One more cup of coffee for the road

[Slane]

Στο περιφερειακό Βελιγράδι μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα αμέτρητα σπίτια με κεραμίδια, είτε μικρά είτε μεγάλα, το κέντρο όμως ήταν γεμάτο από τα βαριά, κλασσικά κτίρια απομεινάρια μιας άλλης εποχής











Υπαίθριο piano bar





Μια από τις τελευταίες εικόνες του Βελιγραδίου ήταν οι πλανόδιοι μικροπωλητές στα στενά της Knez Mihailova street όπως αυτός με τα βιβλία και τα βινύλια

[Slane]

Πριν αναχωρήσουμε από το Ηράκλειο με το Βασίλη βρεθήκαμε σε μεγάλο δίλημμα σχετικά με το που θα διανυκτερεύαμε το πρώτο βράδυ, στο Βελιγράδι ή στο Νόβισαντ. Είχα πάρει πολλές γνώμες, είχα διαβάσει πολλά ταξιδιωτικά και πληροφορίες. Τελικά υπερίσχυσε το Νόβισαντ αν και είχαμε αρκετές αμφιβολίες. Μας απέμενε ακόμα μια ωρίτσα δρόμος όμως είχε πέσει απόγευμα και κάπως η ζέστη είχε μαλακώσει. Αφήσαμε την πρωτεύουσα της Σερβίας λοιπόν και ο δρόμος για τον τελικό προορισμό της ημέρας βγήκε εύκολα. Πριν φτάσουμε περάσαμε από το ομορφότερο σημείο του επταημέρου, τη μεγάλη γέφυρα πάνω από το Δούναβη που όμως δυστυχώς δεν μπορέσαμε να φωτογραφίσουμε καθώς δεν είχε σημείο για στάση.

Φτάσαμε στην πόλη και στην αρχή της ήταν το κατάλυμα που θα διαμέναμε. Ένα ροζ κτίριο και μπήκαμε σε περίεργες σκέψεις..να κλείσαμε δωμάτιο σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής ;





Τελικά όλα ήταν μια χαρά και οι οικογένεια που έτρεχε την επιχείρηση φιλικότατη. Είχαμε φτάσει στο ..





Πολλά τα χιλιόμετρα της ημέρας και μέχρι να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιο το οποίο είχε κανένα εικοσάλεπτο περπάτημα από το κέντρο δυστυχώς είχε πλέον σουρουπώσει. Οι πρώτες εικόνες μας έχουν απογοητεύσει : Πολυκατοικίες ανατολικού μπλοκ, παντού κατεστραμμένα πεζοδρόμια και ερημιά. Να κάναμε λάθος που το προτιμήσαμε από το Βελιγράδι ρε κολέγκα Βασίλη ; Για να δούμε..





To Νοβισαντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας και διοικητική έδρα της Βοϊβοντίνα με πληθυσμό γύρω στους 342.000 κάτοικους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Βρίσκεται στις όχθες του Δούναβη και ιδρύθηκε το 1694 όταν σέρβοι έμποροι σχημάτισαν μια αποικία δίπλα στο ποτάμι σε ένα στρατηγικό στρατιωτικό σημείο για τους Αψβούργους.






Τον 18ο και 19ο αιώνα έγινε ένα σημαντικό εμπορικό και μεταποιητικό κέντρο , καθώς και κέντρο πολιτισμού της Σερβίας στην εν λόγω περίοδο κερδίζοντας το παρατσούκλι “Αθήνα της Σερβίας” ! Καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό στην επανάσταση του 1848 αλλά στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε . Σήμερα είναι ένα βιομηχανικό και οικονομικό κέντρο της σερβικής οικονομίας.

Είναι το δεύτερο πολιτιστικό κέντρο στη Σερβία μετά την πρωτεύουσα και οι τοπικοί άρχοντες προσπαθούν να κάνουν την πόλη πιο ελκυστική τουριστικά με πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες. Από το 2000 στο Νόβι Σαντ πραγματοποιείται το διάσημο φεστιβάλ EXIT , το μεγαλύτερο καλοκαιρινό φεστιβάλ μουσικής στη Σερβία και την ευρύτερη περιοχή, όπως επίσης και το φεστιβάλ νέου εναλλακτικού θεάτρου.







