Балкан експрес: Αλητευοντας στα Βαλκανια...

[Ταξιδευτης]

Απο εδω ομως και περα η διαδρομη πραγματικα εγινε υπεροχη αφου περνουσε αναμεσα σε βουνα και πηγαινε παραλληλα με μικρους ποταμους κατω απο τις φυλλωσιες δεντρων, ενω η ανοιξιατικη φυση συμπληρωνε την εικονα με μοναδικο τροπο...










Και αν εκρινα απο τις μηχανες που συναντουσαμε στο δρομο μας μαλλον ειχαμε βρει ενα απο τα "καλα" κομματια δρομου...
Θετικη εντυπωση: Ολοι με πληρη εξοπλισμο και ολοι χαιρετουσαν! Η αδερφοσυνη των μηχανοβιων....

[Ταξιδευτης]

Η πανεμορφη αυτη διαδρομη μας εβαζε στο κλιμα των Βαλκανιων με τον καλυτερο τροπο! Ομως καπου εδω επρεπε να αφησουμε την εθνικη οδο για να παρουμε τους επαρχιακους για τα συνορα.
Η σταση για ανεφοδιασμο ολων μας ηταν απαραιτητη μιας και δεν ξεραμε τι/αν θα βρουμε βενζιναδικα μεχρι τα συνορα αλλα και για ξεμουδιασμα και τα σχετικα τηλεφωνα/μηνυματα στους δικους μας που ειχαμε πισω... Ενα γλυκο μηνυμα στο κινητο μου χαρισε ενα τεραστιο χαμογελο και συμπληρωνε ιδανικα την τελεια μεχρι στιγμης μερα! Οτι καλυτερο για τη συνεχεια!
Απο εδω και περα ηταν αλλος θεος...

[Ταξιδευτης]

Οι πρωτες εντυπωσεις ηταν ακρως θετικες για ολους μας. Ο Βαγγελης δε επλεε σε πελαγη ευτυχιας και φαινοταν!
Τελικα και το να ταξιδευεις με λιγα και αγαπημενα φιλαρακια εχει την ομορφια του... Αφου ποτισαμε τα αλογα και τσιμπησαμε ενα κλασσικο πρωινο του δρομου (πατατακια και νερο για μενα, κρουασαν και καθε ειδους γλυκο για τους αλλους) καβαλησαμε για τα συνορα. Η χαρα του να ξεκινας για αγνωστους προορισμους!

Ο δρομος και τα τοπια ηταν πλεον εμφανως αλλαγμενα. Μεγαλες ευθειες μεχρι εκει που εβλεπε το ματι, πεδιαδες και πολλα μικρα χωριουδακια...




Αριστερα και δεξια εβλεπα ερειπωμενα σπιτια που ομως μαρτυρουσαν δοξες του παρελθοντος... Η φτωχια ηταν εμφανης σε σχεση με αυτο που ξερουμε ως Ευρωπη... Μια πικρα και ενα ####το με επιανε μπροστα σε τετοιες εικονες...




Παρα τα οσα ειχα ακουσει για τους αθλιους δρομους της Βουλγαριας ομολογω οτι δεν ηταν σε τοσο ασχημη κατασταση, ειδικα οταν εκανα τη συγκριση με κατι Ελληνικους "δρομους" σε αντιστοιχα χωριουδακια...




Οι εναλλαγες της φυσης γεμιζαν τα ματια μας με εικονες... Απο τις πεδιαδες στα βουνα και παλι κατω, απο τα αποψιλωμενα εδαφη στις καταπρασινες πλαγιες των βουνων, ενας αεναος χορος εικονων και συναισθηματων...

[Ταξιδευτης]

Συντομα φτασαμε στο Tran, την τελευταια κωμοπολη πριν τα συνορα και αμεσως οι μικρες πινελιες τραβουσαν την προσοχη μας....




Καθημερινες εικονες...




