Αναζητώντας την Inula viscosa

[frits]

Μπράβο Κορνήλιε, μας ταξίδεψες με τις φωτό,

Απίστευτης ομορφιάς οι διαδρομές εκεί πάνω κάθε εποχή του χρόνου..

Και στην επόμενη γρήγορα, όσο για την πανοραμική λίγο προπόνηση θέλει να συνηθήσεις την ταχύτητα...

[jtnakos]

ΓΑΜΑΤΟ...

[ilias vara]

το καλυτερο ταξιδη ειναι αυτο.,.,.,. που οταν γυρνας στο σπιτι σου στεναχωριεσαι,.,αλλα εχεις ενα τεραστιο χαμογελο!!!!!!!!!!


συντομα στο επομενο

[teo71]

Κορνήλιε, join the club..

Και πες της Τζένης, ότι αν κόλλησε την αρρώστια...... είναι ανίατη.... δεν έχει γιατρϊά....

[Benjamako]

[moby_gr]

Κορνήλιε!


Πάντα τέτοια

[hairentin]

Μετά λοιπόν τους διθυραμβισμούς , κάποιος πρέπει να δώσει και την δεύτερη σκοπιά ...
Έχω λοιπόν μόλις παραλάβει την μηχανή απο τον μάστορα ... καινούριος συμπλέκτης , καινούριο ρουλεμάν , καινούριο φίλτρο αέρα , η μηχανή έτειμη να πετάξει , αν και πάντα μετά απο τέτοιες εγχειρήσεις έχω το νού μου σε τυχών επιπλοκές ...
Ξεκινάει η πτήση , και τσουυυυυπ να με στο Μέτσοβο σε χρόνο ντετε ... πεινασμένος σαν λύκος ...
Με το που πάω να ανάψω τσιγάρο καταφθάνουν οι μάχιμοι ... η ευτυχία ζωγραφίζεται στο πρόσωπο μου 1ον βλέπω τα φιλαράκια μου , και 2ον ήρθε η ώρα για φαί ...
Το μισό χαμόγελο (αυτό του φαγητού) εξαφανίστηκε αμμέσως , καθώς ως μάχιμοι (οι άλλοι όχι εγώ) , μου λένε οτι φεύγουμε απευθείας για Συρράκο ...
Για δεύτερο τσιγάρο , ούτε συζήτηση ...
Άνεβαίνουμε λοιπόν στις μηχανές , και αρχίζουν οι υποτιθέμενες επιπλοκές λόγο εγχείρησης ... Ο χιλιομετροδείκτης είναι χαλασμένος ... πραγματικά η ώρα περνάει , η οδήγηση είναι ψιλοζόρικη , αλλά τα χιλιόμετρα στον χιλιομετροδείκτη κολλημένα ...
Αν δεν υπήρχαν που και που οι ταμπέλες που αναφέραν απόσταση απο τον προορισμό θα εψαχνα ακόμα πως συνδέετε ο συμπλέκτης με τον χιλιομετροδείκτη ...
Φτάνουμε λοιπόν στο Συρράκο , και ανακαλύπτω οτι για να φάμε πρέπει να κάνουμε ποδαρόδρομο αλλά κατηφόρα ... με τα πόδια ...
Το φαί όντως καταπληκτικό και τα παιδιά στην ταβέρνα , καταπληκτικά στην εξυπηρέτηση , άσχετα οτι τους πετύχαμε σχεδόν με το κλειδί στην πόρτα ...
Τρώμε , σκάμε , και εκεί συνηδητοποιώ οτι η κατηφόρα έχει μετατραπεί σε ανηφόρα για τον γυρισμό ...
Εκεί τουλάχιστον δεν ένιωθα λιγότερο μάχιμος , καθώς τουλάχιστον οι άντρες της παρέας ήρθαμε πολύ κοντά στα όρια εγκεφαλικού , ανακοπής και όλα τα λοιπά , με προτόγνωρους ήχους να βγαίνουν απο μέσα μας ...
Να κάτσουμε για ποτάκι ούτε συζήτηση ... πάμε ύπνο , στον οποίο όλη νυχτά , απορούσα ποιός μμμμμμμμμμμ έχει μουσική διαπασών σε τέτοιο χωρίο ... ε τελικά ο μμμμ εγώ ήμουν , που πάτησα καταλάθος το τηλεκοντρόλ και άνοιξε η τηλεόραση ...
Στο πρωινό ξύπνημα , ήμουν μές την χαρά , μια εκδρομική μέρα ξεκινούσε , τα φιλαράκια ήταν εκεί , και η καθισυχαστική ατάκα του Κορνήλιου "δεν μας βιάζει κανένας" ήταν αρκετά ... ήμουν χαρούμενος ...

