"ΙΡΑΝ …λοξοδρομώντας με 4 γαλαζοελικόφρονες"

[Uriah Heep]

Tελικά βρήκα μερικές κουνημένες.

Εδώ ο κόσμος που βγαίνει από το πάρκιν για να ξεπαρκάρουμε τις μηχανές, λίγο πριν φύγουμε από το μαγαζί.


Αποθέωση! Δείτε τη χαρά στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που αφού με φωτογράφησε, τον φωτογραφίζω εγώ...
.
.
...και όπως συνέβαινε πάντα μας ...ευχαριστούσαν που τους φωτογραφίζαμε!

[Uriah Heep]

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε coast to coast την Κασπία. Κάποια στιγμή μπήκαμε σε μιά αμμουδιά για να πιούμε έναν "καραβίσιο".
Εκεί χαλαρωμένοι πίνοντας τον καφέ μας υπό τους ήχους των κυμάτων της θάλασσας, ακούμε ένα θόρυβο...
.
.
...πλακώνουν 2-3 παπάκια, το ένα δικάβαλο σκάζοντας τα μοτέρ στην τελική τους και μπαίνουν με ...χίλια στην άμμο!

Τα γνωστά!

Μας είχαν μυριστεί από κάποιο ψαροχώρι και ήρθαν να κάνουν τις καγκουριές τους για να μας εντυπωσιάσουν.

Εδώ είναι που "ξεφτελίζεσαι" τελείως...
Είναι σαν τη γνωστή ιστορία στο βουνό, που με πανάκριβες μοτοσυκλέτες και εξοπλισμούς, αμορτισέρ, ειδικές τεχνικές και πίστη ότι γράφεις καινούργια κεφάλαια στη δίτροχη περιπέτεια...
.
.
...πετάγεται νεαρός που "φέρνει" σε Νεπαλέζο πωλητή cd και σε προσπερνάει σαν σταματημένο με σαγιονάρα, ξεκράνοτος και χαμογελαστός και σε περιμένει κανένα χλμ παρακάτω για να θαυμάσει τη μηχανή σου και να σε χαιρετίσει εγκάρδια, ανυποψίαστος γι΄αυτό που συμβαίνει!

Φωτό. Ο τύπος γαζώνει στην άμμο και κάποιος άλλος πιάνει τελική παράλληλα στο κύμα (εκτός φωτό)...

[Uriah Heep]

Χαλαρές στιγμές στην ακροθαλασσιά στην Κασπία Θάλασσα...

[Uriah Heep]

Σταματήσαμε σε ψαροχώρι για να δοκιμάσουμε το γνωστό χαβιάρι...

Εκεί διαδραματίστηκαν παράλογες ιστορίες!
Καθόμαστε σε ένα γραφικό μαγαζί, κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα.
Ένας νεαρός δίπλα στον ιδιοκτήτη συνεννοείται μαζί μας στ΄αγγλικά.
-Θέλουμε χαβιάρι.
-Δεν έχουμε, αλλά μπορώ να σας βρώ!
-Σαλάτες, αράβικες λαγάνες και τα τοιαύτα?
-Βεβαίως!
Γνώριζα, ότι δεν βρίσκεις εύκολα χαβιάρι στο Ιράν γιατί όλο πάει για εξαγωγή.
Αφού διαπραγματευτήκαμε την πανάκριβη τιμή που μας είπε, γύρω στις 10 φορές, έφυγε αφού το προπληρώσαμε να το φέρει εντός ημιώρου.

Παραγγείλαμε τσάι, δεύτερο τσάι, ναργιλέ...
.
...που να φανεί ο νεαρός!

Μετά από 2 ώρες κι αφού είχαμε εκνευριστεί εμφανίστηκε με τις ζεστές λαγάνες, τις σαλάτες και το χαβιάρι.

Τελικά αποδείχθηκε ότι το μαγαζί, σέρβιρε μόνο τσάι και ναργιλέ και ο νεαρός δεν ήταν σεβιτόρος ούτε είχε καμία σχέσει με το μαγαζί...
.
...απλά είχε αναλάβει να οργανώσει όλο το ιδιόρυθμο γεύμα σαν μεσάζων!

Αφού μας χτύπησε αλύπητα στο λογαρισμό για τα τσάγια και τον ναργιλέ, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, διαπιστώσαμε πόσο ομφαλόψυχοι, αεριτζήδες και κηφήνες είναι οι άνθρωποι στα τουριστικά και πιο αναπτυγμένα μέρη σε σχέση με τους αγνούς ανθρώπους της ηπειρωτικής χώρας.

Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την υφέρπουσα πολυπλοκότητα συμπεριφορών και νοοτροπιών, είχαμε φύγει σαν μαδημένα κοτόπουλα!
Παρά τον εκνευρισμό και την καθυστέρηση, εκείνο το πρωινό ήταν μιά εμπειρία.
Δεν έχει σημασία, αν ήταν καλή ή κακή...
.
.
...οι ζόρικες εμπειρίες "γράφουν" καλύτερα...
.
...άλλωστε τι θα θυμόμασταν από ένα συνηθισμένο γεύμα με άλλο ένα πετυχημένο κεμπάπ?

Φωτό. Ο γλοιώδης νεαρός με την επηρμένη συνοικιακή αλαζονεία, μαζί με τον ιδιοκτήτη της παραθαλάσσιας τσαγιερί, σχεδιάζουν πως θα "ξεσκίσουν" τους εν βουλιμία δυτικούς δοκιμαστές ωών οξυρρύγχου!

[Uriah Heep]

Έχουν έρθει τα χαβιάρια, οι σαλάτες και οι ζεστές αράβικες πίττες!

Τα καταβροχθήσαμε ακρατείς και λαίμαργοι!

[Uriah Heep]

Αυτό τελικά ήταν το μαύρο χαβιάρι της Κασπίας...
.
.
...όταν έβλεπα το ντοκιμαντέρ, πριν από πολλά χρόνια, θα ήταν αδιανόητο να φανταστώ πως θα έφτανα σ΄αυτό το μέρος και υπό ποιές συνθήκες...
.
.
...η ζωή είναι απίθανη τελικά!

[Uriah Heep]

Όση ώρα μείναμε στο συγκεκριμένο μέρος, ο κόσμος τόριχνε στις βαρκάδες με διάφορους τρόπους...


Με μεγάλες βάρκες...



...ή με μικρές!