Ένα γρήγορο πέρασμα απο Καρπενήσι-Ναύπακτο

[emlazo]

Επιστρέφοντας απο Κομοτηνή και φτάνοντας στη Λάρισα αποφασίσαμε (η γυναίκα μου) να κάνουμε διήμερες διακοπές, πριν επιστρέψουμε στο Ηράκλειο.
Φωτογραφικό εξοπλισμό δεν είχαμε μαζί, γιατί ήταν ένα ταξίδι αναζήτησης φοιτητικής στέγης των δίδυμων κορών μας σε Αθήνα και Κομοτηνή.
Χρέη φωτογραφικής το κινητό που τα κατάφερε καλά μόνο στο φως της μέρας. Δεν υπάρχει λοιπόν πολύ φωτογραφικό υλικό

Η εξόρμηση μας ξεκίνησε την προηγούμενη Κυριακή απο την λίμνη Πλαστήρα
Ερχόμενοι από Καρδίτσα περάσαμε πάνω από το φράγμα και ακολουθώντας τα δυτικά παράλια σταματήσαμε για ένα καφέ στην Πλαζ της Πεζούλας.
Όταν φτάσαμε, ήταν σταματημένα εκεί ένα africa και ένα λευκό περλε transalp.
Δεν συνάντησα τους αναβάτες. Μου φάνηκαν γνωστά από φωτογραφίες, ίσως να κάνω και λάθος.
Αφού χαλαρώσαμε αρκετά στις όχθες της λίμνης ετοιμαστήκαμε

για την πρώτη Πράσινη Βουτιά, να δούμε πόσο πράσινο αντέχουμε
Συνεχίσαμε την διαδρομή μας προς βορά για να επιστρέψουμε στην Καρδίτσα και να ακολουθήσουμε τον δρόμο για Καλλιφώνι, Κέδρος
Εδώ αρχίζουν τα ωραία, τελειώνει ο κάμπος και αρχίζει το βουνό
Τεχνητή Λίμνη Σμοκόβου


καθ οδόν για Καρπενήσι συναντάμε χωριά πνιγμένα στο πράσινο Ρεντίνα, Φουρνά, Βράχα, Χόχλια...


Αφου αφήσαμε τις βαλίτσες στο ξενοδοχείο, που είχαμε διανυκτερεύσει και στο παρελθόν βγήκαμε για βραδυνό. Υπήρχε πολύ ησυχία, μια δυο ταβέρνες κοντά στο ξενοδοχείο ήταν κλειστές όπως κι αυτή στο Κεφαλόβρυσο λόγω γάμου. Καταλήξαμε σε σουβλατζίδικο στο κέντρο.

Όταν είσαι στο Καρπενήσι ακόμα και το καλοκαίρι αξίζει μια βόλτα στο Χιονοδρομικό 1785μ έδειξε το Garmin


Το Καρπενήσι απο ψηλά


Η συνέχεια ακόμα πιο όμορφη
Ο δρόμος μέσα στα έλατα μας φέρνει στο Κρίκελλο, στη Δομνίστα, στην Αράχοβα
στην τεχνητή λίμνη Ευήνου






Ακολουθούν ο Πλάτανος, Ποκίστα, Σίμος

μετά τον Παλαιόπυργο συναντούμε μια σύνθεση

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 1930 - ΓΕΡΩΝ 40 ΕΤΩΝ - ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΥΡΑΓΝΙΑ - ΚΟΝΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ - ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΜΟΥΤΖΩΣΩ - ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ
τι εννοεί ο καλιτέχνης;

και καταλήγουμε στη Ναύπακτο



Ξεκουραστήκαμε στη σκιά του Πλάτανου

Στο Αντίριο προτιμήσαμε τον παλιό τρόπο για να περάσουμε απέναντι



Με λίγα λόγια πήραμε τη δόση μας. Όπου και να κοίταζες έβλεπες πράσινο. Το χορτάσαμε
Μέχρι την Δομνίστα ήταν και ο δρόμος πολύ καλός, απο εκεί και μετά υπήρχαν ύπουλες καθιζήσεις, δυσδιάκριτες στις σκιές των δένδρων.
Η κίνηση στις ορεινές διαδρομές ανύπαρκτη. Αναρωτήθηκα πολλές φορές αν βρίσκομαι στο σωστό δρόμο.

Ήταν η τρίτη φορά που βρέθηκα στα Άγραφα και σίγουρα όχι η τελευταία.
Η επόμενη όμως δεν θα είναι εξόρμηση αλλά εκδρομή εντός Ελλάδος