Η αρχική ασχήμια είχε αποχωρήσει και τη θέση της είχε πάρει η γοητεία μιας όμορφης πόλης, γεμάτης ζωή και με όμορφα φωτισμένα νεοκλασικά κτίρια. Οι αμφιβολίες μας για το αν κάναμε σωστά που την προτιμήσαμε από το πολύβουο Βελιγράδι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια..

[Slane]

Στο όμορφο κέντρο του Νόβισαντ συναντήσαμε τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία της Θεοτόκου της Σερβίας και Κροατίας (Crkva imena Marijinog) η οποία είναι αφιερωμένη στο όνομα της Θεοτόκου Μαρίας. Οι ντόπιοι την αποκαλούν καθολικό καθεδρικό ναό αν και ο κατ ουσία καθεδρικός ναός τους και έδρα του επισκόπου τους βρίσκεται στην Subotica.
Η εκκλησία χτίστηκε πάνω στα θεμέλια ενός παλιού Ρωμαιοκαθολικού ναού ο οποίος είχε καταστραφεί κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1848 που όμως δεν φτιάχτηκε σωστά και έτσι οι καθολικοί του Νόβισαντ αποφάσισαν να οικοδομήσουν ένα νέο ναό. Είναι η ψηλότερη εκκλησία στην περιοχή και δεσπόζει στο κέντρο της πόλης.






Συνεχίσαμε να βολτάρουμε στα πανέμορφα στενά του Νόβισαντ. Τα στέκια τους ήταν απίστευτα γραφικά όμως ήμασταν όλη μέρα θεονήστικοι και κάτι έπρεπε να κάνουμε για τα στομάχια μας. Έτσι καταλήξαμε στο παλιότερο εστιατόριο της πόλης, το πανέμορφο restoran Κod Lipa : Το είχα τσεκάρει από το Lonely planet και επιστρέφοντας έψαξα περαιτέρω για αυτό. Ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και από τότε δεν έχει χάσει καθόλου από την αρχική του γοητεία. Ακόμα και οι τοίχοι του το καταμαρτυρούν έχοντας επάνω τους ρετρό φωτογραφίες οι οποίες δείχνουν ότι το εστιατόριο έχει παραμείνει ως ήταν από πολύ παλιά. Διαθέτει μια υπέροχη ατμόσφαιρα και την παραδοσιακή κουζίνα της Βοϊβοντίνα. Προσφέρει επίσης μια μεγάλη ποικιλία από τοπικά κρασιά από το κελάρι του





Εδώ μια φωτογραφία λίγο πριν ξεκινήσει η μάχη του Δράμαλη. Σαλάτα με το δικό τους χάλια τυρί, ποικιλία από άλλα τυριά και αλλαντικά τους και στα δεξιά της φωτογραφίας η Kαρατζόρτζεβα. Πρόκειται για ένα σερβικό παραδοσιακό κρέας πανέ που πήρε το όνομά του από τον Σέρβο πρίγκιπα Karađorđe. Είναι παναρισμένο ρολό γεμιστό μοσχάρι ή χοιρινό φιλέτο. Σερβίρεται με πατάτες και σάλτσα ταρτάρ και λόγω του φαλλικού σχήματος του οι σέρβοι αστειευόμενοι το λένε και “ όνειρο της παρθένας”..






Η πρώτη μας μέρα λοιπόν είχε φτάσει στο τέλος της. 731 km μέσα από πολύ ζέστη, διάφορες στάσεις, μια γρήγορη ματιά στο περήφανο Βελιγράδι και τέλος το Νόβισαντ. Ταλαιπωρημένοι αρκετά ξεραθήκαμε πριν τις 12.


To be continued...

[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από Slane

Όνειρο της παρθένας...
Γειά σας Γιώργη και Βασίλη με τα ωραία βολταράκια στο εξωτερικό. Τώρα που ξεκινήσατε ποιος σας πιάνει!!!

[omorfantras]

Ομορφιές, για δώσε κι άλλα γιατί κάτι σχεδιάζω για τα μέρη αυτά το ερχόμενο καλοκαίρι......