Η κεντρικη πλατεια της πολης ηταν περιποιημενη και καθαρη, δινοντας μια εξαιρετικη εντυπωση στον επισκεπτη...
Πλακοστρωτα, μεγαλα πεζοδρομια, συντριβανια, πρασινο... Μια πολυ ομορφη εικονα -ομολογω οτι δεν περιμενα τη Βουλγαρια να ειναι ετσι μεχρι στιγμης, και η εκπληξη ηταν πολυ ευχαριστη...

[Ταξιδευτης]

Μιας που δεν ειχαμε πιεση χρονου αποφασισαμε να κανουμε μια σταση εδω για ενα καφεδακι. Τι πιο ωραιο να ταξιδευεις χαλαρα και χωρις πιεση;




Εδω βρηκαμε μια παραδοσιακη ταβερνα με μια μικρη αυλη μπροστα. Οτι επρεπε!
Αραξαμε τις μηχανες εξω απο το μαγαζι (με τον λιγομιλητο αλλα ευγενικο υπευθυνο να επιμενει να τις ανεβασουμε στο πεζοδρομιο για καλυτερα)...




Ακριβως διπλα ηταν μια ....μεξικανικη χασιεντα;! Στην Βουλγαρια;!;




Μιας που τα Βουλγαρικα μας ηταν οσο καλα και τα Ελληνικα της σερβιτορας αποφασισαμε να λυσουμε το προβλημα της παραγγελιας με τον πιο απλο τροπο. 3 δακτυλα ανοικτα και η λεξη "καβα" εφτανε για να καταλαβει τι θελαμε!
Μονο που σε αυτες τις χωρες οταν λενε καφε εννοουν εσπρεσακι -το να πεις οτι θες διπλο φρεντο καπουτσινο μακιατο θα ηταν καπως δυσκολο φανταζομαι, οπως θα ηταν τα βλεμματα που θα εισεπραττες μετα απο τους θαμωνες!
Κατσαμε στην αυλη της Μπαρμπι και εγω χαζευα το κοσμο γυρω μας. Μεσημερακι και γυρω πολλες οικογενειες με τα παιδια τους να τρωνε ολοι μαζι χαρουμενοι που μοιραζονται κοινες στιγμες... Μηπως εμεις στις μεγαλουπολεις εχουμε χασει αυτη την απλοτητα και τη χαρα των μικρων στιγμων;


Το ενα εσπρεσσο προφανως δεν θα μας εκανε τιποτα, οποτε μετα και τη δευτερη γυρα ειμασταν ετοιμοι να αναχωρησουμε. Κοστος για 6 εσπρεσσο; 1 λεβα, η αλλιως ...μισο ευρω!

[Ταξιδευτης]

Eξω απο το μαγαζι ειχα απο πριν εντοπισει μια πινακιδα που ελεγε "προς Φαραγγι Erma" και ετσι αποφασισαμε να παμε να ριξουμε μια ματια.
Ο ποταμος Erma που περναει μεσα απο την πολη εχει σχηματισει ενα περιφημο φαραγγι γνωστο ως Transko Zhdrelo...





...ενα μερος που οπως φαινοταν ηταν πολυ δημοφιλες στους γυρω ντοπιους για πικνικ και πεζοπορια, αλλα και αγαπημενος προορισμος πολλων μοτοσυκλετιστων αν εκρινα απο το πληθως μηχανων που περνουσαν απο εκει..





Ισως οχι αδικα οταν οι γυρω δρομοι ειναι καπως ετσι ε;

[Ταξιδευτης]

Τα συνορα πλεον ηταν ζητημα λιγων χιλιομετρων, οταν ειδα ενα μεγαλο εγκατελλειμενο κτηριο, θλιβερο απομειναρι της Σοβιετικης εποχης, που ομως δεν θα μπορουσα να μην σταματησω για λιγο για να χαζεψω... Ποσες ευκαιριες εχει κανεις να κανει ενα ταξιδι στο χρονο πισω απο το σιδηρουν παραπετασμα;
Δεν εχω ιδεα τι ηταν αυτο το μερος... Ισως εργοστασιο κατασκευης πολεμικου υλικου;











Εκει μας περιμενε μια πολυ ομορφη εκπληξη ομως! Μια απο τις πολλες που θα βρισκαμε μπροστα μας σε αυτο το ταξιδι...





