GR2JOR - 2010 - Tea for Tears

[Doc]

Μετά από ένα χρόνο από την πρώτη μας επαφή με έρημο στο περσινό Μαρόκο [δεν υπάρχει ταξιδιωτικό, όποιος θέλει να δει κάποια βιντεάκια, μπορεί να ψάξει το youtube με κλειδί "GR2MA" και θα τα βρει, αρκετά και με χιουμοριστική διάθεση, αυτά έχουνε στον υπότιτλο Long Way Κάτι ]YouTube - gr2ma , σχεδόν στις ίδιες ημερομηνίες, δώσαμε και πάλι randez-vous. Ήδη από πέρσι αορίστως λέγαμε, ότι καλό θα ήταν να δούμε το μεσογειακό νερόλακκο από την ανατολική του πλευρά, έτσι προς αλλαγή.

[Doc]

Μπλουζάκια γράφουνε "Tea for four"
Ίσως να τα αλλάζαμε σε "Tea for Two"
ή και "Tea for Tears"

[Doc]

Το roster της Ομάδας όπως πέρυσι, απαράλλαχτο, με αλφαβητική σειρά:


ΘΑΝΑΣΗΣ [ThanDim] ο Αθηναίος,
Με χρέη μηχανικού λόγω επαγγέλματος, ικανότατος στην άσφαλτο οδηγός, ίσως για αυτό και το αεροδυναμικό στιλ κόμμωσης, εκτός δρόμου αρχάριος και προσεκτικός, αλλά αφού πήρε το βάπτισμα στην έρημο του Μαρόκο, πέρασε επιτυχώς από καιρό τις εξετάσεις…..

ΚΩΣΤΑΣ [Doc] o Σαρωνικός
Παντός εδάφους με μέτρια απόδοση, ένας καλός μέσος όρος, σιδηρομπούτης όπως όλοι και σιδεροκέφαλος όπως λίγοι…

ΜΑΚΗΣ ο Σιφνιώτης
Ήμασταν μαζί ήδη και στην Περσία, από Σίφνο, λυσσασμένος για χιλιόμετρα λόγω νησιού [λέμε τώρα], πριν το ταξίδι έλεγε: αποφασίστε όπου θέλετε, το ίδιο μου κάνει, φτάνει οι ρόδες να γυρίζουν…. Δεν τον νοιάζει άσφαλτος ή χώμα, φτάνει να ταξιδεύει


ΝΙΚΟΣ ο Κρητικός

Εκτός δρόμου ο καλύτερός μας, εντός ασφάλτου …. όπως τα ψάρια στην ψαραγορά των Χανίων, ένα γελαστό παλικάρι από Χανιά, φιλότιμος και ντόμπρος, αλλά τολμηρός

[Doc]

Aπό αριστερά προς δεξιά
Doc, ThanDim, Μάκης, Νίκος

[Doc]

Η φετινή μας εκδρομή ήταν σίγουρη, οι αναβάτες αποφασισμένοι να περάσουμε το ίδιο αρμονικά, όπως στο Μαρόκο. Λίγο παζαρεύαμε με σκέψεις προς Τυνησία μεριά, αλλά την αφήνουμε για αργότερα, όταν θα έχουμε πιθανώς στο μέλλον λιγότερες ημέρες στην διάθεση. Φέτος και πάλι τολμηρά, δύο εβδομάδες τουλάχιστον. Μας βοήθησαν οι ημερομηνίες του φετινού Πάσχα. Μεγάλη Εβδομάδα και Εβδομάδα του Πάσχα είναι με λίγες εργάσιμε ημέρες και έτσι μας βόλευε να μην κάνουμε σπατάλη στις συνολικές ημέρες άδειας του έτους. Συγκεκριμένα, με οκτώ εργάσιμες δεκαέξι ημέρες γεμάτες. Και όχι μόνο! 25η Μαρτίου 2010 έπεφτε Πέμπτη ακριβώς πριν την άδεια. Πριν την Μεγάλη Εβδομάδα. Οπότε θυσιάσαμε και άλλη μία εργάσιμη, την Παρασκευή, και κερδίσαμε την αναχώρησή μας από Τετάρτη απόγευμα.

