Κύθηρα, Τσιρίγο, Πορφυρούσα

[Markas]

Κατεβαίνουμε πάλι Καψάλι να τσιμπήσουμε κάτι και να κάνουμε και μια βουτιά.





Από εκεί φαίνεται το μοναστήρι του Άγιου Ιωάννη στον Γκρεμό.





Λίγο πάνω από το Καψάλι ακολουθούμε την ταμπέλα «προς Δημοτικό κάμπινγκ», περνάμε μέσα από το δάσος και καταλήγουμε μετά από λίγο χωματόδρομο κάτω από το μοναστήρι.

[Markas]

Ανεβαίνοντας τα λίθινα σκαλοπάτια φτάνουμε στην είσοδο του ναού. Ο ναός είναι χτισμένος μέσα σε μια μικρή σπηλιά όπου σύμφωνα με την παράδοση εδώ άρχισε ο Άγιος τη συγγραφή της Αποκάλυψης πριν πάει στην Πάτμο, διωκόμενος από την Ρώμη. Πάνω από τη θολωτή είσοδο είναι χτισμένος ο ξενώνας με δυο αίθουσες και μαγειρείο. Ο αρχικός ξενώνας υπολογίζεται ότι κτίσθηκε πριν από 500 χρόνια και σε αυτόν καθώς και σε ένα-δυο μικρά κελιά ακόμη διέμεναν κάποτε 5-6 καλόγεροι. 





Λίγο παραπάνω καταλήγουμε στο σπήλαιο. Κατά τον 17ο αιώνα στο συγκρότημα του Ενγκρεμνού φαίνεται ότι υπήρχαν 2 ναοί, του Ιωάννου του Θεολόγου μέσα στο σπηλαίο και του Πρόδρομου παρακάτω στον γκρεμό.





Το μνημείο αυτό ερειπώθηκε λόγω των βαρβαρικών επιδρομών και της εγκατάλειψης και όταν ανακαινίσθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους τον 18ο αιώνα φαίνεται ότι το σπήλαιο εγκαινιάσθηκε έπ' ονόματι του Προδρόμου και έτσι ξεχάσθηκε η λατρεία του Θεολόγου με την οποίαν κατ' εξοχήν είναι συνδεδεμένο το σπηλαίο, το οποίο αποτελείται από δυο χώρους. Ο πρώτος, περισσότερο ευρύχωρος μήκους 7 μέτρων είναι ο κυρίως ναός και ο δεύτερος, στενότερος και χαμηλότερος μήκους 20 μέτρων, με πήλινες λεκάνες για να συγκεντρώνεται το νερό που στάζει από την οροφή του σπηλαίου.





Κατά το τέλος του 18ο αιώνα αρχές 19ου, ηγούμενος στον Ενγκρεμνό διετέλεσε ο Άνθιμος Λεβούνης, μετέπειτα επίσκοπος Κυθήρων. Τελευταίος ηγούμενος διετέλεσε ο Κύριλλος Κεντρωτής στα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Σήμερα ο ναός εορτάζει το Γενέθλιον του Προδρόμου στις 24 Ιουνίου και στις 29 Αυγούστου την Αποτομή της τιμίας κεφαλής του. Αξίζει να επισκεφθείτε τον ναό γιατί θα ανταμειφθείτε και από την εκπληκτική θέα του Καψαλιού του κάστρου και της Χύτρας παράλληλα!
(Πηγή: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ | Μοναστήρια & Ναοί )

[Markas]

Η βόλτα συνεχίζεται ανατολικά, πάλι προς τον Αυλαίμωνα στη παραλία Καλαδί.





Δεν είχα βρει οδηγό για να αγοράσω και πήγαινα λίγο στα τυφλά. Ο δρόμος που καταλήγει πάνω από την παραλία σύντομος αλλά σε κακή κατάσταση στο τέλος (καλύτερα παρκάρετε πιο ψηλά).
Από κάπου είχαμε ακούσει πως δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο, θέλει και πολλά σκαλιά ανέβα κατέβα, κούραση…





Ήταν αργά, τα παιδιά κοιμόντουσαν στο αμάξι, δε βαριέσαι, ας πάω τουλάχιστον εγώ μια γρήγορη να δω πως είναι τουλάχιστον.
Η κατάβαση πάντως εύκολη και η ανάβαση (αν δεν είναι μεσημέρι) μια χαρά. Μια 150αρια σκαλοπάτια όλα και όλα, σιγά το πράγμα.

