Η Τυχη, η Ατυχη και το Καρμα: Ενα γερικο αλογο που δεν ηθελε να το βαλει κατω.

[Ταξιδευτης]

Αφου αλλαξα και τα λαδια ημουν ετοιμος πλεον να βαλω μπροστα και να δω αν η δουλεια μου ειχε αποτελεσμα.
Ολα τα παραπανω μπορει να τα γραφω περιληπτικα ομως πιστεψτε με απο τις πρωτες φωτογραφιες οπου ελυνα τη μηχανη μεχρι τωρα που θα πατουσα τη μιζα η μηχανη καθοταν σε τευχη επι 2,5 ολοκληρους μηνες...
Περιττο να πω αν ειχα αγωνια για το αποτελεσμα η οχι. Τελικα δικαιωθηκα!
Η μηχανη πηρε αμεσως μπροστα και αρχισε να γουργουριζει χαρουμενη, κρατωντας το ρελαντι της αψογα. Κοψιματα, σκορτσαρισματα και ολα τα προηγουμενα προβληματα αποτελουσαν ενα κακο παρελθον!

Δεν ειχαμε ομως τελειωσει. Μπορει τα τεχνικα προβληματα να ειχαν λυθει, ομως ειχαμε ακομα πολυ δρομο μπροστα μας.



Απο νωρις ειχα αποφασισει να στολισω τη μηχανη με καποια καλα πραγματακια.
Μεταξυ αλλων, το τιμονι αλλαχτηκε με ενα Pro Taper Contour, απο τα καλυτερα μοντελα fat bar της Αμερικανικης εταιριας, και μαζι με αυτο αγοραστηκε ενα σετ χουφτες τυπου Barkbusters με σκελετο αλουμινιου και πλαστικα με βαφη carbon.

Το τιμονι μπηκε στη θεση του μαζι με αποστατες της ιδιας εταιριας ωστε να το φερει πιο πανω και μπροστα για ευκολοτερο πιασιμο για εμας τους κοντους αλλα και καλυτερο ελεγχο σε ορθια θεση οδηγησης.


Τα grips αντικατασταθηκαν με τα θερμαινομενα Saito II που μου ειχε κανει δωρο περισυ ενας φιλος και στο συνολο προστεθηκε και μια 12βολτη αδιαβροχη παροχη ρευματος.