Μηχανόβιοι και αλληλεγγύη…
Καλημέρα σε όλους.
Το πρωί στο δρόμο για τη δουλεία μια ανόητη θυμήθηκε να στρίψει τη τελευταία στιγμή και με πήρε μαζί της…δε με ενόχλησε αυτό μιας και κατάφερα να ακουμπήσω κάτω τη μηχανή αρκετά μαλακά και δεν έπαθε τίποτα.
Με ενόχλησε το γεγονός ότι κανένας οδηγός , κυρίως μηχανής, δε σταμάτησε να ρωτήσει αν είμαι καλά και αν θέλω βοήθεια , να σηκώσουμε τη μηχανή κλπ
Και ερωτώ : πόσο παρτάκιες έχουμε γίνει??...ρε φίλε μπορεί να χρειαστείς κι εσύ μια μέρα τη βοήθεια μου…και συζητάμε ότι έγινε στην Αγ. Κωνσταντίνου στο Μαρούσι που περνάνε χιλιάδες μηχανές…ρε κανένας άνθρωπος πια???
Υ.γ. και μέσα σε όλα αυτά η τύπισσα να κλαίει και να τη παρηγορώ αντί να τη βρίσω!!!....σουρεάλ!!!
|