[Markas]

Δε ξέρω γιατί, εμένα αμέσως μου έκανε κλικ αυτή η παραλία. Πεντακάθαρα, διάφανα νερά, βράχοι για βουτιές (εύκολες)…





…άφθονη σκιά σχεδόν όλη μέρα, το μεσημέρι ειδικά που αυτό μετράει…





…έχει και δεύτερη παραλία, πάλι με ψηλό βοτσαλάκι και άμμο με το κερασάκι να είναι…





…το μικρό φυσικό τούνελ στο βράχο…




…που οδηγεί στη ρίζα απότομων βράχων γεμάτων σπηλιές. Δεν ξέρω πως σας φαίνεται εσάς, εμένα πάντως μου άρεσε.
Αύριο μεσημεράκι μπάνιο εδώ λοιπόν!





Για την ώρα όμως επιστροφή μέσω ενός από τους στενούς (κλασικά) και έρημους (επίσης κλασικά) δρόμους του νησιού.

[Markas]

Την επόμενη μέρα πήγαμε πράγματι στο Καλαδί, με τα παιδιά μαζί αυτή τη φορά.





Κάποιοι δοκιμάσανε βουτιές από ψηλά…





…κάποιοι από πιο χαμηλά…





Καλά περάσαμε, βράδυ φύγαμε σχεδόν!

[Markas]

Επιστροφή στη βάση μας στα βόρεια, στην Αγία Πελαγία, με τα φώτα του φάρου να μας καθοδηγούν.

[Markas]

Η μέρα που ξημέρωσε είναι η τελευταία. 12 παραδίδουμε το δωμάτιο του ξενοδοχείου, τι να κάνουμε τώρα μέχρι τις 18:30 που έρχεται το πλοίο; Μία ακόμα εξερεύνηση; Γιατί όχι; Σχεδόν τυχαία, στρίβοντας δεξιά μέσα στο χωριό Μυλοπόταμος ανακαλύπτουμε έναν στενό, πραγματικά στενό όμως ασφαλτόδρομο. Χωρίς καμία δυνατότητα να περάσει δεύτερο αμάξι σχεδόν σε όλη τη διαδρομή! Ευτυχώς δεν πετυχαίνουμε κανένα να έρχεται από απέναντι! Ακολουθούμε τη βόρεια πλευρά του φαραγγιού του Μυλοπόταμου μέχρι που βλέπουμε ένα μοναστήρι να κρέμεται πάλι από τον βράχο πάνω από το φαράγγι.





Όταν πήγαμε εμείς, το μοναστήρι ήταν κλειστό, τα πάντα κλειδωμένα. Ότι έμαθα το έμαθα αργότερα από το νετ μιας και η ανακάλυψή του ήρθε εντελώς τυχαία. Πάντως εγώ πήδηξα τις πόρτες και είδα λίγο τον χώρο χωρίς να πειράξω τίποτα.









Αυτό λοιπόν που είχαμε ανακαλύψει στην καταπράσινη κοιλάδα του φαραγγιού του Μυλοπόταμου είναι το μοναστήρι της Παναγίας της Ορφανής.





Άλλος ένας ναός όπου μεγάλο μέρος του βρίσκεται μέσα σε σπηλιά. Το τοπίο γύρω είναι κατάφυτο και από κάτω ακριβώς τρέχουν τα νερά της ρεματιάς που ξεκινούν από τον καταρράκτη και φτάνουν στο Καλάμι (το χειμώνα, τώρα ήταν ξερό) . Η σπηλιά που βρίσκεται ο ναός έχει μήκος 8 μέτρα και πλάτος 7. Στον χώρο αυτό βρέθηκε εικονίδιο της Αγίας Ελεούσας με την επωνυμία ορφανή. Το εικονίδιο είναι διακοσμημένο με αργυρή επένδυση όπως και η μεγάλη εικόνα της Παναγίας Ελεούσας, Ορφανής που φιλοτεχνήθηκε από τον Νικόλαο Σπιθάκη.
(πηγή: ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΡΦΑΝΗ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ | Μοναστήρια & Ναοί)





Και που εκβάλλει ο ποταμός; Για πάμε το χωματόδρομο (πλέον) λίγο παρακάτω να δούμε…