[ΚΡΗΤΗ]: Ηράκλειο εκεί στο Νότο (με λίγη σκόνη παραπάνω)

[Markas]

Η θερμοκρασία από τη στιγμή που μπήκαμε στο δάσος έπεφτε σταθερά αν και μεσημέρι. Μέχρι 22 βαθμούς είδαμε νιώθοντας σχεδόν κρύο χωρίς τα μπουφάν μας. Η κοιλιά μας γουργούριζε πάντως οπότε κάτσαμε, φάγαμε τα μπολάκια μας, ξεκουραστήκαμε λίγο πριν συνεχίσουμε την εξερεύνηση.

[Markas]

Στη διασταύρωση που είχαμε στρίψει δεξιά προηγουμένως προχωράμε ευθεία αυτή τη φορά. Ο δρόμος συνεχίζεται κάποια χιλιόμετρα ακόμα μέχρι που καταλήγει στο εκκλησάκι στο λόφο απέναντι.

[Markas]

Αυτό το δέντρο με τα χρυσαφένια λουλούδια (ναι, λουλούδια μου φάνηκαν εμένα) ξέρει κανείς τι είναι; Είχε λίγα από αυτά διάσπαρτα μέσα στο δάσος.

Ο ναός του Μιχαήλ Αρχάγγελου και Ευφροσύνης φτιαγμένος το 1992.

[Markas]

Η επιστροφή γίνεται από τον ίδιο δρόμο (είπαμε, αδιέξοδος). Κατεβαίνουμε μέχρι το Ζαρό και μετά κατηφορικά ψάχνοντας στα τυφλά να βρούμε το φράγμα.

[Markas]

Λίγο έξω από το Ζαρό εμφανίζεται ένα ρυάκι. Λογικά, μια τέτοια ροή νερού και μάλιστα καλοκαιριάτικα δε θα έμενε ανεκμετάλλευτη από ένα φράγμα οπότε αν ακολουθήσουμε τον ρου θα φτάσουμε στο στόχο μας.




Ο χωματόδρομος γίνεται τέλειος από ποιότητα. Τόσο καλοστρωμένος που νομίζω πως κάτι έχει χαλάσει έτσι που δεν ακούγονται συνεχώς γκαπ γκουπ. Βέβαια σύντομα προβλέπω να τον στρώσουν άσφαλτο (δυστυχώς; )

[Markas]

Εντελώς ξαφνικά φτάνουμε στο φράγμα. Μία εντυπωσιακή υδάτινη μάζα για τα δεδομένα της Κρήτης.

[Markas]

Λίγο μετά το φράγμα αρχίζει πάλι η άσφαλτος η οποία διαμέσου μερικών χωριών και της Φαιστού μας κατευθύνει πιο νότια. Εδώ, μάχιμο παπάκι για χρήση εντούρο από ντόπιο παππού. Νιώθεις λίγο μακάκας να φοράς όλο αυτόν τον εξοπλισμό καλοκαιριάτικα αλλά από την άλλη εμείς έχουμε μικρά παιδιά που μας έχουν ανάγκη. Και ο παππούς είχε μπροστά στα πόδια του τον εγγονό αλλά αυτό ας μην το σχολιάσω.