ΙΜΙΑ μια μαρτυρία

[soter3gm]

Εκείνο το βράδυ ......εκείνο το βράδυ με κάλεσαν στη μονάδα μου με το Μπέρκιν και τον γυλιό (που έχω πάντα στο σπίτι) παρέλαβα οπλισμό μέσα στο jeep και ανέλαβα διμοιρίτης μάχης. Κανένας δεν έκλαιγε το βράδυ, όλοι ήταν με βλέμμα βλοσυρό έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για την Ελλάδα.
Σε αυτή τη παραλία δεν γελάνε δεν μιλάνε, παρά μόνο περιμένουν να επιβιβαστούν για να φύγουν,με άγνωστο το που.
Απασφαλισμένα τα Μ το δάκτυλο στη σκανδάλη και με ηθικό που το ζηλεύουν πάρα πολλά στρατεύματα.
Όσοι πέρασαν από την κλειστή παραλία του Ασπροπύργου καταλαβαίνουν τι λέω.
Το πρωί με τα νέα κλαίγαμε με βοή, τα λόγια έβγαιναν με κόμπο οι προσδοκίες μας να κάνουμε αυτό που ξέραμε, αυτό που έπρεπε, αυτό που ελπίζαμε χρόνια, πήγαν στράφι.Αυτό που καταλάβαμε αμέσως ήταν ότι μας πούλησαν και πως πούλησαν τρία παλικάρια τσάμπα.
Επέστρεψα στο σπίτι μου με ταξί, το κεφάλι κάτω, και δεν μιλιόμουν για καιρό.
Γιατί? .....δεν θέλω να το αναλύσω θα σκοτωθούμε εδώ.
Αυτό που θέλω να Ψάλλω στους ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ είναι αυτό

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!