Και μόνο που τα θυμάμαι κουράστικά , και πρέπει να φύγω , η συνέχεια έπαιτε ...

[βασιλης]

[staga1200]

Αρχική Δημοσίευση από hairentin

Μετά λοιπόν τους διθυραμβισμούς , κάποιος πρέπει να δώσει και την δεύτερη σκοπιά ...
Έχω λοιπόν μόλις παραλάβει την μηχανή απο τον μάστορα ... καινούριος συμπλέκτης , καινούριο ρουλεμάν , καινούριο φίλτρο αέρα , η μηχανή έτειμη να πετάξει , αν και πάντα μετά απο τέτοιες εγχειρήσεις έχω το νού μου σε τυχών επιπλοκές ...
Ξεκινάει η πτήση , και τσουυυυυπ να με στο Μέτσοβο σε χρόνο ντετε ... πεινασμένος σαν λύκος ...
Με το που πάω να ανάψω τσιγάρο καταφθάνουν οι μάχιμοι ... η ευτυχία ζωγραφίζεται στο πρόσωπο μου 1ον βλέπω τα φιλαράκια μου , και 2ον ήρθε η ώρα για φαί ...
Το μισό χαμόγελο (αυτό του φαγητού) εξαφανίστηκε αμμέσως , καθώς ως μάχιμοι (οι άλλοι όχι εγώ) , μου λένε οτι φεύγουμε απευθείας για Συρράκο ...
Για δεύτερο τσιγάρο , ούτε συζήτηση ...
Άνεβαίνουμε λοιπόν στις μηχανές , και αρχίζουν οι υποτιθέμενες επιπλοκές λόγο εγχείρησης ... Ο χιλιομετροδείκτης είναι χαλασμένος ... πραγματικά η ώρα περνάει , η οδήγηση είναι ψιλοζόρικη , αλλά τα χιλιόμετρα στον χιλιομετροδείκτη κολλημένα ...
Αν δεν υπήρχαν που και που οι ταμπέλες που αναφέραν απόσταση απο τον προορισμό θα εψαχνα ακόμα πως συνδέετε ο συμπλέκτης με τον χιλιομετροδείκτη ...
Φτάνουμε λοιπόν στο Συρράκο , και ανακαλύπτω οτι για να φάμε πρέπει να κάνουμε ποδαρόδρομο αλλά κατηφόρα ... με τα πόδια ...
Το φαί όντως καταπληκτικό και τα παιδιά στην ταβέρνα , καταπληκτικά στην εξυπηρέτηση , άσχετα οτι τους πετύχαμε σχεδόν με το κλειδί στην πόρτα ...
Τρώμε , σκάμε , και εκεί συνηδητοποιώ οτι η κατηφόρα έχει μετατραπεί σε ανηφόρα για τον γυρισμό ...
Εκεί τουλάχιστον δεν ένιωθα λιγότερο μάχιμος , καθώς τουλάχιστον οι άντρες της παρέας ήρθαμε πολύ κοντά στα όρια εγκεφαλικού , ανακοπής και όλα τα λοιπά , με προτόγνωρους ήχους να βγαίνουν απο μέσα μας ...
Να κάτσουμε για ποτάκι ούτε συζήτηση ... πάμε ύπνο , στον οποίο όλη νυχτά , απορούσα ποιός μμμμμμμμμμμ έχει μουσική διαπασών σε τέτοιο χωρίο ... ε τελικά ο μμμμ εγώ ήμουν , που πάτησα καταλάθος το τηλεκοντρόλ και άνοιξε η τηλεόραση ...
Στο πρωινό ξύπνημα , ήμουν μές την χαρά , μια εκδρομική μέρα ξεκινούσε , τα φιλαράκια ήταν εκεί , και η καθισυχαστική ατάκα του Κορνήλιου "δεν μας βιάζει κανένας" ήταν αρκετά ... ήμουν χαρούμενος ...

Και μόνο που τα θυμάμαι κουράστικά , και πρέπει να φύγω , η συνέχεια έπαιτε ...

Εγώ φίλε Κώστα έμαθα ότι ήσουν πολύ μάχιμος !!!
Είχε και χωματόδρομους η διαδρομή !!!
Μπράβο στην παρέα σας ...
Την καλημέρα μου !!!

[mario]

Μπράβο Κορνήλιε και τα υπόλοιπα παιδιά πολύ όμορφα μέρη με απίστευτες διαδρομές! Σ'ευχαριστούμε που τις μοιράστηκες μαζί μας!

Στάλθηκε από το σούπερ ντουπερ κινητό μου!