Σαν σήμερα..Κυριακη 8 Φεβ. 1981.....

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αρχική Δημοσίευση από danaos

Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου 1981, ώρα 20:50… Η εικόνα στην ασπρόμαυρη οθόνη «παγώνει» στο καρέ της «Εκτακτης είδησης».
Γεγονός, σπάνια καλό για την ιστορία της τηλεόρασης. Κάτι που, δυστυχώς, έμελλε να επιβεβαιωθεί.

Ποτέ ίσως στην ιστορία ενός αθλητικού γεγονότος, ο θρίαμβος δεν ήρθε τόσο κοντά με την πανωλεθρία, το χαμόγελο δίπλα στο δάκρυ..

.
.
.
.
.


Παιστευω οτι οποια ομαδα και να υποστιρίζεις αυτη η τραγωδια δεν πρεπει να γινετε βρυσια στο στομα κανενος.....

Να εστε ολοι καλα ΔΑΝΑΟΣ

+1.000.000 ...........

[Gazi]

+1.000.000.000......

[Arkas]

Ας είναι αιωνία η μνήμη των αδικοχαμένων παλληκαριών....

[danaos]

Παρόντες !


Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών), Κώστας Σκλαβούνης (16), Ηλίας Παναγούλης (17), Γεράσιμος Αμίτσης (18), Γιάννης Κανελλόπουλος (18), Σπύρος Λεωνιδάκης (18), Γιάννης Σπηλιόπουλος (19), Νίκος Φίλος (19), Γιάννης Διαλυνάς (20), Βασίλης Μαχάς (20), Ευστράτιος Πούπος (20), Μιχάλης Κωστόπουλος (21), Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23), Σπύρος Ανδριώτης (24), Κώστας Καρανικόλας (26), Μιχάλης Μάρκου (27), Κώστας Μπίλας (28), Αναστάσιος Πιτσόλης (30), Αντώνης Κουρουπάκης (34), Χρήστος Χατζηγεωργίου (34), Δημήτριος Αδαμόπουλος (40).


Εικοσιοκτώ χρόνια. Ο Παναγιώτης θα ήταν μεσήλικας. Ο Δημήτρης συνταξιούχος. Κάποιοι θα είχαν εγγόνια…

Μία ολόκληρη ζωή συμπληρώνεται σήμερα από τη μέρα που στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο έτρεξαν δάκρυα. Μία ήττα χωρίς προηγούμενο.

Τα χαμόγελα μας των συνεχών επιτυχιών – που δεν μπόρεσαν να πανηγυρίσουν αυτά τα παιδιά – έρχεται να σκεπάσει η μελαγχολική σκέψη τους, η λύπη για τα όσα δεν πρόλαβαν να χαρούν στην σύντομη πορεία τους και το αναπάντητο «Γιατί» έγιναν όλα αυτά.

Κάθε χρόνο, στις 8 του Φλεβάρη, ο Ολυμπιακός ΤΙΜΑΕΙ τα παιδιά του που χάθηκαν με το χαμόγελο της νίκης στα πρόσωπά τους.
Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, ο απλός κόσμος δίνει το παρών στο μνημόσυνο της Θύρας 7. Ολο και πιο πολλοί, όλο και πιο έντονα.

Γιατι απλά, για σους ο Ολυμπιακός είναι τρόπος ζωής, η σημερινή μέρα θα παραμείνει Ιερή μέχρι το τέλος.

Ακόμα κι αν τα γεγονότα φαντάζουν σαν παλιά ασπρόμαυρη εικόνα, ακόμα κι αν πολλοί τα αγνοούν ή τα έχουν λησμονήσει, το πάθος που εμπνέει η θυσία των εικοσιενός παιδιών της Θύρας 7 είχε ΕΝΑ χρώμα. Το ΚΟΚΚΙΝΟ του αίματος, το ΚΟΚΚΙΝΟ του Θρύλου.

Ζείτε ρε… Ζείτε στην κερκίδα, μαζί μας!


