yns & Extreme παρουσιάζουν: Μια φλώρικη εκδρομή

[Markas]

Περιέργων οι προβιές δείχνουν να είναι αρκετό καιρό εδώ. Και γιατί είναι πεταμένες στα χώματα; Όπως και να έχει τις παραμερίζουμε προσεκτικά…





…και περνάμε.

[Markas]

Ο δρόμος πάντως…

[Markas]

…κανονική λεωφόρος!

[/CENTER]

[Markas]

Εγώ: Είδες που στα ‘λεγα πως ο δρόμος από δεξιά είναι μια χαρά;
Γιάννης: …(κάτι ακαταλαβίστικα)…κουζουλέ…(και άλλα ακαταλαβίστικα)… εγώ φταίω που σου κλουθώ!

[Markas]

Περνάμε ένα πυκνό δάσος από μεγάλες χοντρολιές απλωμένες (Ιούλιο μήνα; ! ) με σημάδια εγκατάλειψης και αυτές. Μάλιστα, στην άκρη του δρόμου υπήρχαν ακόμα τσουβάλια γεμάτα ελιές από το μάζεμα το χειμώνα! Κάτι κακό θα βρήκε τον αγρότη και τις παράτησε στη μέση. Το όλο σκηνικό πάντως ήταν λίγο ανατριχιαστικό…

Οι ελιές και η ανθρώπινη παρέμβαση σιγά σιγά δίνουν τη θέση τους σε θάμνους και βοσκοτόπια. Αποφασίζουμε να κάνουμε μια μικρή στάση στον απέναντι λόφο.

[Markas]

238 χιλιόμετρα και δέκα ώρες αργότερα από τη στιγμή που ξεκινήσαμε το πρωί, σταματάμε σε ένα σημείο που προσφέρει όμορφη θέα τόσο βόρεια στα βουνά και στο κοντινό χωριό Μανιατιανά…





…όσο και στο νότο μέχρι τη θάλασσα και τα θερμοκήπια στον κάμπο.

[Markas]

Τρώμε το κατιτίς μας, ελέγχουμε τα πράγματα και ετοιμαζόμαστε για τη συνέχεια. Προς τα πού όμως;

Εγώ επιμένω για χώμα. Είχα επιλέξει μια ωραία διαδρομή δίπλα σε ποταμό αλλά από πολύ ψηλά, να θαυμάζουμε τη θέα, όμως οι δύο συνοδοιπόροι μου συνεχίζουν το παραμύθι πως ήρθαν λέει να ξεκουραστούν, πως έχουν κουραστεί, έχουν γίνει χάλια από τη σκόνη και άλλα τέτοια. Τι να κάνω υποχώρησα.

Μελετάμε λοιπόν το χάρτη ξανά. Αποφασίζουμε πλέον να βγούμε άσφαλτο και μετά από 50-100 μέτρα να στρίψουμε αριστερά προς Αζογυρές, Χάσι και Βουτά, μέσα από κάτι δαιδαλώδεις και στενούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους. Αντί όμως να στρίψουμε κάποια στιγμή δεξιά στο χωματόδρομο θα συνεχίσουμε από άσφαλτο σε ένα όμορφο δρόμο που ακολουθεί το ρου του ποταμού μέχρι τελικά να καταλήξει πάνω από την Παλαιόχωρα.

(Με πορτοκαλί η εναλλακτική χωμάτινη διαδρομή)