Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Αφησαμε την πλατεια πισω και κατευθυνθηκαμε προς τα πισω στενα, βρισκοντας μικρες πλατειες γεματες μαγαζακια, κιοσκια, και καρεκλες εστιατοριων και μπαρ...






...αλλα και κατι που δεν θα περιμενα να δω μεσα στο καλοκαιρι! Ενα χριστουγεννιατικο δεντρο! Τι δουλεια ειχε εδω;




Πανω που αρχισα να αναρωτιεμαι για το αν εχω χαζεψει η Alicja μου εξηγησε οτι η Λετονια ηταν η πατριδα του χριστουγεννιατικου δεντρου που ξερουμε!
Μπορει ο κοσμος να τα εχει συνδιασει με την Λαπωνια και τον Αγιο Βασιλη, αλλα οι εφευρετες του χριστουγεννιατικου δεντρου ηταν οι Λετονοι!

[Ταξιδευτης]

Στο δρομο παρα τη βροχη οι τουριστες επεμεναν να τριγυριζουν και σκεφτομουν οτι με καλο καιρο εδω θα πρεπει να γινοταν πανικος!




Το περπατημα ομως μας ειχε ανοιξει την ορεξη και αφου συνεχιζε να βρεχει, τι καλυτερο απο το να δουμε το αλλο μεγαλο αξιοθεατο της χωρας: την τοπικη κουζινα!

Ο οδηγος για αλλη μια φορα δεν θα μπορουσε να μας ειχε προτεινει ενα καλυτερο μαγαζι! Φτιαγμενο με πετρα και σκαλιστο ξυλο, μου θυμιζε εντονα Βαυαρικη μπυραρια, κατι που μου αρεσε ιδιαιτερα.






Ο κοσμος μεσα ηταν πολυς -παντα μια ενδειξη καλου φαγητου- η οποια επιβεβαιωθηκε οταν ειδαμε την ποικιλια που ειχε! Το μαγαζι ηταν σε στυλ self service με μεγαλους παγκους οτι μπορει να φανταστει κανεις απο ορεκτικα, φαγητα, σαλατες, επιδοπια, γλυκα, ποτα...









Καπου εκει συνειδητοποιησα οτι ειχαμε να φαμε 2 μερες (την προηγουμενη μερα την ειχαμε βγαλει ολη με ενα σακουλακι τσιπς στα συνορα με τη Λιθουανια!), οποτε καταλαβαινετε τι με επιασε! Τα ηθελα Ο Λ Α ! ! ! !

Δεν προλαβαινα να γεμιζω πιατα! Απο τη μια η φωνη της λογικης μου ελεγε οτι οταν εχεις μπροστα σου ταξιδι δεν πρεπει να τρως πολυ, αλλα απο την αλλη ηταν μια φωνη που φωναζε "ρε δε γ@μιετ@ι και το ταξιδι και ολα! Φατα ολα!!" Περιττο να πω ποια επικρατησε!



Κατσαμε να απολαυσουμε τις τοπικες σπεσιαλιτε σε ενα πραγματικα κουκλιστικο σημειο του μαγαζιου που εμοιαζε με παλιο bistro του '50.
Η πρωινη ταλαιπωρια και οι ωρες που φαγαμε πακεταροντας μεσα στη βροχη τωρα εμοιαζαν μακρυνη αναμνηση...

[Ταξιδευτης]

Αρκετα αργοτερα και εχοντας ξεκοιλιαστει δεοντως, αποφασισαμε να παμε να δουμε το δευτερο εξισου σημαντικο οροσημο της πολης: τον τεραστιο γοτθικο καθεδρικο ναο Doma Baznica, που χτιστηκε το 1211 και παραμενει ακομα και σημερα ο μεγαλυτερος ολων των χωρων της Βαλτικης!




Μπροστα του υπηρχαν καποια παραξενα αγαλματα οπως αυτα τα χαριτωμενα ζωακια που εστεκαν το ενα πανω στο αλλο...




..η οπως μια μινιατουρα του ξυλινου αλογου της Τροιας. Η πολη ηταν γεματη απο καλλιτεχνικη δημιουργικοτητα και αυτο φαινοταν παντου τριγυρω...