«Σαν σήμερα, σε διάλεξαν να φύγεις,
Φτερούγισες στο φως το αγλαό,
Μα κάθε σου επέτειο αφήνεις,
Τής μνήμης το θυρόφυλλο ανοικτό,

Σαν θάλασσας τα κύματα αφρισμένα,
Μυριάδες συναισθήματα εμφορούν,
Αγάπη, αδελφόσταλτη για σένα,
Πού, όπου και να είσαι, θα σε βρουν.»



(Τάκη Ιωαννίδη, «Πνοή και αύρα»)

απο bam.gr

[ntinopoulos]

κριμα!!!
ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΤΕ

[wet & dirty]

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!!!!!!

[danaos]

Αξέχαστοι !


Εκατοντάδες κόσμου, μεταξύ των οποίων σύσσωμα τα τμήματα του Ολυμπιακού έδωσαν το «παρών» στο ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα της «Θύρας 7».
Ο πρόεδρος της ΠΑΕ Σωκράτης Κόκκαλης έχοντας στο πλευρό του τον Ερνέστο Βαλβέρδε κι όλους τους ποδοσφαιριστές, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος






(χωρίς την ομάδα μπάσκετ που είχε υποχρεώσεις), βουλευτές, παλαιοί αθλητές και παράγοντες, αλλά πάνω από όλα απλοί φίλαθλοι της ομάδας έδειξαν πως δεν ξέχασαν τα 21 παιδιά που έχασαν τη ζωή τους εκείνο το μαύρο απόγευμα στις 8 Φεβρουαρίου του 1981.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ, που δεν μπόρεσε να δώσει το «παρών», μετέφερε τα συλλυπητήρια του. «Να ευχηθούμε αυτά τα παιδιά να είναι το τελευταίο θύμα. Να τους θυμόμαστε και να τους αγαπάμε. Ο Θεός να τους αναπαύσει. Αιωνία η μνήμη τους», ανέφερε το μήνυμά του για να ακολουθήσει η ιαχή «Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε».

Η Λόλα Νταϊφά, που έζησε από κοντά την τραγωδία και συμπαραστάθηκε στις οικογένειες των θυμάτων εκείνη την περίοδο, τόνισε:
«Οι χαρές διαδέχονται τις λύπες. Έχουμε τη χαρά να ανήκουμε σε μία οικογένεια που μας δίνει νίκες και μας κάνει υπερήφανους. Όμως και η λύπη γράφει τη δική της ιστορία.

Αυτά τα 21 παιδιά έφυγαν με μία υπερηφάνεια. Οι γονείς τους, αυτοί οι τσακισμένοι από τη θλίψη και τον πόνο άνθρωποι, δεν είπαν ποτέ τίποτα κατά του Ολυμπιακού. Ήθελαν μέσα από τις νίκες της ομάδας μας να δικαιώνονται τα παιδιά τους. Πολλοί από τα παιδιά που χάθηκαν δεν έχουν πλέον κανέναν συγγενή εν ζωή.

Έχουμε διπλό καθήκον να τιμάμε, να θυμόμαστε και να δίνουμε το ‘παρών’ σε αυτή τη μέρα για τον Ολυμπιακό. Μακάρι το σύνθημα ‘Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε’ να κρατά όσα χρόνια είναι το μέλλον του Ολυμπιακού. Μεγάλο κι ένδοξο. Το κεφάλι του έφηβου του Ολυμπιακού σκύβει μόνο για να πάρει το δάφνινο στεφάνι της νίκης που του ανήκει», ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, ο οποίος «αντάμωσε» με τα θύματα στον παράδεισο...

Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων (μεταξύ άλλων και από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς) στο μνημείο των θυμάτων, ενώ συγγενείς των θυμάτων ζήτησαν από τον πρόεδρο της ΠΑΕ, Σωκράτη Κόκκαλη, να καθιερωθεί ένα ετήσιο φιλικό στη μνήμη των αδικοχαμένων φιλάθλων και τα έσοδα να διατίθενται για φιλανθρωπικούς σκοπούς.


ειπαμε τετοιες τραγωδιες δεν εχουν χρωμα....εχουν πονο.....