Είχε μία αλλαγή η φετινή προετοιμασία. Πέρσι, τολμώ να πω, τον κύριο όγκο πληροφοριών, GPS διαδρομών στην έρημο, γενικό πλάνο καθώς και πολλές λεπτομέρειες ετοίμασα εγώ, ο Θανάσης βοηθούσε στις ακτοπλοϊκές επάξια, μαζί αντλούσαμε πολλές πληροφορίες από το αγγλικό gsuser, όπου θα βρεί κανείς πολλά για Μαρόκο.
Φέτος ο Θανάσης ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Λόγω περισσότερων δικών μου υποχρεώσεων πριν το ταξίδι ανέλαβε ο Θανάσης τις πιο πολλές διεκπεραιώσεις, από πρεσβείες και βίζα, βρήκε επαφές με ντόπιους μηχανόβιους [θα αποδειχτούν σωτήριες] και βρεθήκαμε μερικές φορές και μαζί με τον Μάκη επάνω στους χάρτες και μιλάγαμε και μιλάγαμε. Λίγο το Google Earth, λίγο τα διάφορα φόρουμ, μαζεύουμε και ρουφάμε όλες τις γνώσεις. Τα mails πηγαινοέρχονται, όλο και κάτι νέες ιδέες έχουμε. Συνιστώ ανεπιφύλακτα το Horizon Unlimited, ιδιαίτερα καλή πηγή με φρέσκιες ανταποκρίσεις από ταξιδιώτες ανά τον κόσμο. Κάπου βρίσκω και ελεύθερους χάρτες για Garmin, είναι free και κυρίως routable, απίστευτη λεπτομέρεια στις πόλεις του «λιγότερο χαρτογραφημένου» κόσμου Worldwide routable Garmin maps from OpenStreetMap . Τους κατεβάζετε από το server τους σε exe αρχείο, ενσωματώνει τους χάρτες στο Mapsource και από εκεί είτε για μελέτη στο PC, είτε για μεταφορά στην συσκευή.

[Doc]

Ξέρω, ξέρω, σε μερικούς δεν αρέσει..........
«Ο καλός ο ταξιδιώτης δεν ξέρει που πάει...»
« Ο [ακόμα] καλύτερος δεν ξέρει κιόλας από πού έρχεται!»
Εμείς προφανώς δεν ανήκουμε στους σκληροτράχηλους, μας αρέσουν και τα gadgets, είναι ένα παιχνίδι για μεγάλους. Και φυσικά ταξιδεύαμε και πριν τα GPS, αλλά μας αρέσει. Και στην περσινή μαροκινή έρημο χωρίς αυτό…… ακόμα τα άστρα θα μαθαίναμε….


Οι προετοιμασίες ολοκληρώνονται, ο δρόμος στο περίπου αποφασίστηκε, το χρονοδιάγραμμα στο περίπου βγήκε.
Θα φύγουμε 24/3 με βραδινό καράβι για Χίο, θα φτάσουμε χαράματα 25/3 εκεί, θα περιμένουμε μερικές ώρες να ξημερώσει και νωρίς την ίδια ημέρα, [τι ημερολογιακή σύμπτωση !] θα κάνουμε απόβαση στην Τουρκία. Ο σκοπός είναι να την διασχίσουμε χωρίς καθυστερήσεις και να μπούμε στην Συρία όσο πιο νωρίς γίνεται. Επιλέγουμε να μπούμε στην Συρία από την τουρκική πόλη Kilis, ακριβώς βόρεια του Aleppo, όπου είναι και πρώτη επίσκεψη. Θα τραβήξουμε μετά για Παλμύρα [Tadmur], αλλά ήδη με εκδρομικό τρόπο, με επαρχιακούς δρόμους και εάν βρούμε, γιατί όχι, και από χώμα. Από εκεί μέσο Δαμασκού [για ένα διήμερο περίπου] θα τραβήξουμε για Ιορδανία, όπου τα εκδρομικά θα είναι πολλά. Νεκρά Θάλασσα, Dana, Wadi Mujeb και ως highlight εκδρομής έρημος στο Wadi Rum, μετά ακόμα πιο νότια στην Ερυθρά Θάλασσα για πρώτο φετινό μπανάκι και χάζεμα κοραλλιών στην Aqaba. Εκεί θα είναι και νοητά και πραγματικά το πιο νότιο σημείο εκδρομής. Προς τα πίσω θα πάμε βιαστικά όλη την Ιορδανία και μικρό κομμάτι Συρίας, προκειμένου η εκδρομή να συνεχίζει στο Λίβανο. Δηλαδή παραλιακά. Και παραλιακά θα συνεχίσουμε και στην Συρία και στην Τουρκία. Και να είναι ο δρόμος επιστροφής διαφορετικός και να εξερευνήσουμε τα νότια παραθαλάσσια της Τουρκίας, ευκαιρία είναι…

Αυτό είναι το προσυμφωνημένο σχέδιο, έμελλε να αλλάξει χωρίς να το θέλουμε πολλάκις….