[Ταξιδευτης]

Η βροχη συνεχιζε να πεφτει δυνατα δινοντας μας την καλυτερη δικαιολογια για να δουμε το ναο σε λεπτομερεια απο μεσα... Το εσωτερικο ηταν πραγματικα αχανες!




Ο αμβωνας ηταν καταπληκτικος: φτιαγμενος ολοκληρος απο σκαλιστο ξυλο με χρυσες λεπτομερειες...




Το ιερο ειχε μεγεθος που θα ζηλευαν ολοκληρες εκκλησιες ενω τα μεσαιωνικα βιτρο εντυπωσιαζανε με τις λεπτομερειες τους...

[Ταξιδευτης]

Οι τοιχοι και το πατωμα του ναου ηταν γεματοι με μεγαλες πετρινες ταφοπλακες επιφανων προσωπων της περιοχης, οι οποιοι πληρωναν αδρα για να θαβονται οσο πιο κοντα στον αμβωνα γινοταν.




Λεγεται μαλιστα οτι το 1709 οταν η χολερα και ο τυφοειδης πυρετος θερισαν το ενα τριτο του πλυθησμου της πολης η αιτια ηταν μια σειρα πλημμυρων που κατεκλυσαν με νερο τους ταφους αυτους.




Σε καθε ταφοπλακα ξεχωριζει ενα σκαλισμενο συμβολο που υποδηλωνε τη ιεραρχικη θεση του θανοντος στην κοινοτητα.

[Ταξιδευτης]

Στον πανω οροφο δεσποζε το τεραστιο εκκλησιαστικο οργανο με τους 6768 αυλους! Οταν ολοκληρωθηκε το 1884 ηταν το μεγαλυτερο του κοσμου, ενω ακομα και σημερα παραμενει το 4ο μεγαλυτερο.




Σε μια ακρη του ναου υπηρχαν παλιοι αυλοι και τεραστιες διακοσμησεις απο το οργανο καθως και επεξηγηματικα σχεδιαγραμματα αναφορικα με την κατασκευη και ιστορια του.




Το πισω μερος του ναου εβγαζε στο προαυλιο ενος παλιου μοναστηριου με εναν υπεροχο κηπο στο κεντρο...






Εκει στο περιστηλιο βρισκοταν το Μουσειο Ιστοριας και Πλοηγησης της Riga, με πολλα εκθεματα τοσο απο τις ανακατασκευες του ναου...






...οσο και ευρηματα απο τα περιχωρα της πολης, απο την εποχη του χαλκου μεχρι τον 2ο ΠΠ.

[Ταξιδευτης]

Η ωρα ειχε περασει ομως και ηταν καιρος να αναχωρησουμε.

Επιστρεφοντας με το ταξι στο camping για να παρουμε την Αυρα, εβλεπα τη βροχη να συνεχιζει να πεφτει με αμειωτο ρυθμο...
Μου εκανε εντυπωση που εριχνε τοσες ωρες! Ημασταν μεσα στην καρδια ενος μεγαλου μετωπου κακοκαιριας και κατα τα φαινομενα ο μονος τροπος να γλυτωσουμε απο αυτο ηταν να προσπαθησουμε να βγουμε απο το μετωπο.



Στη reception τα πραγματα μας περιμεναν ακομα ολα εκει και πριν φυγουμε κοιταξα λιγο το μετεωρολογικο δελτιο για την Εσθονια: για το απογευμα και την επομενη μερα εδινε λιγα συννεφα και γενικα αιθριο καιρο! Τελεια!

Για τωρα ομως τα πραγματα ηταν πολυ ζορικα. Ντυθηκαμε ζεστα μιας που ειχε πιασει αρκετο κρυο, βαλαμε αδιαβροχα, γκετες, γαντια και οτι αλλο μπορουσαμε για να κρατησουμε το νερο μακρυα οσο γινοταν και βγηκαμε εξω στη βροχη...

Ο φυλακας μας κοιταζε μεσα απο το φυλακιο σαν να ειμασταν τρελοι και οχι αδικα: δυο παλαβα ατομα ντυμενοι σαν αστροναυτες (η δυτες!) να καβαλανε μια μηχανη μονοι μεσα στη τρελη κακοκαιρια για να ταξιδεψουν!

