοφιλία. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε…
Γιατί το easy riding δεν δέχεται χαλινάρια. Η τουλάχιστον δεν δέχεται ξενέρωτα χαλινάρια…