[Doc]

to be continued....

[Doc]

Την επόμενη ημέρα βαλθήκαμε να προλάβουμε ότι δεν καταφέραμε προηγούμενη ημέρα. Από Aksahir φτάσαμε πανεύκολα στην Konya, ακόμα πριν τις δέκα το πρωί, πόλη που νομίζαμε ότι φτάναμε την προηγούμενη. Μας εξέπληξε με σύγχρονη αρχιτεκτονική, τουλάχιστον όσο μπορούσαμε να εκτιμήσουμε από μεγάλες περιφερικές συνοικίες, με αρκετά μοντέρνες πολυκατοικίες, χωρίς να λείπει πολύ καλός περιβάλλον χώρος με παιδικές χαρές, κιόσκια και άλλους χώρους αναψυχής. Δύο φορές σταματήσαμε για βενζίνη, βλέπετε, οι απλές GS με σβέλτο ρυθμό καταπίνουν χιλιόμετρα χωρίς να κουράζεσαι και έτσι έχεις αίσθηση, ότι όλο και βενζίνη σε καθυστερεί. Από την άλλη, εμείς με adve, μία δεν φουλάραμε κάθε δεύτερη φορά τουλάχιστον είχαμε μία παύση – εγώ για τσιγάρο, ο Μάκης για το κατούρημά του. Αβίαστα φτάσαμε Adana, αν και κλασικά μερικές φορές με αδιάβροχα. Ο δρόμος στην νότια ανατολική Τουρκία είναι ή ενδιαφέρον ή εθνική. Βγάζαμε αρκετά βίντεο, για να έχει η ανιαρή οδήγηση στη εθνική έστω κάποιο σασπένς. Ένα άσπρο Q7 με τουρκικές πινακίδες και βλαμμένο οδηγό μας άφηνε, μετά μας προσπέρναγε να δείξει την τελικά, μία φορά και αρκετά «ξυστά», για να επιβραδύνει αμέσως μετά. Παντού υπάρχουν τέτοιοι οδηγοί.

[Doc]

Αργά το απόγευμα φτάνουμε στο Kilis, Τουρκική μεθοριακή πόλη. Έξοδος από την Τουρκία χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις, κάτι παραπάνω χρειαστήκαμε στην πλευρά Συρίας. Με άψογη συμπεριφορά οι τελωνειακοί και αστυνομία μας υποδέχτηκαν στην χώρα. Συμπληρώσαμε και κάτι ενημερωτικά χαρτιά για ταξιδιώτες, όπου με χαρακτηριστική αγγλική έγραφαν “Welcome to YOUR country”. Ιδιαίτερη μνεία ανήκει στον υπάλληλο της τράπεζας στα σύνορα [πρέπει να αλλάξεις, για να πληρώσεις κάτι παράβολα και ασφάλεια], ο οποίος εργαζόταν και ζούσε σε μπουντρούμι, εάν ήταν τράπεζα ή οικία δεν καταλάβαμε. Πάντως μας εξυπηρέτησε με τρύπια και βρομερή φόρμα, είχε καναπέ, μαγείρευε και ενδιάμεσα είχε και υπολογιστή, εκτυπωτή, ταμείο και τηγάνι. Τουλάχιστον μιλούσε κάπως αγγλικά, αν και με σκόρδο….

[Doc]

Όλη διαδικασία κράτησε συνολικά στα σύνορα περίπου δίωρο και στις δύο πλευρές μαζί. Νύχτωσε. Θέλαμε να πάμε στην Αλέππο για βράδυ και βόλτα, αλλά φεύγοντας από τα σύνορα μας σταμάτησε ένας Σύριος, μία και άκουγε ελληνικά. Ζούσε δεκαεπτά χρόνια στην Αθήνα και μας κάλεσε στο σπίτι στην κοντινή πόλη. Λίγο το συζητήσαμε και τελικά δεχτήκαμε. Καμιά φορά αυτά τα απρόοπτα, που μπορείς να μπεις μέσα στα σπίτια σου ανοίγουν τα μάτια. Τις περισσότερες φορές κερδίζεις εμπειρίες και περνάς καλά. Ε, … όχι και πάντα. Όπως αυτήν την φορά. Καθίσαμε μεν ευγενικά για έναν καφέ αλλά συζήτηση κάπως…. «πλαδαρή» και βασικά δεν βλέπαμε ώρα να φεύγουμε. Δεν άξιζε, αυτήν φορά ήταν απλά χάσιμο χρόνου.