Περιττο να πω οτι υπο τετοιες συνθηκες δεν θα περιμενα να δω μηχανοβιους.
Ομως για αλλη μια φορα ενας παλιος εβαζε τα γυαλια σε καθε λογης συγχρονους ταξιδιωτες πανω σε τουριστικα θηρια νεας τεχνολογιας: μια ...προπολεμικη BMW, ακριβως σαν εκεινη που ειχαμε δει τη Λιθουανια ηταν αραγμενη διπλα στην Αυρα!
Τελικα αυτοι οι BMWακιδες ειναι πολυ μαχιμοι ρε παιδι μου!


Μαλιστα καθως φευγαμε ειδα και τους κατοχους της: ενα νεαρο παρακαλω ζευγαρι με πρασινες νιτσεραδες και γαλοτσες περπατουσαν προς την εξοδο του camping σαχλαμαριζοντας μεσα στη βροχη που δεν εδειχνε να τους πτοει καθολου!
Αυτο ηταν ενα ΜΕΓΑΛΟ μαθημα ταπεινοτητας για εμενα και μια σημαντικη υπενθυμιση: ταξιδι με ΟΤΙ να 'ναι, ΟΠΩΣ να 'ναι! Δεν χρειαζεσαι 1000 κυβικα, ουτε φοβερες κορντουρες, GPS, ασυρματους, βαλιτσες, θερμαινομενα και xenon φωτα. Το μονο που χρειαζεσαι ειναι ΘΕΛΗΣΗ για ταξιδι! Ολα τα αλλα περισσευουν...
Ευχηθηκα νοερα καλα ταξιδια στα παιδια και βγηκαμε στο δρομο...

[Ταξιδευτης]

Το νερο στους δρομους ηταν απιστευτα πολυ, φτανοντας σε καποια σημεια και τους 20 ποντους! Η ροδα πετουσε το νερο στις μποτες μου σαν λαστιχο ποτισματος, αναγκαζομουν να περναω πανω απο γλυστερες γραμμες του τραμ και εγω προσευχομουν να βγουμε απο τη νεροποντη σε ενα κομματι. Η Λετονια σιγουρα αξιζει μια επισκεψη υπο καλυτερες συνθηκες καποια στιγμη...
Στο βαθος οι εντυπωσιακες γεφυρες που περνουσαν πανω απο τον ποταμο Daugava αχνοφαινονταν μεσα στην ομιχλη και τη βροχη...

[Ταξιδευτης]

Ο δρομος για Εσθονια στο χαρτη ακολουθουσε την ακτογραμμη αλλα η θαλασσα δεν φαινοταν πουθενα, παρα μονο καταπρασινες εκτασεις με πυκνα δαση αριστερα και δεξια του δρομου και ευθειες ...




Ευτυχως ομως, οσο ανεβαιναμε προς βορρα τοσο τα πραγματα καλυτερευαν και η βροχη ειχε μετατραπει σε ενα ψιλοβροχο... Μπορει ο ουρανος να μην ενεπνεε και πολυ εμπιστοσυνη αλλα ειχαμε βγει πλεον απο την ρημαδα την καταιγιδα!




Ακομα και μεσα στις ερημιες βρισκαμε αναπαντεχα πραγματα μπροστα μας που τονιζαν την παραξενη ομορφια αυτης της χωρας... Nαι, καλα βλεπετε, αυτο ΕΙΝΑΙ καρεκλα!!




Στην Salagriva, την τελευταια πολη πριν τα συνορα επιτελους η Βαλτικη θαλασσα ξεπροβαλλε στα αριστερα μας...




...και η αρχιτεκτονικη αρχισε να γινεται ολοενα και πιο "βορεια" καθως ο δρομος συνεχιζε να περναει μεσα απο τα πυκνα δαση.

[Ταξιδευτης]

Με το δρομο ανοιχτο και καθαρο πλεον συντομα ημασταν στα συνορα της Εσθονιας...




Αν εβλεπε κανεις το σκηνικο αυτο με τα εγκατελειμενα φυλακια και θα πιστευε οτι η χωρα που μπαιναμε ηταν παμφτωχη και παρατημενη -κατι που δεν θα μπορουσε να ειναι πιο μακρυα απο την αληθεια!




Συβαρυτικη και γκριζα αισθητικη που ειχε μεινει ως θλιβερη υποσημειωση στην εποχης της Σοβιετικης κυριαρχιας...