Πλησιασα στα καγκελα και το αλογο γυρισε και ηρθε προς το μερος μου... Δεν εχω πολλες σχεσεις με αλογα γενικα αλλα μου εκανε εντυπωση που ηταν τοσο φιλικο... Ηρθε μπροστα μου και το χαιδεψα ησυχα...
Μια υπεροχη απεριγραπτη στιγμη... Ποση ομορφια μπορει να κρυβεται αναμεσα στα χαλασματα...
Σκεφτηκα ποσο σου αρεσουν τα ζωακια ματια μου και ποσο θα χαμογελουσες με αυτη την εικονα αν ησουν εδω...





Καθως φευγαμε μας κοιτουσε με παραπονο και ηθελα τοσο πολυ να εβρισκα τροπο να το ελευθερωνα αλλα ελπιζα οτι ο επιστατης που εκοβε βολτες στο βαθος θα το φροντιζε...





To δικο μου ομως αλογο ηταν ελευθερο και με περιμενε υπομονετικα να συνεχισουμε το δρομο μας...

[Eftixis]

φιλαράκι μας τρελαίνεις πάλι με τις ομορφιές, σου κάτσε να ξεκουραστούμε λιγάκι και μετά θα σε ρουφήξω μονορούφι ....

[Ταξιδευτης]

Σοβιετικου τυπου μνημεια για τους πεσοντες στον πολεμο και εγκαταλειψη. Εδω τα συνορα εχουν αλλο νοημα...








Και τελικα συνορα... Η Σερβια μας περιμενει να την ανακαλυψουμε!

[Ταξιδευτης]

Σε αυτες τις χωρες τα συνορα δεν αστειευονται. Ενα βλοσσυρο παλικαρακι μας εκανε νοημα να παμε στο φυλακιο και να σβησουμε. Μας ζητησε ολα τα χαρτια μας και οταν λεω ολα εννοω τα παντα! Ακομα και την αδεια κυκλοφοριας της μηχανης. Βεβαια το ποσο αγαπουν τους Ελληνες ηταν εμφανες ηδη, καθως το παλικαρι φαινοταν οτι εκανε προσπαθεια να παραμεινει σοβαρος και να μην σκασει ενα μεγαλο χαμογελο καθως μας μιλουσε για τις διακοπες που ειχε παει πριν καιρο στη Βορεια Ελλαδα.

Διπλα μας οικογενειες περνουσαν τα συνορα πεζοι και περιμεναν υπομονετικα εξω απο τα γκισε για να εξυπηρετηθουν. Σκεφτομουν ποσο δυσκολη θα ηταν η ζωη για τους μεταναστες πριν μερικες δεκαετιες οταν ολες αυτες οι περιοχες ηταν υπο το σιδηρουν παραπετασμα...
Εμεις εχοντας ολα τα προβλεπομενα εγγραφα δεν θα αντιμετωπιζαμε περαιτερω δυσκολιες -τα χαρτια δωθηκαν πισω και πηγαμε λιγο παρακατω να τακτοποιηθουμε για να μην ενοχλουμε την υπολοιπη κινηση. Εκει η BMW του Πανου κινησε την περιεργεια των τοπικων αρχων που βγηκαν απο το παρακειμενο τμημα για να την περιεργαστουν με μεγαλα χαμογελα. Παροτι δεν μιλουσαμε κοινη γλωσσα, η χαρα και ευγενεια τους ηταν αρκετη για να συνεννοηθουμε μια χαρα!

Αρχιζε να μου αρεσει αυτη η χωρα πολυ τελικα!
Το τοπιο ηταν παρομοιο με της Βουλγαριας που ειχαμε αφησει πισω αλλα οι δρομοι μαρτυρουσαν την καλυτερη κατασταση της χωρας αυτης...